🎥 دانلود سریال The Good Doctor 2017 (دکتر خوب) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

شان مورفی جراحی جوان است که مبتلا به اوتیسم و سندرم ساوان می باشد. او در بخش جراحی یک بیمارستان معتبر استخدام شده است.
داستان سریال درباره‌ی زندگی مرد جوانی به نام شان مورفی است که در شهر کوچکی زندگی می‌کند. او که مبتلا به سندروم ساوانت اوتیسمی می‌باشد ، یک رزیدنت بخش اطفال است که با توجه به ناتوانی پیشرفته‌اش ، علی‌رغم اینکه یک رزیدنت نابغه به شمار می‌رود و با مهارت به درمان اطفال می‌پردازد...
داستان این سریال در مورد جراحی جوان مبتلا به اوتیسم می باشد که در بخش جراحی اطفال یک بیمارستان معتبر استخدام می شود. حال این سوال بوجود می آید: آیا فردی که توانایی ارتباط با مردم را ندارد، عملا می تواند جان آنها را نجات دهد؟
یک جراح جوان که دارای اوتیسم و سندرم ساوانت است به بخش کودکان یک بیمارستان معتبر منتقل میشود. سوال اصلی اینجاست که آیا کسی که نمی تواند با مردم حرف بزند ، میتواند جان آنها را نجات بدهد؟
داستان سریال درباره‌ی زندگی مرد جوانی به نام شان مورفی است که در شهر کوچکی زندگی می‌کند. او که مبتلا به سندروم ساوانت اوتیسمی می‌باشد ، یک رزیدنت بخش اطفال است که با توجه به ناتوانی پیشرفته‌اش ، علی‌رغم اینکه یک رزیدنت نابغه به شمار می‌رود و با مهارت به درمان اطفال می‌پردازد ، در زندگی دچار مشکلاتی مانند برقراری ارتباط اجتماعی می‌باشد. او برای اینکه بتواند یک جراح کودکان شود با تلاش خود و با کمک دوستانش بر ناتوانی‌های خویش غلبه می‌کند و موانع را کنار می‌زند...

جهت دانلود سریال The Good Doctor 2017 (دکتر خوب) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

قسمت اول را تمام کردم و صادقانه بگویم فکر می کنم این یک نمایش پر از کلیشه باشد که مردم قبلاً در نمایش های مشابه دیگر دیده اند.

به طور خلاصه ، این در مورد پسر جوانی است که از اوتیسم رنج می برد ، اما همچنین "سندرم ساوانت" دارد و او یک پزشک فوق العاده است که در اولین اقدام فرصتی برای نجات یک زندگی پیدا می کند ، فقط در زمان مناسب نظر همه را در مورد کار کردن در بیمارستان سن خوزه تغییر دهید.

همان موقع که داشتم اسم بیمارستان را گوگل می کردم ، فهمیدم که این درام در واقع براساس یک نمایش کره ای است که فقط برای 20 قسمت پخش شد: دکتر خوب (کره ، 2013).

موارد زیادی وجود دارد که من در این نمایش اشتباه می بینم ، از کارگردانی آن شبیه به شرلوک BBC (نقاشی ها و نوشتن شناور در هوا) گرفته تا اینکه سعی می کند عمیق باشد مانند House MD. (داستان پیشینه شخصیت اصلی که کودکی خشن داشته و تنها انگیزه او در درد گذشته است که نمی خواهد دوباره آن را تجربه کند)

از جنبه روشن ، این ممکن است مناسب باشد نمایش برای افرادی که شرلوک یا خانه دکتر بی بی سی را ندیده اند ، اما پسر .. من به شما پیشنهاد می کنم به جای آنها دیدن کنید من فردی را از بیتس متل دوست دارم ، اما شاید او بیش از این نقش برای نقش نورمن مناسب بوده باشد. به نظر می رسد او خیلی جوان است و به نظر می رسد شخصیت او دچار یک نوع عجیب و غریب از اوتیسم است که در آن او به راحتی هنگامی که توطئه ها درخواست می کند ، معاشرت می کند. داستان بیش از حد تلاش می کند تا او را عجیب و غیرجا نشان دهد. به عنوان مثال وقتی پسر را وارد می کند ، پس از نجات جان خود ، او را از بیمارستان بیرون رانده اند (با کمی کمدی؟) حتی اگر همه کسانی که با او آمده بودند می دانستند که او جان او را نجات داده و او یک پزشک قانونی است.

