🎥 دانلود سریال Normal People 2020 (مردم عادی) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

این مجموعه داستان ماریان و کانل را روایت می کند. آن ها هر دو در شهری کوچک در ایرلند زندگی می کنند اما دارای پیش زمینه های متفاوتی هستند. این مجموعه ورود و خروج آن ها به زندگی عشقی یکدیگر را به تصویر می کشد.
ماریانا و کانل را از پیشینه های مختلف اما در همان شهر کوچک در ایرلند دنبال می کنند ، همانطور که آنها درون و خارج از رمانتیک یکدیگر قرار می گیرند ...
ماریان و کانل یک پسر و دختر ایرلندی هستند که پیشینه ی متفاوت ولی وجه اشتراک های زیادی بیا هم دارند و با هم زندگی رمانتیکی را رقم میزنند .
داستان سریال در مورد دو جوان به نام های ماریان و کانل است که هر دو در یکی از شهرهای کوچک ایرلند زندگی می کنند. آنها از دوران دبیرستان با یکدیگر همکلاسی بودن و همچنان در کالج نیز همراه باهم تحصیل می کنند. کانل دانش آموزی موفق، باهوش و خوش تیپ است، اما ماریان در میان همکلاسی ها محبوب نیست و همواره از سوی بقیه مورد آزار و اذیت قرار می گیرد. ولی زمانی که وارد دانشگاه می شوند تغییراتی در زندگی ماریان رخ می دهد و او در دانشگاه فردی محبوب و زیبا شناخته می شود. روابط ماریان و کانل روز به روز پیچیده تر می شود و این دو سعی می کنند تا…
این سریال داستان ماریانا و کانل با پیشینه‌های مختلفه که در شهری کوچک در ایرلند زندگی می‌کنن و ...

جهت دانلود سریال Normal People 2020 (مردم عادی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

اگر قرار باشد عنوان "مردم عادی" به معنای واقعی کلمه گرفته شود ، قطعاً این مجموعه کاملاً به سر میخ می زند ، زیرا وقایع تصادفی در زندگی دو انسان کاملاً عادی را به تصویر می کشد. بیشتر ما در مقیاس طبیعی قرار داریم و هیچ مشکلی ندارد اما مسئله این است که افراد عادی واقعاً چندان جالب نیستند. مطمئناً ما می توانیم با آنها همذات پنداری کنیم ، اما آیا کسی واقعاً می خواهد پنج ساعت به طور خلاصه با صدای طبل و حوادث غیرمترقبه در زندگی عادی شخص دیگر کنار بیاید؟ این موضوع به اندازه تماشای نمایش اسلایدی 5 ساعته از تعطیلات شخص دیگری در مکانی که قبلاً به آنجا رفته ایم بسیار هیجان انگیز است.

این مجموعه به عنوان "یک داستان گسترده" به بازار عرضه می شود ، اصطلاحی که باید تغییر کرده باشد معنی «بر باد رفته» یک «داستان گسترده» است. «دکتر ژیواگو» داستانی گسترده است. «جنگ و صلح» داستانی گسترده است. این کتاب "مردم عادی" ممکن است یک داستان گسترده باشد. اما مردم عادی "این سریال به سختی به" داستان "می رسد ، چه رسد به یک بخش گسترده. من این تصور را می گیرم که اگر کتاب یک اره منبت کاری اره مویی 500 قطعه باشد ، تهیه کنندگان سریال 12 قطعه متفاوت را برای پایه گذاری قسمت های خود انتخاب کرده اند ، بدین ترتیب آن را بیشتر به مجموعه ای از ویکت های تکه تکه تبدیل می کنیم که احتمالاً امیدوارند با هم جمع شده باشند ، تا حدودی به کتاب واقعی شباهت داشته باشد.

"داستان" ، اگر چنین اصطلاحی مناسب باشد ، حول یک زن و شوهر می چرخد کانل و ماریان نامیده می شوند زیرا آنها از مدرسه به دانشگاه منتقل می شوند در طی مدت زمانی که من جمع کردم حدود سه سال است. کانل "دزدگیر" دبیرستان است ، بازیکن راگبی ستاره ای که محبوب همه است. بر خلاف مدرسه کلاسیک مدرسه شما ، او واقعاً به نظر می رسد یک پسر واقعا خوب ، متواضع ، با احترام ، مودب ، مودب ، سخت کوش ، باهوش و خجالتی است. صادقانه بگویم او تقریباً به نظر می رسد خیلی خوب باشد که درست باشد. از طرف دیگر ماریان یک کودک مشکل ، جنگ طلب و بی احترامی به معلمان و هم دانش آموزان است .

