🎥 دانلود سریال Looking for Alaska 2019 (در جستجوی آلاسکا) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

یک دانش آموز تازه وارد در مدرسه ای مرزی عاشق دختری اغواگر و گول زننده می شود و . . .
فصل شروع مدارس شده است و در این اوضاع برای یکی از دانش آموزان مدرسه مسائلی پیش میاد که...
سریال درباره یک نوجوان به‌ نام "مایلز هالتر" می باشد که برای به‌ دست آوردن دیدگاهی عمیق‌تر در یک دبیرستان شبانه روزی ثبت نام می‌کند. او با شخصی به‌ نام "آلاسکا یانگ" آشنا می‌شود که پس از مرگ غیر منتظره "آلاسکا"، "مایلز" و دیگر دوستان صمیمی او به دنبال آن هستند تا از حقیقت مرگ او پرده بردارند ..
داستان یک نوجوان به‌نام مایلز هالتر را دنبال می‌کند که در یک دبیرستان شبانه روزی ثبت نام می‌کند. او با شخصی به‌نام آلاسکا یانگ آشنا می‌شود که...

جهت دانلود سریال Looking for Alaska 2019 (در جستجوی آلاسکا) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

با دیدن تریلر این نمایش واقعا هیجان زده شدم، چون کتاب را دوست داشتم و سال ها منتظر تبدیل آن به فیلم بودم. اما من واقعاً واقعاً ناامید شدم.

من با گفتن آنچه در این نمایش دوست داشتم شروع می کنم. من فضای مالیخولیایی را دوست داشتم، از موسیقی متن فیلم (مثلاً 50 سنت، گوریلاز و جت) لذت بردم و فکر می کنم سازندگان برنامه در انتخاب برخی از بازیگران، به خصوص دنی لاو به عنوان کلنل و جی لی در نقش تاکومی، کار بزرگی انجام دادند. دکتر هاید، مادر سرهنگ و عقاب را هم خیلی دوست داشتم. محیط زیبا بود، من خیلی از مناظر و در کل جنبه بصری آن را دوست داشتم.

اما... 1) من یک نوجوان در سال 2005 بودم، هیچ راهی وجود ندارد که محیط، لباس، تکنولوژی هستند. حتی بسیار نزدیک به واقعیت هر نوجوانی که من می‌شناختم یک تلفن همراه (با نمایشگر رنگی) داشت و سی‌دی دیگر چیزی نبود، بسیاری از مردم قبلاً از پخش کننده‌های mp3 استفاده می‌کردند. و من اهل رومانی هستم، واقعاً ثروتمندترین کشور نیستم. همچنین به نظر من مد سال 2005 به خوبی نمایش داده نشد، به وضوح به یاد دارم که ویژگی های برجسته سال 2005 سبک بوهو شیک، شلوار جین تنگ، شلوارهای باری و آن دستبندهای رنگارنگ سیلیکونی خنده دار بود. لباس ها و تکنولوژی این نمایش به نظر می رسید که مربوط به دهه 90 است. 2) لارا بوترسکایا یک نام رومانیایی نیست، یک نام اسلاوی است. و همینطور نام سگ این شخصیت روسی بود. افراد زیادی این را نمی دانند، اما ما اسلاو نیستیم، ما لاتین هستیم و رومانیایی یک زبان رومی است (مانند فرانسوی، ایتالیایی، اسپانیایی و پرتغالی). می دانم که شخصیت لارا نیز در کتاب کم تحقیق شده است. اما مایه تاسف است که هالیوود اینقدر در مورد "بازنمایی" صحبت می کند، در حالی که سازندگان نمایش نمی توانند 10 ثانیه از وقت خود را برای تحقیق در مورد رومانی صرف کنند. بدیهی است که برایم مهم نبود که بازیگر نقش لارا روسی بود، اما فکر می‌کنم اگر لهجه رومانیایی را امتحان می‌کرد بهتر بود. 3) که من را به مشکل بعدی سوق می دهد: ریاکاری هالیوود. به تحقیق در مورد رومانی اهمیتی ندادیم، اما کل مفاهیم فمینیسم موج سوم، "امتیاز سفیدها" و "پدرسالاری" را در گلوی ما فرو برد. «بیداری» در سال 2005 چیزی نبود. همچنین برای داستان کاملاً غیر ضروری بود. چرا آلاسکا را اینقدر تغییر می دهیم؟ هیچ چیز ارزشمندی به نمایش اضافه نکرد. 4) در کتاب، آلاسکا ناقص اما کاریزماتیک بود. در این نمایش او فقط یک چهره زیباست اما آنقدر آزاردهنده است که غیرقابل تحمل است. خواندم که سازندگان برنامه سعی می‌کردند او را یک «دختر رویایی مانیک پیکسی» نسازند، اما به نظر من، به طرز بدی شکست خوردند. چیزی برای دوست داشتن او وجود نداشت، او فقط یک وسواس ناسالم نسبت به جنسیت و زن ستیزی داشت. من فقط آلاسکا را اصلا دوست نداشتم. اگر او آنقدر دختر زیبایی نبود، هیچ کس او را دوست نداشت، به خصوص نه دوستان پسرش. چیزی برای دوست داشتن او وجود نداشت. همانطور که منتقد دیگری گفت، هانا بیکر در "13 Reasons Why" یک شخصیت خوشنویس در سریال بود. او باعث شد بینندگان نسبت به او احساس همدردی کنند زیرا او دوست داشتنی بود. از سوی دیگر آلاسکا... خوب تکرار حرفم فایده ای ندارد. 5) دیالوگ بین شخصیت ها کاملا غیر واقعی بود. هیچ نوجوان سالمی اینطور صحبت نمی کند. آنها سعی کردند آنها را هیجانی، فلسفی و "باحال" کنند اما نتیجه نهایی بینندگان را از غوطه ور شدن در داستان دور می کرد. خیلی واضح بود که دیالوگ های نوشته شده را تماشا می کردیم، خیلی غیرطبیعی به نظر می رسید. 6) آنها تا حد زیادی داستان را تغییر دادند. هدف اصلی کتاب (از نظر من) پرسیدن سوالاتی در مورد معنای زندگی و اگزیستانسیالیسم بود، اما در این نمایش جدای از دیالوگ های وحشتناک، ما فقط شوخی های لنگ و لنگ زیادی داشتیم.