اما به هر حال ، با این بررسی دیگر شما را خسته نمی کنم. منتظر می مانم و می بینم که اپیزودهای بعدی بهتر از خلبان خواهند بود یا خیر ، اما با نگاهی به آن ، ممکن است در 10 قسمت اول حداکثر به پایان برسد.

ویرایش: قسمت دوم را تماشا کنید و آن حتی بدتر. آنها بیش از حد تلاش می کنند تا به نظر برسد که اقدامات فعلی دکتر مورفی همیشه خاطره ای از گذشته را تحریک می کند و در موقعیت های خاص او مجبور است با کمک به دیگران گذشته را "درست" کند. به نظر من توجیه غیرمسئول بودن و سفارش آزمایش زیاد فقط برای داشتن نمونه ای از بیمار که در صورت سفارش آزمایش به او کمک می شود بسیار ناراحت کننده است. او قرار است ساکن شود ، چرا هیچ کس در اطراف این بیمارستان از آنها مراقبت نمی کند؟ همه آنها مشغول یک عمل هستند؟ آیا دشواری است که بیش از یک پزشک از دانشجویان مراقبت کند تا مطمئن شوند که آنها موضوع را مسخره نمی کنند؟ این زندگی مردم در معرض خطر است!

همچنین ، شخصیت های دیگر فقط پرکننده هستند و به نظر نمی رسد هیچ تأثیری داشته باشند. به عنوان مثال ، دکتر کلر که به یک بیمار قول داده است که بعد از جراحی می خواهد این کار را انجام دهد ، حتی اگر تمام سوابق پزشکی خلاف آن را ثابت کنند ، نگاه کنید. چرا او به خاطر این مجازات نشده است؟ و بعد .. وقتی آنها مجبور شدند که غیر از دکتر مورفی (که بهترین بهترین است و حتی افرادی که بیش از 20 سال پزشک هستند نمی توانند از او پیشی بگیرند) تماس باورنکردنی داشته باشند ، دکتر کلر از گرفتن به بیمار اجازه دهید تا احساسات خود را کنترل کند و یک بار دیگر ثابت کند که آماده پزشک نیست. خوب ، درس آموخته شده! در پایان ، او حتی برای نجات جان بیمار اعتبار می گیرد. چه بیمارستان بزرگی که هرگز دوست ندارم کسی به آنجا برود. من درک می کنم که این داستان داستانی است ، اما در این مرحله ، احساس می شود که راه اندازی مجدد بدی از نمایش های قبلی وجود دارد. (اگر می خواهید تلویزیون بهتری بسازید ، اسکراب را به عنوان مثال در نظر بگیرید!) پایین آوردن این درجه 3. ارزش ندارد و من قصد ندارم قسمت دیگری را تماشا کنم. من ترجیح می دهم نمایش های بهتری که این نمایش براساس آن است را دوباره تماشا کنم.

ما در زمان های عجیبی زندگی می کنیم. چگونه است که اگر انسانها آنقدر باهوش هستند که می توانیم در هر کجای دنیا با یکدیگر تماس ویدئویی برقرار کنیم ، اتومبیل های بدون راننده بسازیم ، واقعیت مجازی و پول مجازی ایجاد کنیم ، ما همچنین آنقدر احمق هستیم که از این درخشش برای طراحی ، انتشار و ظاهراً لذت می بریم دکتر خوب؟

پزشک خوب قابل پیش بینی است چون شب روز روز غیرقابل تصور و مضحک است ، اما این مسئله نیست. هر درام پزشکی از زمان اختراع ژانر قابل پیش بینی ، غیرقابل تصور و مضحک بوده است. شما می دانید که همه چیز ، از دکتر کیلدره گرفته تا خانه شامل شرایط مرگ و زندگی است ، یک وضعیت پزشکی عجیب و غریب عجیب و غریب که رشته های قلب را می کشد و از قهرمانان درخشان ما مالیات می گیرد ، همراه با مسائل معمول روابط.

