🎥 دانلود سریال Seventeen Moments of Spring 1973 (هفده لحظه بهار) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

یک مجموعه تلویزیونی دوازده بخشی شوروی که در سال 1973 ،پبه کارگردانی تاتیانا لیوزنووا و براساس رمانی به همین عنوان توسط یولیان سمیونوف ساخته شد. این مجموعه روایت سواستفاده های ماکسیم ایسایف ، جاسوس شوروی است که ...

جهت دانلود سریال Seventeen Moments of Spring 1973 (هفده لحظه بهار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

10/10 بهترین مینی سریال هایی را که در هر مقطعی دیده ام ارائه می دهد. با شروع بیش از 12 ساعت، این خلقت شوروی مسئولیت را درخواست می کند، اما قطعاً قابل توجیه است. گمان می‌رود معروف‌ترین سریال شوروی در تمام دوران باشد: زمانی که 80،000،000 نفر تماشا می‌کردند، جاده‌ها خالی می‌شدند. نشانه حیرت انگیزی از بدنامی آن: درصد جرم و جنایت کاهش می یابد زیرا افراد به جای آن نیاز به دیدن نمایش داشتند.

پیروی از حرفه یک عامل دولت شوروی است که در سیستم نازی در سطحی غیرقابل انکار در دوران ناپدید شدن طولانی نفوذ کرده بود. دوره های جنگ بزرگ دوم (تا حدی با توجه به یک داستان واقعی). همانطور که بود، خیلی کم اتفاق می افتد، اما این بسیار مهم است: سریال مشتاق و صبور است و خلق و خوی یک عامل دولتی را دنبال می کند که در موقعیت خطرناکی قرار دارد که از درون نظم خود با نازی ها می جنگد و ادعا می کند که یکی از آنهاست. آنها بخش بزرگی از فیلم یک تحقیق کند و به دنبال بررسی برخورد مغزی است که متخصص برای پیگیری وضعیت خود در میان آشفتگی ها و مشکوک بودن سیستم نازی به سرعت در حال پوسیدگی به طور مشابه با پایان درگیری لازم است. متخصص باید استواری ظاهری را به کارفرمایان نازی خود نشان دهد و در عین حال دائماً از طرح جاسوسی اسرارآمیز بیرون راندن آنها پیروی می کند، و صحنه های متعددی وجود دارد که قدرت ذهنی لازم برای همگام شدن با این موقعیت را بررسی می کند. آلمانی ها بدیهی است که ضدقهرمانان هستند، اما به عنوان کاریکاتور نمایش داده نمی شوند.

دانش زیادی در نحوه معرفی آن وجود دارد که استثنایی است. حتی امروز نمی توانم آمریکایی های متعددی را تصور کنم که ممکن است اصرار داشته باشند که علائم تجاری تبلیغ شده خود در مورد اشتیاق را برای تحمل یک قطعه طولانی و پیچیده مانند این سریال تسلیم کنند. آمریکایی‌ها به شکل‌های «قهرمانان هوگان» در جنگ جهانی دوم تمایل دارند. با وجود این، واضح است که با جمعیت توده‌ای در انجمن شوروی کار کرد - شاید نمایشی از مردمی پایدارتر و متفکرتر از مردمی که با کلیپ‌های کوتاه و رضایت‌های سریع راضی می‌شوند.

فیلم شامل بسیاری از موارد است. فیلم خبری زمان درگیری شوروی برای ساخت صحنه های مبارزه و چشم اندازهای برلین. بخشی از نحوه ضبط این ضبط توسط مدادهای آبی گنجانده شده است تا به نظر برسد که درگیری "فقط توسط چند جاسوس برنده نشده است"، با این حال تأثیر تصادفی ارائه دیدگاهی کاملاً متفاوت به درگیری نسبت به آنچه ما معمولاً داریم دارد. فیلم آمریکایی دوره مشابه را ببینید. جبهه شوروی احتمالاً بهترین خون‌ریزی در مجموعه تجربیات بشر بود، و در بسیاری از موارد فراموش می‌شود که 20000000 شوروی در درگیری به سطل لگد زدند. فیلم فوق‌العاده بی‌رحمانه ویرانی و مصیبت جنگ جهانی دوم را به تصویر می‌کشد که در بیشتر مواقع در فیلم آمریکایی «وطن‌پرستانه‌تر» تیره‌تر می‌شود که پیروزی‌ها و سربازان دوستانه را به سخره می‌گیرد.

گفته می‌شود که شخصیت اصلی این فیلم به قدری برای روس‌ها عزیزتر است که وقتی آنها به دنبال کسی بودند تا یلتسین را برکنار کنند، به مردی نیاز داشتند که شبیه شخصیت این سریال باشد، زیرا متوجه شدند که عموم مردم هر کسی را که شبیه آن شخص است دوست دارند. . فردی که آنها پیدا کردند پوتین بود (خود یک متخصص سابق KGB آلمان) و بخش عظیمی از شهرت پوتین به وضوح از تشبیهاتی است که او به شخص در این فیلم می دهد. این فیلم در حقیقت زیر نظر آندروپوف برای کار بر روی تصویر KGB در داخل اتحاد جماهیر شوروی تحویل داده شد.