من فکر می‌کنید نمایش می‌توانست با تحقیقات بیشتر، سیگنال‌های فضیلت کمتر و صرف روح بیشتر در آن عالی باشد. حیف که اینطور نبود.

من واقعاً می خواستم این را دوست داشته باشم، اما شخصیت های اصلی بیش از حد خود محور هستند و دوست ندارند که آن را لذت بخش کنند. من امیدوار بودم که آنها از اشتباهات خود درس بگیرند و در پایان افراد بهتری شوند، اما اینطور نشد. یک بازیگر جوان قوی در این آشفتگی تلف شده است.

مایلز (چارلی پلامر) در مدرسه مقدماتی ثبت نام می کند و به زودی با آلاسکا (کریستین فروسث مسحورکننده) و "سرهنگ" (دنی لاو) آشنا می شود. سرهنگ و آلاسکا دوستان و دانش آموزان بورسیه مدرسه هستند. سرهنگ با هر کسی که او را دوست ندارد تحسین می کند (و به من اعتماد کنید، چیزهای زیادی برای دوست نداشتن وجود دارد)، و آلاسکا با خوشحالی با او همراه می شود، این دو با دشمنان خود شوخی های فزاینده ای انجام می دهند.

این دو شخصیت، مایلز خجالتی و درونگرا را به وب خود می کشانند، و به زودی مایلز به اندازه دو دوست جدیدش یک آدم تند و تیز می شود. اثبات؟ مایلز با یک دختر رومانیایی رومانیایی قرار می‌گیرد که عاشق او شده است. با تشویق آلاسکا، مایلز و دختر در نهایت رابطه جنسی برقرار می کنند، و سپس - در همان شب، توجه داشته باشید - مایلز او را به دلیل زیر سوال بردن وفاداری خود به دوستان وحشتناکش رها می کند و سپس با آلاسکا می خوابد. همون شب! این دودگان چه کسانی هستند و چرا کسی جز تحقیر آنها را احساس می کند؟ تنها عضو گروه با هر نجابت یا عقل سلیم، تاکومی (جی لی) است، که تلاش می کند و نمی تواند با آنها حرف بزند.

در اوایل، آلاسکا در حال زیر پا گذاشتن قوانین مدرسه دستگیر می شود و باید " موش» روی یک زوج دیگر برای جلوگیری از اخراج. به‌اصطلاح دوستانش، جای تعجب نیست که در ابتدا او را تحریک می‌کنند، اما در نهایت او را به حلقه خود بازمی‌گردانند. و سپس - منتظر باشید - او همچنان به رفتارهایی ادامه می دهد که می تواند او را اخراج کند، حتی اگر بازگشت به خانه ظاهراً سرنوشت وحشتناکی باشد! و با این حال، او اینجاست و به خاطر وضعیت وحشتناک خود هو می کند.

سرهنگ نیز به همین ترتیب، نمی تواند خودکنترلی را تمرین کند. او یک تراشه روی شانه خود دارد و آن را رها نمی کند. در اواخر سریال، او و دیگران شوخی‌ای انجام می‌دهند که می‌توانست به آینده دانشگاهی دشمنانشان آسیب برساند، عملی که در واقع غیرقانونی بود و می‌توانست عواقب جنایی داشته باشد.