نه مشکل The Good Doctor این است که اگرچه از فرمول مشابه هر درام پزشکی دیگر استفاده می کند اما آن را بد اجرا می کند. شیطان ، مانند بسیاری از چیزها ، در جزئیات است. "شخصیت ها" ، اگر من به راحتی بتوانم از این اصطلاح استفاده کنم ، مجموعه ای از برش های مقوایی هستند که به نظر می رسد از یک سیاره دیگر آمده اند ، برای کجای دیگر چنین بازیگران کاملاً متعادل فرهنگی از آسیایی های باورنکردنی زیبا ، آفریقایی آمریکایی های بسیار زیبا را پیدا می کنید و باور نکردنی زیبا اروپایی؟ آیا افرادی مانند این حتی در زندگی واقعی در این جهان وجود دارند؟ تزریق یک کلاهبردار دنیای دیگر از "سافت اوتیسم" هوشمندانه نیست ، احمقانه است ، یا حداقل در این برنامه وجود دارد. کاملاً محتمل است که سریال اصلی کره ای با ظرافت بیشتری چنین شخصیتی را معرفی کرده باشد ، اما در این نسخه با ماله پهن پا تا جایی که به مخاطب توهین شود ، گذاشته شده است. اگرچه من فقط از طریق یک قسمت موفق به ساخت آن شدم اما در حال حاضر می توانم به شما بگویم که در سریال ، فصل و آیه چه اتفاقی خواهد افتاد. گرچه این ممکن است در مورد سایر سریالهای فرمولی نیز صادق باشد که من اغلب ترجیح می دهم تماشا را ادامه دهم زیرا شخصیتها جذاب هستند و یا جزئیات کلی محیطی و مشاهداتی که در طول مسیر ایجاد می شوند.

از این دست ظرافت یا قول پزشک خوب هیچ نشانه ای ندارد. در عوض ، ما گرافیکی مضحک ، آزار دهنده و توهین آمیز از هوش داریم که مدام ظاهر می شوند ، احتمالاً برای نشان دادن اینکه قهرمان ما چه نبوغی است - مانند تصویری از شریان های اصلی بازو - چیزی که هر دانشجوی سال اول پزشکی می داند. البته البته داستان قدیمی "برادری که از من حمایت کرد اما درگذشت" وجود دارد - همیشه برای کشیدن رشته های قلب خوب است - اگر فقط هزار بار آن را قبلا نشنیده بودیم. ما چهره پیرتر و عاقلانه ای داریم که در مورد فرصت دادن به همه ، و غوطه ور ماندن مداوم ویولن ها و دو نت در پیانو نقش بسته است. ساكارین پزشك خوب بیشتر از یك كارخانه شربت افرا و تمام ظرافت چكش سورتمه از پنجره شیشه بشقاب است. من درک می کنم که تعداد کمی فیلم و برنامه تلویزیونی از همه لحاظ عالی هستند اما این یکی از همه آنها وحشتناک است. این یک اقدام نامشخص از فرصت های از دست رفته در مقیاس هیبت آور است.

من وحشت زده هستم که این دارای امتیاز IMDB 8.5 و آنچه برای نژاد بشر نشان می دهد است. به نظر می رسد که در پشت نمای روشنگری رایانه های شخصی و تلفن های همراه ، ما بیش از شهروندانی که در آمفی تئاترهای رم خونخواهی می کردند ، درک نمی کنند. به نقل از آقای ترامپ - "ناراحت".

این نمایش وحشتناک است. من فقط 2 قسمت دارم، اما سریال آنقدر باورنکردنی است که انگار یک فرد اوتیستیک آن را نوشته است. منظور من از آن این است که شخصیت‌ها به گونه‌ای با یکدیگر ارتباط برقرار نمی‌کنند که نشان‌دهنده نحوه تعامل عادی انسان‌ها با یکدیگر باشد و نه فقط شخصیتی که در واقع اوتیسم است. گفتگوهایی که همه شخصیت‌ها دارند و تصمیماتی که می‌گیرند با آنچه که نسخه واقعی آن‌ها انجام می‌دهند مطابقت ندارد. اجازه دهید چند نمونه برایتان بیاورم. در قسمت اول، مدیرعامل بیمارستان تصمیم می گیرد پزشک اوتیستیک را بالاتر ببرد. برخی از پزشکان دیگر شک دارند و عقب نشینی می کنند. آنها واقعاً به هیچ نکته مهمی اشاره نمی کنند که چرا او نمی تواند پزشک باشد به جز اینکه نشان می دهد او از نظر اجتماعی بسیار عقب مانده است و حتی واقعاً آنقدر هم داغ نمی شود. پس از 1 تلاش ناموفق برای متقاعد کردن آنها که تصمیم خوبی بود، مدیر عامل شروع به فریاد زدن برخی از سخنرانی‌های بی‌سابقه می‌کند و می‌گوید اگر مرد اوتیسمی موفق نشود از سمت خود استعفا می‌دهد. نه تنها برای او غیرضروری بود که از چنین فشار اندکی به عقب برگردد، هیچ مدیر عاملی هرگز کار خود را به خاطر چیزی که احمقانه به خطر انداخت. کاملا غیر ضروری بود چیزی که من تصور می کنم واقعاً اتفاق می افتد این است که او فقط بر تسلط خود تأکید می کند و می گوید که این وظیفه اوست که تصمیم بگیرد و او پشت آن می ایستد.