تضاد این سریال و تعاملات پرانرژی جنون‌آمیز و طبل‌آمیز ایالات متحده، آموزنده است. همزمان می ساخت در حالی که ایالات متحده در مورد اینکه چگونه «نسل بزرگ» ما را از «شر» نجات داد، به بی‌رحمانه‌ترین و کاهش‌یافته‌ترین تبلیغات مشترک روی آورد، سریال شوروی غیرقابل انکار پیچیده‌تر و ظریف‌تر است. در پایان این احساس را به شما دست می دهد که از طرف های مختلف مسائلی وجود داشته است، و اینکه اشغال جاسوس به ندرت ساده و بی وقفه است. چیزی که برای شما باقی می‌ماند این است که یک دنیای برتر اساساً با نبردی «پیروز» نمی‌شود، اما یک نبرد مداوم معمولاً دوباره تکرار می‌شود.

یکی از کمبودهایی که کمتر در مورد فیلم‌های جاسوسی دیده می‌شود این است که «عمل» - تعقیب، تیراندازی، انفجار و غیره - محتوای غالب است. بدیهی است که این الگو از جمعیت امروزی که به صدا و تزیینات وابسته هستند مراقبت می کند. در هر صورت، فیلم‌های جاسوسی مبتنی بر فعالیت (مثلاً جیمز باند) اثرات نامطلوب 3 نقص قابل توجه را تجربه می‌کنند: 1) معتبر نیستند، 2) تقریباً هیچ نمایشگاه بازیگری ندارند 3) به این ترتیب، به طور مؤثر فراموش‌شونده هستند. این موضوع در مورد «17 عکس فوری از بهار» (در SMOS آینده) صادق نیست

12 قسمت از مجموعه به وضوح، در مجموعه‌های استودیویی کاملاً ابتدایی، بدون تجسم‌های خاص خارق‌العاده فیلم‌برداری شده‌اند. چیزی که SMOS را به شماره 1 جمعیت تبدیل می کند، طیفی از بازیگری کاملاً غیرقابل تصور است. هر شغلی، حتی کاری جزئی، یک هنرپیشه شوروی "همه ستاره" را به نمایش می گذارد و نمایشگاه های ذهنی عمیقی را ارائه می دهد. تیخونوف یک ستاره برجسته در نقش استیرلیتز است، با این حال به لئونید برونوی در نقش مولر فکر کنید، رئیسی صمیمی، پیوسته مشکوک و حیرت آور درون گشتاپو. یا از سوی دیگر اولگ تاباکوف، به عنوان شلنبرگ شاد دانش آلمانی. یا از سوی دیگر پلیات به عنوان وزیر کاملاً بی دفاع و به طور استثنایی انسانی شلاگ است که توسط نیروی جماعت نشان می دهد.

بنابراین اساساً SMOS یک فیلم عملیاتی مخفی نیست، اما یک نمایش ذهنی فشرده است. با این حال، ما نباید این موضوع را به خاطر بسپاریم، و این موضوع بسیار مهم است، با توجه به یک موقعیت واقعی مهم: در اواسط سال 1945، روس ها در تلاش برای پاکسازی آلمان نازی، متوجه شدند که گروه اس اس کارل ولف (اساساً نماینده هیملر خبیث) سعی کرد قطعه ای متفاوت را با آمریکایی ها در ایتالیا ترتیب دهد. گفتگوها بسیار محرمانه بود (الن دالس، ستاره OSS، ناظم ایالات متحده بود) و اساساً به معنای فروش روسیه توسط دشمن شرکای نازی بود. SMOS در مورد چگونگی یافتن رمز و راز توسط روس ها و محدود کردن پایان معامله است.

به طور خلاصه، این یکی از بهترین چیلرهای ستون فقرات جاسوسی تمام دوران است. همانطور که "بچه رزماری" ظاهراً بهترین فیلم خون و غرغر به دلیل نقش آفرینی و هماهنگی آن است، SMOS نیز با کیفیت متوسطی که ما امروز از آن مراقبت می کنیم تابش می کند. ای کاش برای انبوه جمعیت غربی نمایش داده می شد، با این هدف که آنها با چشم خود ببینند!

در واقع، من فکر می‌کردم که این یک خلاقیت فوق‌العاده است - فوق‌العاده جذاب، با نمایشگاه‌های عالی، دوره تخیلی، و محتویات هوشمندانه. این یک تصویر خارق‌العاده از این است که چگونه یک سریال تلویزیونی کوچک‌تر، به عنوان یک پیکربندی، می‌تواند نوع رمانتیکی از ژرفای داستان و شخصیت را به صفحه نمایش بیاورد. همچنین، دیدن دلیل اینکه چرا هنوز در روسیه قابل توجه است، ساده است.