Surp غافلگیر شوید ، کانل و ماریان وارد رابطه می شوند. و غافلگیرکننده آنها مشکلات مشابهی را دارند که همه افراد عادی انجام می دهند ، به جز در مورد آنها "سوerstand تفاهم" که علت اصلی بیشتر مشکلات روابط است ، بسیار عجیب و غریب و ساختگی است که کاملاً تبعیض آمیز است. این دو از مدرسه به دانشگاه پیشرفت می کنند. کانل ، که با برداشتن کتابی و گفتن اینکه او آن را خوانده است ، علاقه آشکارش به ادبیات را نشان می دهد ، به نوعی بین سخنرانی ها به طرز جادویی یک کتاب می نویسد ، همانطور که شما می خوانید. او ظاهراً نابغه است. ماریان ، خوب ما کاملاً مطمئن نیستیم که او چه کاری انجام می دهد ، به نظر می رسد که این شامل تاریخ نیز می شود ، همچنین یک نبوغ است. کمین در پشت زمینه ، آویزهای آرایشی دانشگاهی شما هستند ، به طور کلی غیرقابل تحمل ، پر ادعا ، دارای "دانستن همه چیز" با ویژگی های بازخرید کننده اندک. ماریان با یک رشته از چاه های جادوگری درگیر می شود در حالی که قلب وفادار کانل با صبر و حوصله پیشنهاد می کند وقت خود را برای رنج بردن از هلن به عنوان یک ایستگاه موقتی بگذارد. ما از دوبلین ، اسلیگو ، ایتالیا گشت می زنیم و در آنجا متعجب می شویم که خانواده ماریانا واقعاً صاحب خانه هستند و برای سوئد فقط به دلیل توانایی ما. ما 10 قسمت خیلی دیر متوجه شدیم که مادر و برادر ماریان چرند هستند ، که ممکن است فقط تا حدی توضیح دهد که چرا او مثل خودش است. ما هرگز نمی فهمیم که چرا برادر ، به طور خاص ، یک روانپزشک کامل است ، او فقط به نظر می رسد که در همه اینها فکر پسینی است و هر طور که مناسب است ، روی صحنه و خارج از صحنه ظاهر می شود. در قسمت آخر ، به نابغه پسر کانل فرصتی برای تحصیل در نیویورک داده می شود اما ماریان او را خیلی دوست دارد و با او نمی رود ، بلکه زندگی خودش را دارد. چه چیزی ؟؟؟؟؟؟

من تعجب می کنم که چه کسی یا چه کسی در این مورد دوست دارد. شخصیت های اصلی به خصوص دوست ندارند ، در حقیقت با پیشرفت سریال ما کمتر و کمتر آنها را دوست داریم. هر دو افراد کاملاً بی عاطفه ای هستند که کلمات عشق ، عاشقانه و علاقه در آنها در فرهنگ لغت وجود ندارد. ما می بینیم که هر یک از آنها از یک سری "روابط" عبور می کنند ، که همه آنها در نهایت اتصالات راحتی هستند ، ثانیه ای که ناخوشایند می شوند ، با کلمات "این دیگر برای من کار نمی کند" بی رحمانه رها می شوند ، سنگین تأکید بر کلمه "من". در هیچ یک از این اتصالات تصادفی ، نه تنها شامل ، بلکه به ویژه رابطه بین کانل و ماریان ، هیچ نشانه ای از عشق یا عاشقانه واقعی مشاهده نمی کنیم. بله ، هوس و انعطاف پذیری حیوانی ، بلندی ، نفس نفس زدن و افشای مقادیر حماسی سینه و گوشت وجود دارد ، اما همه اینها را هر روز در مزرعه می بینید. چه در اپیزود نهایی ، چه در قسمت آخر ، کدام یک را فراموش می کنم ، کانل و ماریان سرانجام "دوباره به هم می رسند" ، اتفاقی که در آن ممکن است خوشحال شویم که سرانجام "عشق همه را تسخیر می کند". اما نه ، این بدان معناست که ظاهراً فرصت دیگری برای رابطه جنسی است ، که ماریان نه تنها اصرار دارد رابطه جنسی مقعدی است بلکه کانل او را نیز مورد اصابت قرار می دهد. شخصی به من می گوید این شباهت زیادی به عشق دارد ، این یک نمونه عالی از خودخواهی صرفاً برای ارضای جنسی است. و در اپیزود آخر این زوج بسیار به هم اهمیت می دهند و نمی توانند برای ماندن در کنار یکدیگر فداکاری کنند. آنها یک تصمیم خودخواهانه دیگر برای ادامه راههای جداگانه خود اتخاذ کردند و ما قرار است برای آنها متأسف شویم. کمی به من استراحت دهید.

این مجموعه ای است که دارای یک آغاز است ، رشته ای از رویدادهای picaresque که به عنوان میانه روبرو می شوند و پایان آن نه به دلیل وجود هرگونه وضوح ، بلکه صرفاً به دلیل تمام شدن قسمت های آن است. مردم با برش های مقوایی نازک کاغذی روبرو می شوند که در نهایت ما چیزی در مورد آنها نمی دانیم و شخصاً نمی توانم کمتر به آنها توجه کنم. تنها "شخصیت ها" از هر گرمی ، نیل همسفر مسطح و هلن با رنج "ایستاده ماریان" است که توسط کانل بی رحمانه استفاده می شود.

من این بررسی را با گفتن این مجموعه به عنوان عنوان شروع کردم پیشنهاد شده است ، در واقع در مورد افراد عادی ، خسته کننده است. من با امیدواری فراتر از امید که این افراد عادی نیستند ، پایان می دهم ، زیرا من نمی خواهم بخشی از جهانی باشم که توسط چنین افراد خودخواه ، بی روح ، بی احساس ، بی مهری آباد است.

من که آن را نخوانده ام آماده برای پذیرش کتاب ممکن است 10 باشد اما من به این مجموعه 3 امتیاز می دهم ، به عنوان امتیاز بازیگری ، که بسیار عالی بود.

بنابراین من بیش از حد کل سریال را از ابتدا تا انتها تماشا کردم و من واقعاً 6 قسمت اول را دوست داشتم ، اما متأسفانه (و کاملاً غیر منتظره) من 6 قسمت آخر را کاملاً متنفر کردم ...