یک مثال دیگر. سه جراح با یکدیگر در مورد بیماری صحبت می کنند که اگر تومور پنهان شده در پشت کلیه افراد را خارج نکنند، سه ماه دیگر می میرد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند که نمی‌توانند به آن برسند/آن را ببینند و کور رفتن مطمئناً بیمار را می‌کشد. دکتر خوب ایده‌ای مبتکرانه و در عین حال بدیهی برای برداشتن کلیه ارائه می‌کند تا بتوانند تومور را ببینند و کور نشوند. کمی احمقانه است که آنها به Savant نیاز داشتند تا این ایده را ارائه دهند، و پزشکان معمولی نتوانستند به تنهایی آن را مطرح کنند، همه می دانند که شما می توانید با 1 کلیه زندگی کنید، اما هر چه باشد. بخش کاملاً باورنکردنی این است که پس از ذکر آن، دهان آنها مانند یک ایده دیوانه کننده برای برداشتن یک کلیه کاملا سالم است، حتی با وجود اینکه این زن هیچ گزینه دیگری ندارد و تا 3 ماه دیگر خواهد مرد. این در 2 صحنه طول می کشد که دکتر زن مثل اومگ این است که ایده برداشتن یک کلیه سالم بسیار دیوانه کننده است ... و روشی که آنها آن را توجیه می کنند این است که او را غیر عینی جلوه می دهند زیرا او به بیمار قول داده است که در زمانی که او زندگی کند زندگی خواهد کرد. نباید داشته باشد نوشتن وحشتناکی است هیچ پیچ و تاب وجود ندارد. بیننده می داند که دو صحنه قبل از اینکه پزشک زن بتواند آن را ببیند، انتخاب بدیهی و منطقی است. شما می توانید استدلال کنید که آنها شخصیت او را توسعه می دهند، اما مگر اینکه او را به یک احمق تبدیل کنند، خوب نیست.

نکته دیگری که این نمایش با آن مخالف است این است که شما باید نمایش را با آن مقایسه کنید. خانه ... پزشک فوق العاده باهوش، آسیب دیده/ناتوان تشخیصی می دهد که هیچ کس دیگری نمی تواند آن را ببیند. تفاوت این است که قسمت های خانه دیالوگ ها و شخصیت های بسیار هوشمندانه ای داشتند که یک نمایش بسیار عالی و هوشمندانه را می سازد. دکتر خوب هیچ کدام از این کارها را انجام نمی دهد، در حالی که بیننده این احساس را ایجاد می کند که اوتیستیک است، زیرا هیچ یک از این تعاملات اجتماعی هیچ معنای لعنتی ندارد. hmmm این یک مفهوم جالب خواهد بود، اما واضح است که کارگردان به دنبال چه چیزی نیست.