با هر تعریف تخصصی، این سریال خاص تبلیغاتی است - - صراحتاً توسط دولت شوروی درخواست شد تا به جوانان بیشتری نشان دهد که اداره مامور مخفیانه. به هر حال شاید این کار را کرد. در هر صورت، «هفده عکس فوری از بهار» به گونه‌ای عمل می‌کند که کاملاً متفاوت از تبلیغات عمومی است. این مجموعه به جای بهبود مسائل و تبدیل آنها به گزینه های ساده با کنتراست بالا، آنها را به هم می زند - - از مشکلات انتخاب های قهرمانان رنج می برد و در نظر می گیرد که ژرمان ها را با تعداد بیشتری از انسان ها به جای کمتر، تحت تأثیر قرار دهد.

این که نقطه کانونی هر اپیزود شامل چند صحنه سنگین، طولانی، پرتنش و بی تکلف است، برجسته و به نظر من کلید موفقیت سریال است. تمایز مفروضات موجود در فعالیت از موضوع جاسوسی و نبرد با فرد تحت فشار نشان می دهد که ما می بینیم فوق العاده است.

ترکیبی از فیلم‌های واقعی از درگیری و ظواهر بخش کلیدی دیگر در همه جا بسیار توزیع شده است و صحنه‌هایی را به فرد می‌بخشد که ما آن‌ها را مشاهده می‌کنیم، زیرا به ما کمک شده است که به خاطر بسپاریم. اهمیت مرتبط آنها

موسیقی نیز فوق‌العاده است و به ایجاد حس کمک می‌کند. در مجموع، این یک نمایش عملیاتی مخفی است که حالت‌های بنیادی چه کسانی بی تکلف هستند، ناامیدکننده هوشمند در خط مقدم هستند، با مؤلفه خطر مداوم که از پایه آن را به صدا در می‌آورد. از این نظر، لحن آن پیش بینی نشده و فوق العاده مؤثر است. در هر صورت، برای افرادی که مرتباً فیلم‌های جنگی یا جاسوسی نمی‌روند، بیش از ارزش دیدن دارد.

این دارای سه اعتدال است: 1 فیلم وقایع 2 اجرای توانا دوره و اطراف آن (مهربانی 1!) 3 ترسیمی از آپاراتچیک های خود خدمت در هر سیستمی - با وجود این. مولر باید جهان بینی باشد که نشان می دهد موضوع «روسیه شوروی» چه بوده است. در نتیجه، واقعاً نمی‌دانم که آیا این سریال نشان می‌دهد که هنوز افرادی به این موضوع توجه داشتند یا خیر. شاید بودیساتاوا؟

این سریال در انجمن اتحاد جماهیر شوروی شهرت زیادی داشت و در طول به یاد ماندنی‌ترین ظاهرش، جاده‌های شهر خسته می‌شدند. در مقایسه با مسابقات هاکی، جمعیت برجسته‌تری را جذب کرد و درصد جرم و جنایت به طور کلی در طول پخش کاهش یافت. لئونید برژنف یک هوادار اختصاصی بود. شخصیت استرلیتز به جیمز باند شوروی تبدیل شد.

در اواسط سال 1945، در حالی که آدولف هیتلر (فریتز) برای ادامه درگیری تلاش نمی کرد، والتر شلنبرگ (اولگ تاباکوف)، رئیس او ناآشنا بود. دانش، هاینریش هیملر (نیکلای پروپکوویچ) را متقاعد کرده است تا بحث‌های اسرارآمیز را با آمریکایی‌ها هدایت کند و به ایجاد هماهنگی متفاوتی در میان آلمان و شرکای غربی اشاره کرد که به آلمان‌ها اجازه می‌دهد تمام قدرت‌های خود را در جبهه شرقی متمرکز کنند. ماکسیم ایسایف (ویاچسلاو تیخونوف)، یک عامل مخفی شوروی که میزبان نفوذ نازی ها در گردهمایی نازی ها در آلمان به نام استیرلیتز است، به او سپرده شده است که بحث بین ژنرال آلمانی کارل ولف (واسیلی لانووی) و نماینده آمریکایی آلن دالس (ویاچسلاو) را مختل کند. Shalevich) در سوئیس رخ می دهد. مسکو از او درخواست می‌کند تا دریابد که آیا آمریکایی‌ها و آلمانی‌ها کانالی مرموز برای مکاتبات دارند یا نه، و به شرطی که این درست باشد - مانع آن شود.

او دو دستیار - معلم پلیشنر (یوگنی یوستیگنیف) را آغاز می‌کند. یک فرد قبلی از اپوزیسیون آلمان، و وزیر شلاگ، (روستیسلاو پلیات) کشیش که از رژیم بیزار است.

استیرلیتز با توجه به افشای ظرایف گفتگوها هم برای هیتلر و هم برای استالین پیروز است. آندرو کوبالادزه). شوروی ها که در حال حاضر مدرکی در اختیار دارند، درخواست پایان دادن به این تماس ها را دارند و رئیس جمهور روزولت آنها را ملزم می کند. هیملر به سختی هیتلر را متقاعد می کند که این همه تلاشی بود برای ایجاد شک و تردید بین شرکا.