آنها آن را به بیرون کشیدند خیلی زیاد طولانی است ماجرا تمام شد و با نیمه راه تمام شد. 2 نوجوان ساده لوح و عقب مانده از نظر احساسی که در دانشگاه بسیار عاشقانه مخفی می شوند ، عاشق عمیق می شوند ، تلاش می کنند تا از طریق پیچیدگی های عاطفی روابط بین فردی ، قادر به انتقال احساسات خود نباشند و بنابراین به دلیل عدم توانایی در انتقال خواسته های خود ، آنها (مانند هر نوجوان) با تكیه بر سازوكارهای ناسالم مقابله ، ناامنی های شخصی را نشان می دهند كه رابطه را به خطر می اندازد ، و سپس آن را می شكند ، و منجر به از هم گسیختگی اجتناب ناپذیری می شود ، فقط برای اینكه این دو نفر سرانجام در دانشگاه بعد از یك مهمانی دوباره یكدیگر را پیدا كنند. از آن اتحاد شگفت آور ، آنها از اولین تعامل خود احساس بسته شدن به آسیب روحی پایدار خود را می آورند و عاشقانه خود را دوباره زنده می کنند ، و یک رابطه جدید به عنوان جوان و بزرگسال شکل می گیرند. پایان. داستان از آن نقطه به بعد تمام شده است. پیش فرض در کمال توانایی خود بررسی شده است. ساده ، درخشان است و باید دست نخورده باقی بماند.

ناامیدکننده ، اینجا جایی است که بی نیاز پیچیده می شود: ناگهان ، از این لحظه ، برای اینکه داستان را برای 6 قسمت دشوار دیگر ادامه دهید ، با وجود این واقعیت دو مرغ عشق برای یکدیگر عالی هستند و قبلاً ثابت شده است که ارتباط آنها با دیگران ارتباطی ندارد و غیرقابل مقایسه است ، نویسندگان اصرار دارند که سناریوهای تکرار شده و ساختگی را درگیر کنند که درگیری غیر طبیعی و تولیدی را به آن تحمیل می کند ...

برای ساده کردن درک من از پیچیدگی بی دلیل ، 6 قسمت اول کاملاً در مورد ایجاد رابطه است و این س questionال را مطرح می کند که آیا دو نفر می توانند از نظر احساسی از گذشته پر فراز و نشیب خود بهبود یابند ... به محض پرداختن به این سوال و پاسخ دادن به آن در یک بحث محوری ، دیگر چیزی باقی نمانده است که واقعاً بیشتر مورد توجه قرار گیرد. کنجکاوی های ما کاملاً برآورده شده و رمز و راز جذاب در قلب نمایش با یک نتیجه گیری مفید و مفید حل شده است - و با این حال از قسمت 7 ، سالی رونی آن موضوع تأثیرگذار را می گیرد (نتیجه مخرب ناخواسته عدم تمایل آنها به صحبت در مورد پریشانی آنها ) و همان سناریو را برای 6 قسمت متوالی بعدی تکرار می کند. ماریان و کانل از هم جدا می شوند ، به هم می رسند ، جدا می شوند ، با هم برمی گردند ، سپس جدا می شوند و غیره. به طور مداوم تا زمانی که جهت طرح خسته کننده و قابل پیش بینی شود ، زیرا با استفاده از این الگوی فرمولی کاملاً مشهود ، من به معنای واقعی کلمه قادر به پیش بینی اینکه آیا آنها هستم اعتبارات اختتامیه مجرد یا شریک می شوند. اگر آنها اپیزود را با هم شروع کنند ، تا پایان ، تضمین می شود که آنها دوباره از هم دور خواهند شد (و بالعکس) - بنابراین شفافیت روایت به یکنواختی تبدیل می شود ... همانطور که مطمئنم تنها من نیستم یکی از مخاطبان که دقیقاً می دانستند چه چیزی بعداً اتفاق خواهد افتاد - بدون توجه به اینکه آیا باید این اتفاق می افتاد یا اینکه آیا طبیعتاً برای پیشرفت طرح مناسب بود.

من فقط نمی توانستم بفهمم چرا توپ های منحنی تصادفی به دلیل تنظیم بیشتر درام به طرز غیرقابل توجیهی به داخل پرتاب می شدند ... جرقه درام اضافی بی نیاز به دلیل دربرداشتن درام اضافی. از این رو ، به دلیل تحقیر شدید و اجباری ، بی علاقه شدم.

شخصیت ها وقتی می بینید که زندگی آنها چگونه جریان دارد و پیشرفت می کنند جالب هستند. تماشای شخصی که از آموختن اشتباهات خود امتناع می ورزد ، هیچ مشکلی ندارد زیرا پیشرفتی وجود ندارد ... این به سادگی با رگرسیون بیش از حد غیرمعمول به مدت 6 ساعت انجام می شود.

علاوه بر این ، سو abuse استفاده بلاعوض در نیمه دوم صادقانه بود بی مزه و ناخوشایند. به محض اینکه جیمی به جفری باراتئون مراجعه کرد و عکاس رامسی بولتون شد ، من می دانستم که آنها دیگر هیچ قصه ای برای گفتن ندارند.

بنابراین در فینال - وقتی همه چیز خوب پیش می رود - شما به راحتی می دانید که یک مانع اصلی است که به خاطر آن پرتاب می شود. ببینم ، او ایمیلی درباره نیویورک دریافت می کند ... وای. هیچ کس آن را نمی دید. شوکر.