تریلرهایی که در تابستان منتشر شدند، در طول سال‌ها از تعداد زیادی از سریال‌های دیوید شور لذت بردم و به‌شدت از طرفداران فردی هایمور در متل بیتس شدم، مجذوب شدم. با این حال، انتظاراتم را کم کردم، زیرا ساختن سریالی به موفقیتی که هاوس بود بسیار دشوار است، زیرا نه تنها یکی از سریال های مورد علاقه من در تمام دوران هاست، بلکه احتمالاً یکی از بهترین سریال های تلویزیون در 25 سال گذشته است. صادقانه بگویم، تا قبل از خواندن نقدها، نمی‌دانستم که این سریال برگرفته از یک سریال کره جنوبی است. برخی از همان فرمول ها سعی می کنند بین هاوس و این نمایش استفاده شود، با این که دکتر معمولی نیست و یک "نابغه اشتباه فهمیده شده" است. اگرچه در مقایسه یک متخصص آسیب دیده، خودشیفته، خود ویرانگر، میانسال با یک ساکن جوان اوتیستیک، کاملا متفاوت است. مطمئناً بخش‌هایی وجود دارد که در The Good Doctor کاملاً جمع نمی‌شوند و امیدوارم با پیشرفت سریال به آنها رسیدگی شود. من با بسیاری از داوران دیگر موافق هستم که به نظر می رسد شان بیشتر به سندرم آسپرگر مبتلا باشد تا اینکه یک دانشمند اوتیستیک با عملکرد بالا باشد. مطمئناً موارد مشترکی بین این دو وجود دارد، اما فقط برخی از جنبه‌ها وجود دارد که اگر او واقعاً اوتیستیک بود، واقع بینانه تلقی نمی‌شد. همانطور که گفته شد، دیدن شخصیت های اوتیستیک بیشتر در تلویزیون و نشان دادن اینکه می توانید در طیف باشید و کارهای بزرگ انجام دهید، خوب است. با این حال، فردی هایمور نقش را کاملاً خوب بازی می کند و در این مرحله واقعاً دلیلی است که من به تماشای آن ادامه می دهم تا ببینم این به کجا می رسد. با این حال، در این مرحله، بقیه شخصیت‌ها کاملاً صاف هستند. اکثر آنها کلیشه‌های معمولی درام پزشکی را با یک جراح متکبر و یک تیم جک‌باز ملاقات می‌کنند، یکی از اعضای تیم که کمی بیش از حد اعتماد به نفس دارد و مایل است هر کاری را که لازم است برای پیشرفت انجام دهد و دیگری که برعکس است، و البته آنها فقط اتفاقا با هم می خوابند یکی از مدیران است که مایل است شغل خود را برای کسی که کاملاً به او اعتقاد دارند، بدون توجه به هر اتفاقی، به خطر بیاندازد، دیگری که هر کاری از دستش بر می‌آید انجام می‌دهد تا شغل آن شخص را به انگیزه‌های مختلف و اتاقی پر از بله مردان انجام دهد. بنابراین بله، فرمول درام پزشکی مطمئناً در این زمینه کاملاً تأثیر دارد. من امیدوارم که بیشتر از کارلی در ادامه کار ببینم. من همیشه جاسیکا نیکول را از روزهایی که به عنوان آسترید در فرینج بازی می‌کرد دوست داشتم، و در دو قسمتی که در آن حضور داشت، به نظر می‌رسد که او مهربان‌ترین و درک‌کننده‌تر از شان است و راهی برای بهترین کار با مشکلات اجتماعی‌اش پیدا می‌کند. در مجموع، گاهی اوقات کمی احساس می‌شود و کاملاً واقع‌گرایانه نیست، اما تعداد کمی از درام‌های شبکه‌ای هستند و این را همیشه باید در نظر داشت. این یک نمایش عالی نیست اما تا اینجای کار خوب است و من فقط امیدوارم که بتواند گامی رو به جلو بردارد تا عالی شود. هنوز مشخص نیست که آیا شور می‌تواند نمایش دیگری به نمایش بگذارد که حتی به نصف هاوس خوب باشد، اما با او به عنوان خالق و یک بازیگر جوان فوق‌العاده در هایمور، امید وجود دارد.