لازم به ذکر است که نیمه دوم توسط هتی مک دونالد کارگردانی شده است که احتمالاً بیشتر برای اولین داستان دکتر فرشته گریه کننده ، "چشمک زدن" شناخته شده است. او با آنچه به او داده کار خوبی انجام می دهد و فیلمبرداری قابل توجه است اما نه او و نه کیت مک کالو با دو نفر کارگردان / DoP در راس 50٪ اولیه - لنی آبراهامسون و سوزی لاول - مقایسه نمی کنند که صحنه ها را از 1 - 6 با زیبایی زیبایی صمیمی بسیار زیبا ، سخت است که به همان استانداردهای فوق العاده بالا برسید.

موارد دیگری نیز وجود دارد که باید از آن ها قدردانی کرد: اجراهایی که کاملاً زیبا هستند - به خصوص پل مسکال که شایسته آن است جوایز بسیاری برای تصویر برجسته او در طول سال؛ شگفت آور است ، با توجه به اینکه این اولین پروژه او در تلویزیون است.

من فقط اصالت را دوست نداشتم - خود را به طور بی وقفه دزدی ادبی می کردم.

این درام درباره دو نوجوان آسیب دیده بود که هر کدام مکانیسم های مقابله ای متفاوتی را در پاسخ به موقعیت های خانوادگی خود ایجاد کردند. ماریان به دلیل مادر سرد و دورش که شاید با غم و اندوه خود در پی مرگ همسرش دست و پنجه نرم می کرد، در برادرش به دنبال شخصیت پدری می گشت که قاطعانه این نقش را رد می کرد و از خواهر کتابخوانش متنفر بود. کانل، که باز هم شخصیت پدری نداشت، برای مادرش به یک "دوست ناسالم" تبدیل شده بود و با "دوست داشتن یا دوست داشتنی" شدن در مدرسه به دنبال تایید خارجی بود.

شخصیت پرنده زخمی ماریان و رابطه وابسته آنها به این معنی بود که دانش عمومی از رابطه آنها در مدرسه باعث تضعیف "جایگاه" Con می شد، بنابراین باید پنهان می شد.

طاق سفر در این داستان به طور گسترده، وابستگی، هم وابستگی و سپس بود. استقلال، شاید نه از یکدیگر، بلکه مطمئناً از گذشته های پر دردسرشان!

درمجموع این یک درام ساخته شده درخشان بود که به بیننده اجازه می داد تا در یک رابطه نوجوانی زندگی کند، از مدرسه، تا دانشگاه تا بلوغ زودرس. این یک داستان بسیار کوچک بود که به مقیاس آنتونی و کلئوپاترا ارتقا یافته بود و در بسیاری از سطوح بسیار خوب کار می کرد. موفقیت این کار به کیفیت بازیگری و کار دوربین باورنکردنی متکی بود، فیلمنامه کم بود، اما احساسات در جلو و مرکز قرار داشت.

مشکلات مهمی وجود داشت که در ادامه به جزئیات آن ها می پردازم که از آن کم می کند. درام اما به هیچ وجه بر لذت من از کل تأثیری نداشت.

با وجود عنوان، در مورد این افراد چه در شرایط و چه در بیان، خیلی عادی نبود. ماریان یک پسر ثروتمند مستحق، با دسترسی به یک عمارت در اسلایگو، یک آپارتمان گرجی در دوبلین و یک ویلا در ایتالیا بود، کان پسر خانه دار خانه بزرگ بود. ما چیزی بیش از توماس هاردی یا دی اچ لارنس داشتیم. در قسمت 4 به این نتیجه رسیدم که عنوان کنایه آمیز بود زیرا هر دو در انحصاری ترین و معتبرترین دانشگاه در سراسر ایرلند شرکت کردند. در قسمت 1 ماریان از Con می پرسد که آیا او با یکی از دانش آموزانش رابطه دارد، او عملا یک کودک است، همه در نمایش مربوط به سن است و با این حال نگرش غیر عادی نسبت به رابطه جنسی تکان دهنده است! سپس در قسمت 2 ما آنها را در میخانه مشروب می نوشیدیم و صحنه بعدی با یونیفرم مدرسه، کاملا غیرقابل قبول است!

این برنامه ریشه در ایرلند داشت، با ادب، مودبانه، بیان تک فرهنگ، و با این حال به طور ضمنی گفته می‌شد که این یک داستان «همه آدمی» است در حالی که اینطور نبود.

عناصر رضایت‌بخش مدرن که از خواب بیدار می‌شوند به قدری بد مدیریت شده‌اند که به‌طور خودسرانه به‌ویژه در این درام به کار رفته‌اند. در ابتدا در گذشته نزدیک تنظیم شد. با این اوصاف، شیفتگی نوجوانان و شیمی زوج ها روی صفحه نمایش به خوبی کار می کرد.

در قسمت 6، ما یک چرخش داستانی بسیار عجیب داشتیم، زمانی که او پیشنهاد کرد برای جلب رضایت او "هر کاری برای راضی کردن او انجام دهد" Con نتوانست این را به عنوان وابستگی ناسالم و ارزش خود ضعیف تشخیص دهد. سپس وقتی کان نمی توانست به جای اینکه از ماریان بپرسد که آیا می تواند تابستان پیش او بماند، اجاره اتاقش را بپردازد، انتظار داشت که او از طریق تله پاتی بداند که این پیشنهاد را بدهد، سپس با صدای بلند گفت که او به اسلایگو برمی گشت و باید افراد دیگر را ببینند. این یک چرخش داستان احمقانه بود!

در قسمت 7 آنها ساخته شده اند تا در طول تابستان ملاقات کنند، من فقط احساس کردم که آنها مانند کوسه ها در حال چرخش هستند، این فقط تکرار بود. سپس ما ماریان را مجبور کردیم که یک رابطه سریالی بی عشق دیگر را آغاز کند، که مشخصا خواستگارهای بیشتری از شاهزاده آرورا دارد! به نظر من همه چیز اینجا "افتاده" شد!

ما تا اینجای کار در قسمت 8 کلمات بیشتری داشتیم، دیالوگ در صحنه مهمانی شام واقعاً خوب بود و واقعاً بد نوشته شده بود. مدیر باید وارد عمل می شد و این را تغییر می داد. ماریان می گوید: "حتما مشکلی در من وجود دارد، زیرا نمی توانم کاری کنم که مردم مرا دوست داشته باشند" کاملاً پوچ است که هیچ کس نمی تواند احساسات دیگران را کنترل کند، این یک غوغا است!

در قسمت 9 استنباط شد که تنها زمانی که کان و ماریان در یک «فضای سر» قرار داشتند می‌توانستند با هم باشند و در این بین زندگی‌شان را با وابستگی‌های بی‌معنی پر می‌کردند. رفتار خودخواهانه و مخرب برای هر شخص ثالثی، واقعاً تحقیر آمیز! از نظر عناصر 50 سایه خاکستری، من نمی‌توانستم هدف این چرخش داستانی را ببینم، زیرا چیزی جز ضعف شخصیتی را نشان نمی‌داد. خودکشی به عنوان ابزاری برای نشان دادن شکنندگی و نیاز به استفاده از روز استفاده شد. این کار بسیار خوب انجام شد و سرعت آن بالا رفت. مقابله با افسردگی به خوبی کار کرد و بازیگری سرعتش را بالا برد، بسیار تکان دهنده بود!

در قسمت 11 دو چیز مشخص شد، ماریان از تأیید برادرانش ناامید بود و دوم اینکه درک او از یک رابطه موفق نیاز به تضرع و تحقیر داشت.

پایان نشان داد که ماریان و کانل مستقل از ریشه های خود هستند و در زندگی خود به جلو حرکت می کنند، با هم یا نه! بارها و بارها.

کان و ماریان فقط در تمام مدت توسط یکدیگر بدبخت شدند، اگر این ماهیت روابط باشد، همانطور که کار نشان می‌دهد، آنگاه همه از خود دور می‌شوند.

همانطور که کانل در آخرین گفتگوی خود گفت: «چرا؟».

زندگی و رابطه شکنجه‌آمیز کانل و ماریان فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته است. درک نادرست آنها از نیت یکدیگر منجر به جدایی آنها از قبل شده بود. این در حالی بود که آنها بهتر از هر کس دیگری یکدیگر را درک می کردند و آشکارا عاشق کسانی بودند که تماشا می کردند. از نظر فکری، آنها در سطح متفاوتی از اطرافیانشان در مدرسه بودند و به چیزهای متفاوتی برای آنها کشیده می‌شدند.

در نهایت، ماریان یاد می‌گیرد چگونه زندگی کند بدون اینکه خانواده‌اش او را سنگین کنند و بدون مازوخیست‌ها زندگی کند. رگه ای که این در او عجین شده بود. مادر ماریان او را از آپارتمان دوبلین بیرون انداخته و با کانل در محیطی تنگ زندگی می کند. در یک سکانس نزدیک به پایان با یکی از دوستان، آنها در حال بحث در مورد برنامه های خود برای آن شب هستند. دوستش می گوید ما ازدواج کردیم و 50 ساله شدیم؟ ماریان پاسخ می دهد: «من واقعاً آن را دوست دارم... سال اول شگفت زده خواهم شد. به او نگاه کنید که او واقعاً راضی است.

کانل در حال غلبه بر افسردگی خود است. کانل در سال تحصیلی خود تبدیل به ستاره دانش آموز انگلیسی شده است و به دلیل مهارت و موفقیت خود در یک مهمانی که ماریان به آن نگاه می کند تحسین می شود.

آنها متوجه می شوند که تنها مواقعی در زندگی خود احساس تنهایی نمی کردند. زمانی بود که با هم بودند در یک مهمانی سال نو در اسلایگو، آنها محبت خود را آشکارا در مقابل همه "دوستان" قدیمی خود نشان می دهند. با جشن گرفتن سال نو، آنها برای اولین بار آشکارا عشق خود را به یکدیگر به روشی مستقیم اعلام می کنند.

آنها برای اولین بار در زندگی خود عاشق، شاد و راضی هستند. آنها بزرگ شده اند.

و با این حال، در صحنه پایانی آنها در مورد اینکه آیا کانل باید به نیویورک برود تا جایگاهی را در دوره نویسندگی خلاقانه ای که به او پیشنهاد شده است، بگیرد، بحث می کنند. ماریان می‌گوید: «من در مورد پیشنهاد نیویورک فکر می‌کردم... مدام تصور می‌کنم که شما آنجا هستید و می‌نویسید». این بازتابی از قسمت‌های قبلی است که ماریان می‌گوید دوست دارد کانل را در حال داشتن رابطه جنسی با شخص دیگری تماشا کند و اینکه چگونه او تماشای بازی فوتبال گالی را دوست دارد. او همیشه می خواست او را راضی کند و ببیند که بهترین کار ممکن را انجام می دهد. شاید این کلید پایان باشد - او به شدت احساس می‌کند که نباید او را عقب نگه دارد.