خب... بالاخره شروع کردم به تماشای دکتر خوب. این یک درام/نمایش پزشکی نسبتاً مناسب است اگر از همه ناسازگاری‌های آشکار و آشکار ناراحت نباشید. همه ما می دانیم که درام های پزشکی به دنیای واقعی پزشکی نزدیک نیستند، اما منظورم این است که بیا، آقای قد بلند تیره و خوش تیپ، مقیم جراحی انگلیسی، Mchottie، غیرواقعی تر از Mchotti های Grays Anatomy و مرد دیگر، دکتر Melendez است. خمره است. او حتی به نظر نمی رسد تخصص داشته باشد و به نظر می رسد بعدی برای رئیس جراحی باشد. در هر نمایش پزشکی، پزشکان تخصص‌هایی دارند، آن‌جا زمینه‌ی تخصص است و به آن پایبند هستند، منظورم این است که جراح قلب که پیوند قلب پدربزرگم را انجام داد، نرفت و بچه‌ای به دنیا آورد. شما به تخصص خود پایبند هستید. آن پسر ابتدا یک عمل جراحی قلب انجام می دهد، سپس یک جراحی اطفال، سپس یک جراحی عمومی و سپس یک جراحی نوزاد. (اوه و قد بلند تیره و خوش تیپ همین کار را می کند، اما با یک جراحی مغز و اعصاب. با این حال، او یک رزیدنت است، و رزیدنت ها قرار است چیزهای مختلفی را بیاموزند تا به انتخاب تخصص کمک کنند. بنابراین من اجازه می دهم که آن یک اسلاید شود. ..) اما برگردیم به ملندز و شخصیت مسخره اش.. به نظر می رسد او 4 تخصص مختلف دارد، یعنی 5 سال رزیدنت جراحی برای هر یک، یعنی 20 سال به عنوان یک رزیدنت، (و این فقط در صورتی است که او این تخصص را داشته باشد. حداقل 5 سال اقامت، برخی تا 7 سال طول می کشد.) حتی قبل از رسیدن به بورسیه تحصیلی خود، که می تواند به همان اندازه طول بکشد، اگر نه بیشتر از اقامت، و این فقط یک تخصص (از لحاظ فنی) نه عجیب و غریب 4 را پوشش می دهد. اوه و احساس کنید که نمایش در یک بیمارستان آموزشی اتفاق می افتد که او به عنوان یک شرکت کننده شناخته می شود. چه کسی بیش از جراحانی است که در مرحله فلوشیپ هستند و کسی است که در آن زمینه متخصص در نظر گرفته می شود و به طور مستقل و با اراده آزاد در آنجا تمرین می کند، تقریباً بزرگ و مسئول فقط در کنار کارکنان جراحی که در واقع مدیریت را بر عهده دارند. بیمارستان بنابراین من معتقدم که یک دکتر، که به نظر می رسد در اواسط 30 سالگی است، تا کنون حداقل چهار تخصص جداگانه دارد. با این تعداد، شخص اگر بزرگتر نباشد باید در 60 سالگی باشد. منظورم این است که مردی که نقش «رئیس بیمارستان» را بازی می‌کند، برای پزشکی که در 4 تخصص جراحی مختلف شرکت می‌کند، انتخاب باورپذیرتری خواهد بود. خاکستری ها می توانند بار سنگینی باشند، اما در مقایسه با یک بیمارستان دنیای واقعی، می توانم بگویم گریس کیک را می گیرد، حتی آن درام/نمایش پزشکی قدیمی تر، "E.R." یا هر چیزی که واقع بینانه تر باشد. این نمایش مناسب است، و لحظات خود را دارد، به علاوه مقداری آب نبات چشم خوب وجود دارد، اما هنوز هم چیزهای زیادی در مورد این نمایش وجود دارد که من را آزار می دهد، بنابراین، من 2 ستاره از 5 را به آن می دهم. توجه داشته باشید، من عاشق شخصیت دکتر مورفی هستم. او واقعاً این نمایش را نجات می دهد و دیدگاه متفاوتی را ارائه می دهد که تماشای نمایش را قابل تحمل می کند.

من این پیش فرض را دوست داشتم و به نظر می رسید که واکنش خوبی نشان می دهد، بنابراین فکر کردم که حداقل باید خلبان را بررسی کنم، حتی اگر در مورد درام شبکه شک دارم. با وجود میلیون‌ها نمایش با شیکاگو در عنوان، اینطور نیست که شبکه تلویزیونی خیلی تلاش می‌کند تا محتوایش را پیدا کند. دکتر خوب قابل تماشا بود، من می توانستم از پس آن بر بیایم، اما واقعا مطمئن نبودم که کسی را به جز شخصیت فردی هایمور یا خط داستانی او دوست دارم یا به او اهمیت می دهم. زمانی که او روی پرده سینما نبود، من متوجه شدم که نسبتاً حوصله ام سر رفته یا از بازیگری بد می ترسم. حدس می‌زنم به غیر از هایمور و مدیری که مدافع اوست، آنها فقط برای چهره‌های زیبا یا خوشگل نقش می‌بندند و با توانایی واقعی نقش شیطان را بازی می‌کنند.

و به معنای واقعی کلمه نیمی از قسمت در یک تابلو سپری می‌شود. اتاق بحث در مورد اینکه آیا دکتری که قبلا استخدام کرده اند صالح است یا خیر. زززززز مدام به این فکر می کردم که چه چیز مهمی است؟ آیا واقعاً این یک معامله بزرگ است؟ واضح است که با وجود اوتیسم، پزشک نابغه و فراتر از ارزش و شایستگی است. ناگفته نماند که این موضوع به‌شدت حواس‌پرتی را از طرح داستان منحرف می‌کرد، همراه با تمام تلاش‌های کاوش در شان، فلاش‌بک‌های دوران کودکی شخصیت هایمور.

کلیشه بسیار کلیشه ای بود، تلاش برای لحظاتی گریان، و واقعا فرمولی و اجباری. تمام چاقوی پلاستیکی که برادرش در اتاق عمل به او داده بود، واقعاً آن را روی رفلکس گنگ من فشار می داد و "آیا واقعاً این اتفاق می افتد؟ آیا نویسندگان حتی سعی نمی کنند وانمود کنند که کلیشه ای نیستند؟" ناگفته نماند، به نظر می‌رسید که نویسندگان هیچ اطمینانی نداشتند که بینندگان بتوانند این خط داستانی اساسی را که به‌خوبی فکر نشده بود، بدون خرده‌های سوخاری که آنها را به آنجا هدایت می‌کنند، دریافت کنند. چیزی که یک نمایش خوب یا عالی را می سازد، ظرافت ها و نکات ظریفی است که این نمایش هیچ کدام را نداشت. همه چیز دستی است.