کانل به وضوح تمایلی به رفتن ندارد، اما ماریان او را هل می‌دهد و می‌گوید: «خیلی چیزها بوده که سخت بوده است. سخت است، اما این دشوار و شگفت انگیز خواهد بود. او در تلاش است تا به او این آزادی را بدهد تا آنچه را که می‌خواهد با زندگی‌اش انجام دهد و آنچه را که به وضوح فکر می‌کند برای او مناسب است. آیا این بزرگترین هدیه عشق او، آزاد کردن اوست؟

کانل پیشنهاد می کند که شاید باید با او به نیویورک بیاید. او سرش را تکان می دهد و کانل سوال کلیدی "چرا؟" را می پرسد. ماریان می‌گوید "من می‌خواهم اینجا بمانم، می‌خواهم زندگی‌ای را که دارم زندگی می‌کنم... در آن بهتر می‌شوم". در حالی که کانل بخش مهمی از آن زندگی است، مفهوم مفهومی این است که او می‌خواهد کانل برود و استعداد را محقق کند. برای ماریان، این نشان می‌دهد که آرامشی که در زندگی‌اش پیدا کرده است، برای او مهم‌تر است.

کانل پیشنهاد می‌کند که تنها یک سال است و او برمی‌گردد. ماریان می گوید "این قول را نده، تو نمی دانی". کانل می‌گوید: «من هرگز در مورد هیچ‌کس همین احساس را نخواهم داشت».

در پایان برای کانل، بازتاب‌های قوی فیلم Cinema Paradiso وجود دارد. آیا مهم‌تر است که به دنبال اشتیاق خود در زندگی، استعداد خود (نوشتن خلاق در مورد کانل) باشید یا به طور بالقوه باید همه اینها را فدای عشق زندگی خود کنید؟ اگر نمی توانید هر دو را داشته باشید، کدام را باید انتخاب کنید؟

آنچه برای ما باقی می ماند این است که کانل به نیویورک می رود و رویای خلاقانه خود را دنبال می کند. که رابطه آنها به اوج خود رسیده است و بزرگترین عشقی است که در طول زندگی خود تجربه خواهند کرد. آنها مکان امن خود را برای بازگشت در ذهن خود پیدا کرده اند، اگر همه چیز برای آنها اشتباه باشد، حتی اگر دیگر در واقعیت وجود نداشته باشد. آنها می دانند چه چیزی ممکن است و برای چه چیزی باید تلاش کنند.

اما، به احتمال زیاد آنها دیگر با هم نخواهند بود. نه مگر اینکه دنباله‌ای وجود داشته باشد!

(عاقبت به مردم عادی یک داستان کوتاه است به نام "در کلینیک". این قبل از افراد عادی نوشته شده است و این دو شخصیت یکسان هستند و یکسان هستند و در حال گذراندن یکسان هستند. انواع روابط با افراد دیگر و همچنین با یکدیگر. من فکر می کنم این اشتباه است که این روایت را در یک سریال تلویزیونی دوم ادامه دهیم.)

Typical Individuals روایت دو جوان را بازگو می‌کند که می‌دانند علی‌رغم رابطه‌ای که در دوران دبیرستان تا حدودی استرس‌زا داشتند، چگونه در زندگی خود باقی بمانند. ماریان و کانل شخصیت های معیوبی هستند که دغدغه ها و مسائل خاص خود را دارند که باید آنها را مدیریت کنند. در طول سریال محدود، رابطه آنها به یک دوستی واقعی تبدیل می شود که در آن دو شخصیت یکدیگر را درک می کنند و به اندازه کافی به آنها اعتماد می کنند تا همه چیز را به یکدیگر منتقل کنند.

ماریان و کانل شخصیت های معیوب هستند. آنها متوجه شدند که چگونه بر حوادث وحشتناک غلبه کنند، که شخصیت آنها را شکل داد. در فیلم، تلویزیون و نویسندگی، افسانه اصیل اساساً ناقص است. محاکمه واقعی یک رئیس این نیست که آیا می تواند برنده شود یا خیر، بلکه این نیست که آیا می تواند موانع را شکست دهد (در حالت ایده آل از طریق تلاش خود) برای پیروزی. یک شخص بدون نقص برای گروهی از مردم یا برای کائنات بی اهمیت است، که، همه چیز به مبارزه و مقاومت بستگی دارد، قدرتی که در برابر آیتم قاطع قرار می گیرد. به همین ترتیب، داستانی کسل‌کننده خواهد بود.

سریال محدود بی‌بی‌سی 2020 به‌طور بی‌نقصی مظهر اصل رمان فوق‌العاده است. به مطالب منبع پایبند است، در حالی که هنوز تلاش می کند منحصر به فرد بماند و جمعیت را نگه دارد. دو بازیگر اصلی دیزی ادگار جونز و پل مسکال به طرز بی عیب و نقصی از شخصیت های خود کپی می کنند. به نظر می رسد که آنها تقریباً همه چیزهایی را که درباره این شخصیت ها باید بدانند می دانند و احتمالاً از قبل رمان را خوانده اند.

تحولات کتاب به تلویزیون به ندرت یک پیروزی است، با این حال این سریال محدود با رسا، هنرمندانه خلق شده است. انرژی و کار دشوار فوق العاده از بازیگران و تیم. بازیگران اصلی دیزی ادگار جونز و پل مسکال به طرز بی عیب و نقصی به نمایش درآمدند. ستایش از دفتر پیش بینی برای ردیابی سرگرمی های مناسب برای این کار. بدیهی است که رمان به طور نادرست بر روی برخوردهای واقعی نویسنده بنا شده است. دیزی ادگار جونز حتی شباهت عجیبی به سالی رونی ارائه می دهد.

این تبادل هوشمندانه است و چند شباهت به کتاب دارد. چند سطر دقیقاً در همان کلمات کتاب آمده است.

موسیقی غیردیژتیک و دیژتیک لذت بخش است و باعث می شود موقعیت های بین کانل و ماریان مهم تر و احساسی تر شود.

/> کانل دوست دارد در مورد چیزها بیش از حد فکر کند و عصبی را تجربه می کند. تنها کاری که او باید انجام می داد این بود که بپرسد آیا می تواند چندین ماه در فضای او بماند یا خیر. ماریان به هر حال با او موافقت می کرد. مشاهده رابطه روند تدریجی آنها به طرز غیر قابل تحملی دشوار بود.

کانل و ماریان برای یکدیگر ایده آل هستند. افتضاح است که زودتر نفهمیدند. این ممکن است خشمگین‌ترین و آزاردهنده‌ترین رابطه آنها در تلویزیون باشد.

در پایان، وضعیت رابطه ماریان و کانل هنوز نامشخص است. من هنوز داستان کوتاه سالی رونی را نخوانده ام. من می‌خواهم باور کنم که او تصمیم می‌گیرد کتاب دومی درباره رابطه ماریان و کانل بنویسد.

برای پایان، نسخه تلویزیونی 2020 Typical Individuals عشق، پریشانی، عزم، بدبختی، سلامت روانی، تصدیق و تصدیق را بازگو می‌کند. تسلیم شدن. من بدون شک پس از مطالعه کتاب بیشتر از آن قدردانی کردم.

من شخصیت های اصلی ماریان و کانل را دوست داشتم. آنها درک مشترکی داشتند و معلوم شد که با یکدیگر بسیار نزدیک و شخصی هستند. مسئله این بود که کانل به اعتماد به نفس نیاز داشت و نیازی نداشت که همراهان مدرسه اش بفهمند که او با خانم جوان عجیب و غریب، ماریان، رابطه دارد. به نظر می‌رسد که هر دو شخصیت اصلی مشکلات روان‌شناختی داشتند: کانل عصبی است و ماریان خود را حقیر می‌داند که مورد توجه قرار گیرد. داستان در تمام طول زندگی آنها در کالج ادامه دارد، ما نگاهی کوتاه به معشوقه ماریان در مدرسه و پس از آن دوباره یک معشوق جدید دیگر در خارج از کشور می‌اندازیم. هر دوی این تصمیم‌ها باعث شد که از طریق تلویزیون بر سر ماریان فریاد بزنند - وقتی کانل به وضوح می‌دانست که هویتش باید چه چیزی باشد؟

برایم مهم نبود. برای صحنه‌های سکس سریع.

در پایان سریال، کانل پیشنهادی دریافت می‌کند تا برای لردهایش در مدرسه‌ای در نیویورک بخواند. او معتقد است که ماریان باید با او برود و ماریان می گوید نه، که او "در حال حاضر از خودش راضی است". این تمام کردن باعث نارضایتی من شد، زیرا تلاش کرده بودم که این جفت در نهایت شادی را در کنار هم بیابند، صرف نظر از هر چیزی که در واقع به مدیریت هر یک از آنها نیاز داشت. هنوز پیشنهاد می کند، و ممکن است بخواهد رمان را مطالعه کند.

قبل از اینکه نهایتاً آن را در شب گذشته تماشا کنم، تا حدودی از این برنامه آگاهی داشتم، و متوجه شدم که چگونه یکی از بهترین برنامه‌های نمایشی است که باید آن را تماشا کنم، و ناامید نشدم. بازی 2 نقش اول عالی است، مخصوصا پل، من واقعا شخصیت مادر کانل را دوست دارم، که به مادری مانند او نیاز ندارد! هر قسمت تا حدودی مستقل است، برای مسائل خاصی که پاسخی دریافت نمی کنند، چیزی که مرا آزار می دهد تعداد لحظات صمیمی است که وجود دارد، من مغرور نیستم، اما در واقع این افراطی است، من تقریباً دارم ترکیبی از Sex Fiend را تماشا می کنم. و گاهی اوقات پنجاه سایه تاریک، من نیز با کسی که به توضیح شرایط خانوادگی ماریان اشاره می کند موافق هستم، بسیاری از افراد با اشکالاتی که در دستشویی خود پیدا می کنند بهتر از نحوه برخورد با M رفتار می کنند. به همین ترتیب کمال، واقعا؟ بعد از همه چیزهایی که آنها پشت سر گذاشته اند. بیشتر از این، چرا؟ به چه دلیل م نمی خواست با او به نیویورک برود؟ او گفت که به تازگی به زندگی در خانه عادت کرده است، اما قرار است چه کار کند؟ این توضیحی است که او آماده است عشق منحصر به فرد خود را به خاطر آن تسلیم کند؟ فرض کنید من از هر نظر تنها کسی نیستم که به دنبال انتخاب های نادرست است. او گفت که آنها برنامه ریزی کرده اند که خوب باشند، اما چگونه؟

تصویری سفارشی از محبت در طول چندین سال. هم افتادن و هم بیرون افتادن، در عین حال درک یک تمایل در هر رویدادی، زمانی که در مرحله بودن با شخص دیگری است، واقعاً می تواند همه چیز را معنی کند. قطعه ایرلندی من تا حدی خوشحال است که به پایه‌هایش پایبند است، جایی که می‌توانست خیلی طبیعی باشد که با جمعیتی ساده‌تر بزرگ‌تر سازگار شود.

اما از همان ابتدا، این کار ساده است. شخصیت را درک کنید، به این دلیل که آنها افراد معمولی هستند، شبیه من و شما.