من با توجه به رتبه‌بندی بالا برای این نمایش و برای This Is Us، یک نمایش خوب دیگر، حدس می‌زنم که بسیاری از مردم فقط کابل دارند و بنابراین انتخاب‌هایشان محدود است و آنها برای کاوش در فراتر از کانال های شبکه که در آن نمایش های بسیار بهتری خواهید یافت، تنبل تر از آن هستید. بهترین نمایش‌ها معمولاً در کانال‌های برتر مانند HBO یا Showtime یا پخش جریانی مانند Netflix هستند.

پرستار جکی، این همان یکی است که موفق می‌شود فرمول خسته‌ای مانند بیمارستان را ببرد و آن را پیچیده و جالب کند، آن هم فقط در یک برنامه نیم ساعته. من فقط نمی دانم که به اندازه کافی اهمیت می دهم یا اعتماد به نفس کافی برای فراتر رفتن از خلبان دارم. می‌دانم که گاهی وقت‌ها طول می‌کشد تا توپ را در یک نمایش به دست بیاورم، اما آنچه تاکنون به من داده‌اند، اعتماد به‌نفس زیادی در من باقی نمی‌گذارد. دکتر خوب مطمئناً E.R یا خانه نیست، و با وجود همه برنامه‌های تلویزیونی در سرزمین تلویزیون، مطمئن نیستم که چرا باید یک ساعت از تماشای باکیفیت وقت صرف کنم تا به این برنامه پایبند باشم. برای جلب توجه من باید بیشتر تلاش کنم.

اوایل از سریال خیلی لذت بردم. خلاصه داستان ساده بود، برای تماشای بعد از یک روز طاقت فرسا عالی بود.

به نظر می‌رسد فصل سوم بیشتر بر روی زندگی جنسی و عاشقانه‌های شان تمرکز دارد تا آنچه سریال قرار بود درباره آن باشد. Shaun دیگر نابغه نیست، اوتیسم او به یک ناجور بودن اجتماعی تقلیل یافت.

من واقعا خوشحالم که به سرعت از شر کالو خلاص شد، او یک شخصیت واقعا خسته کننده و بی معنی بود. با این حال جایگزین او خیلی بهتر نیست. رزنیک نمی‌داند چه می‌خواهد. پارک یک شخصیت جانبی بسیار ساده اما قابل قبول است.

براون به عنوان یک شخصیت عالی شروع کرد اما به سرعت به شخصیتی واقعا آزاردهنده تبدیل شد. او همیشه باید کامل باشد. رابطه او با مادر می‌توانست بسیار جالب‌تر باشد، اما فقط به دلیل دیگری برای تأسف خوردن برای او کاهش یافت. به نظر می رسد که آنها فقط بر این تمرکز کرده اند که ثابت کنند او بدترین وضعیت را دارد اما هنوز هم موفق می شود بهترین باشد. رابطه جالب او با شان بعداً به نصیحت او کاهش یافت. او آزاردهنده ترین شخصیت است.

لور شخصیتی واقعا دوست داشتنی است اما شخصیتی ندارد. او فقط آنجاست تا مثل نگهبان شان رفتار کند و به او رابطه جنسی بیاموزد. پس از آن او فقط ناپدید می شود.

لیا احتمالاً دومین آزاردهنده است. اقدامات او کاملا تصادفی است. او در ابتدا واقعاً دوست‌داشتنی بود، اما بعد آن‌ها کمی تلاش کردند تا او را سرگرم‌کننده و عجیب و غریب کنند.

ماندلز قطعاً یکی از شخصیت‌های بهتر بود. شرم آور است که طرح به ندرت روی او متمرکز می شد و سرانجام او مرد.

لیم فقط خسته کننده بود. در نقطه‌ای سعی کردند به او شخصیت بدهند، اما به سرعت کنار گذاشته شد و او دوباره به حالت کسل‌کننده‌ای بازگشت. حتی اگر فقط یک بار به بیمارستان رفته باشید، متوجه شدید که چند نفر واقعاً بخشی از کل ماجرا هستند. این سریال شاید 5 بار به وجود پرستار اشاره کرد. آنها هرگز بخش مهمی از چیزی نبودند، ما حتی با نام آنها آشنا نشدیم. همچنین به نظر می‌رسید که بخش جراحی به معنای واقعی کلمه تمام موارد را رسیدگی می‌کند، صرف نظر از اینکه واقعاً به آنجا تعلق دارند یا خیر. جراحان می توانند به معنای واقعی کلمه هر چیزی را تشخیص دهند. باز هم، اگر به بیمارستانی رفته باشید، متوجه شده اید که پزشکان همیشه با پزشکان تخصص های مختلف مشورت می کنند. همچنین ماندلز به معنای واقعی کلمه قادر به انجام هر گونه جراحی بود. در واقعیت نیز این اتفاق نمی‌افتد، افرادی هستند که متخصص جراحی قلب یا اعصاب برای روش‌های پیچیده‌تر هستند.

حتی وقتی کمی غیر واقعی بود، من هنوز از آن لذت می‌بردم. اما پس از آن که به تجزیه و تحلیل زندگی جنسی شان و مهمانی ترحم براون تبدیل شد، نمایش به یک سریال معمولی و خسته کننده تبدیل شد.

من واقعا برای یک درام پزشکی جدید از مردی که هاوس را به ما داد هیجان زده بودم. وقتی خواندم بازیگر نقش نورمن بیتس در متل بیتس نقش یک جراح اوتیسم را بازی می‌کند، هیجان‌زده‌تر شدم. بخشی از برخی از بازیگری متوسط و توطئه های جانبی عجله، این نمایش به خوبی در حال توسعه بود. قهرمان داستان مجذوب کننده بود و تماشای او برای جراح بودن و ایجاد روابط جالب بود. سپس قسمت‌های 12 تا 14 را تماشا کردم و نمایش از درام سرگرم‌کننده جدید به پروپاگاندای لیبرالی تبدیل شد.

در فضای این قسمت‌ها، مضامین به شرح زیر بود: 1. خودخواهانه و دکتر مرد مستبد، یک پیشروی جنسی نامناسب روی یکی از شخصیت های زن انجام می دهد. او چیز نامناسبی گفت اما تماس فیزیکی نداشت. او شکایت می‌کند، آن پسر به یک کار مزخرف منتقل می‌شود... اما این کافی نیست. او باید "چشم ببر و غرش" داشته باشد و قدرت زنانه خود را احساس کند و ماموریت خود را برای از بین بردن شغل مردی که طی یک برخورد نامناسب جانها را نجات می دهد، قرار دهد.

2. پسری سکته کرده و در بیمارستان بستری شده است. همسرش تصمیم می گیرد به دلیل ضربه زدن به عمل جراحی که زندگی او را نجات می دهد رضایت ندهد. مهم نیست که آنها یک پسر 10 ساله دارند و خوب یا بد او تنها پدری است که بچه تا به حال خواهد داشت، اما این نمایش همسر را در حق به تصویر می کشد! زن ضعیف تر از آن است که او را ترک کند، و فکر می کند که کشتن او جایگزین خوشحال کننده است.

3. دختر جوانی که 10 سال بیشتر ندارد در بیمارستان بستری می شود. اوه، اما صبر کنید، او واقعا یک دختر نیست، زیرا او یک آلت تناسلی و 2 بیضه دارد! انننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننند مسئله ترنسجندرها اساساً اگر همین الان بیضه هایش را بیرون بیاورند، مشکل پزشکی او حل می شود. اما اگر او خیلی جوان باشد که نمی تواند این تماس را برقرار کند و تصمیم بگیرد که در بزرگسالی بچه می خواهد چه؟ به این، بچه پاسخ می دهد: "چرا همه اینقدر وسواس دارند که بچه های زیستی داشته باشند؟ اگر بعدا بچه بخواهم، می توانم فقط فرزندخواندگی داشته باشم". هرگز اهمیت ندهید که وقتی به صورت فرزندتان نگاه می کنید، چشمان یا موهایتان یا استخوان های گونه همسرتان و تقارن یکسان در چهره او را نخواهید دید.

ژنتیک مهم است. این به شما کمک می کند تا در طول زندگی با هویت خود کنار بیایید و باعث می شود احساس کنید بخشی از این درخت غول پیکر بلوط هستید که به نسل های قبل کشیده شده است. اگر آنها به فرو بردن این ایدئولوژی تفکر عقب مانده در گلوی ما ادامه دهند، دیگر سریال را تماشا نخواهم کرد. من شروع به تماشای نمایش کردم تا از اینکه یک پسر اوتیستیک چگونه با جراح بودن کنار می آید سرگرم شوم... نه اینکه به خاطر مرد بودن احساس گناه کند.