این نشان دهنده تشدید و تشدیدی است که ما گاهی اوقات به دلیل جدایی و عشق عمیق تر آن را درک نمی کنیم. گرد هم آمدن را همراهی می کند. وقتی در اتاقی با یکدیگر قرار می‌گیرید، به‌طور بی‌عیب و نقصی نشان می‌دهد که در یک اتاق با یکدیگر قرار می‌گیرید.

عکس‌های حساس بکسل نوک اطراف احساسات نسبت به یکدیگر. علاوه بر این، داشتن یک همراه از طریق غم و اندوه باعث می شود که این نمایش به شدت الهام بخش باشد.

به طور خلاصه این نمایش شگفت انگیز، برای اکثر زندگی گروهی مردم بسیار معتبر است. مهم این نیست که با چه کسی بوده اید. این در مورد این است که شما با چه کسی پایان می دهید.

من هر عکس فوری غم انگیز این را گرامی می داشتم. این یک شاهکار بصری است و بازی عالی شما را کاملاً به بینش احساسی این دو می کشاند. اصلا شبیه دیگران نیست، من فکر می کردم که خط داستان همه چیز است به جز کسل کننده، و واقعاً موقعیتی بسیار معقول را به تصویر می کشد. زن نامطمئن با حداقل عزت نفس تسلیم مرد با مشکلات ارتباط اجتنابی بی قرار می شود. با وجود اینکه او چقدر به او صدمه می زند، او دیوانه وار به او نیاز دارد تا او را تایید کند و باید مورد تحسین و نیاز باشد. علیرغم میزانی که او واقعاً روی او تمرکز می کند، نمی تواند از ترس اینکه تنها چیزی را که به طور کلی در این سیاره به آن نیاز دارد، از دست بدهد، از داستان عاشقانه آنها صرف نظر کند. غم انگیزترین بخش این است که در زیر احساسات منحصر به فرد آنها از ترس و عدم قطعیت واقعاً یک عشق عمیق به یکدیگر وجود دارد که واقعی و معتبر است. این داستان عاشقانه دردناک به ما نشان می‌دهد که مه‌آلودترین آسیب‌های درونی‌مان را نشان می‌دهد، و اینکه چگونه بی‌میلی ما در رابطه با احساسات و ضعف‌های خودمان می‌تواند ما را از داشتن آنچه به طور کلی در این سیاره می‌خواهیم باز دارد. واقعاً یک نمایش نما که از ابتدا تا انتها مرا به دام انداخت.

من یکی دو شک جدی برای تماشای این نمایش داشتم، اما در این زمان های قرنطینه شدید وقت آزاد زیادی داشتم، بنابراین آن را بررسی کردم. همه چیزهایی که در مورد این نمایش عالی وجود دارد، عالی، افسانه‌ای و همه آن چیزی است که معادل کلمه اهمیت است. همه چیز از سرگرم کننده ها، داستان، تحمل، فیلمبرداری، یعنی همه چیز کاملاً باشکوه است. ظاهراً بازیگران جوان هستند و هر دوی آنها کار بزرگی انجام داده اند. شیوه ای که آنها احساسات و عواطف و علم خود را به اشتراک می گذاشتند، به نظر می رسید که آنها سرگرمی های آماده ای بودند که چیز خارق العاده ای بود. هر چند وقت یک‌بار تا حدودی کند می‌شود، اما هنوز نمی‌توانید از همه چیز لذت ببرید، زیرا آنقدر عالی است. مناطق، صحنه هایی که می گرفتند خیره کننده بود. آن‌ها همه چیز را شامل می‌شدند، از آمیزش‌های شبیه‌سازی شده واقعی گرفته تا فردی که از غم و اندوه رنج می‌برد تا بانوی جوانی که تحت رفتار بد روانی قرار می‌گرفت. من انتظار داشتم آن اجزا را ببینم. من این نمایش را بدون شک دوست داشتم. به شدت پیشنهاد می شود. من نمی‌توانستم چیزی بیشتر از این بخواهم که واقعاً ببینم این نمایش برنده چند جایزه امی است.

نمی‌دانم که آیا در سنین بالا دوباره تبدیل به یک سریال می‌شوم یا نه، اما این کاملاً بهترین سریال تلویزیونی است که مدت‌هاست دیده‌ام.

این عالی نیست برای همه مناسب است و استاندارد معمولی شما نیست. به هیچ وجه لازم نیست روی "افراد عادی" (همانطور که عنوان می گوید) تمرکز کنید.

معمولاً در کشور لذت بخش ایرلند با فیلمبرداری فوق العاده، هماهنگی باورنکردنی با موسیقی بدیع، بازی های باورنکردنی و جذاب خط داستانی.

می توانید تصور کنید که این یک داستان عاشقانه نوجوانان است، اما بیشتر در مورد جوانانی است که در حال تغییر و یافتن تمایلات جنسی خود هستند، گیج و متروک هستند و همیشه واقعاً قادر به جدا شدن از پوسته درونی خود نیستند و آنها را پایین نگه می دارد تا مشارکت کنند. در محبت آنها به یکدیگر

گرم، وابسته به عشق شهوانی، دوست داشتنی، هیپنوتیزم کننده، اغلب بدبختانه و مالیخولیایی، در عین حال آشکارا زیباست.

دو ستاره اصلی، پل مسکال و دیزی ادگار - جونز هر دو نمایشگاه های قابل توجه و متحرک را ارائه می دهد. سرگرم کننده های جوان پر زرق و برقی هستند و از اینجا به بعد می توانید مشاغل با کیفیت بسیار بالاتری را پیش بینی کنید.