یک شاهد دید سرهنگ که در شوخی شرکت می کند. اگر او سقوط کند و اخراج شود، دوستانش در امان خواهند بود. همه اعضای گروه در این عمل شرکت کردند - از جمله لارا بدبخت (سوفیا واسیلیوا)، همان دختری که با مایلز خوابید و چند ساعت بعد توسط او رها شد. اما سرهنگ چه کسی را برای وضعیت خود مقصر می داند؟ آلاسکا و چرا سرهنگ می گوید که او را جدا می کنند؟ نه به این دلیل که او تنها کسی است که در این شوخی شرکت کرده است، بلکه - باز هم منتظر بمانید - زیرا او بورسیه تحصیلی است و آمریکایی آفریقایی تبار است. نه به این دلیل که او قوانین را زیر پا گذاشت و مرتکب جرم شد. این تقصیر او نبود، درست است؟

همه آنچه گفته شد، بازی بسیار خوب است، اگرچه دیالوگ به نظر نمی رسد که از طرف هیچ نوجوانی که تا به حال می شناسم باشد. این اصلاً طبیعی نیست و به نظر می رسد فیلمنامه باشد.

و در پایان، تنها شخصیت های دوست داشتنی در این حادثه هفت ساعته تاکومی، لارا و «عقاب» (تیموتی سیمونز) هستند. در واقع به دنبال بهترین منافع بچه‌ها هستند.

این دسته یک شوخی دیگر در پایان فیلم انجام می‌دهند - طبیعتاً برای احترام به آلاسکا. واقعاً خنده‌دار است، اما به همان اندازه بعید است که این نوجوانان گفتگو می‌کنند.

بدون شک، دبیرستان زشت است، و نوجوانان مطمئناً می‌توانند خودآشکار باشند. اما اینکه چرا کسی برای سه شخصیت اصلی احساس می‌کند، فراتر از من است.

*** نظرسنجی حاوی اسپویل است!! *** این سری مخصوصاً یک گونی ترکیبی (و غول پیکر) است. در واقع، حتی با 8 قسمت خود، تلاش می کند تا به این تعداد زیادی از سوژه ها، موقعیت ها و شخصیت ها رسیدگی کند. این باعث می شود که ناظر مغلوب، گیج و شاید ناامید شود. دیر یا زود در طول سریال، احساس می‌کردم که به‌طور غیرعادی از داستان و شخصیت‌ها جدا شده‌ام، و بسیاری از آن‌ها دیگر معتبر به نظر نمی‌رسند. با این حال در آن نقطه از ناکجاآباد، شاید برای سی دقیقه یا جایی در مجاورت (اینجا و آنجا در طول کل سریال)، تکه‌هایی از شکوه و عظمت وجود داشت، که باعث شد من را به اندازه کافی درگیر ادامه تماشا کنم. بنابراین اساساً بخش‌های بزرگ بخش‌های وحشتناک واقعی را جبران کردند. من سریال را بدون مطالعه کتاب تماشا کردم و - درست مثل همه سریال ها و فیلم ها - باید این گزینه را داشته باشد که تنها بماند. مطمئن نیستم که این اتفاق بیفتد.

بازی خوب است، اگرچه تعداد زیادی از تبادلات فوق العاده سریع و برخی اوقات کاملاً عجیب بود. این به ویژه برای آلاباما معتبر بود. در ابتدای سریال به نظر می رسید که او همان خانم جوان گیج کننده ای است که می توانستم برای یک بار هم که شده احساسات پرشوری را تجربه کنم... به هر حال من در طول سریال به نوعی علاقه ام را به او از دست دادم. احساس کردم که او در مورد مرموز بودنش اغراق کرده است.

پس از مرگ او، تأثیر کامل آن موقعیت و غم و اندوه باید به ناظر نیز منتقل شود. برای اهداف من، این اتفاق نیفتاد. این فقدان تأثیر نیز به این دلیل است که ما اساساً درک می کنیم که دقیقاً در ابتدای سریال چه اتفاقی خواهد افتاد. (چرا؟؟) پس از درگذشت او، در واقع باید 2 قسمت اضافی از شخصیت های مختلف را تماشا کرد که همه چیز را مدیریت می کنند ... جایی که به عنوان یک ناظر معتقد بودم که باید به پایان برسد و به طور قابل توجهی طولانی تر نشود، با دانستن شرایط مرگ او. هرگز نمی توان به طور واقعی حل و فصل کرد.

همچنین، بسیاری از چیزهایی که به نظر من خوب نبودند (شاید در کتاب بهتر توضیح داده شود):

در یک نقطه، سرهنگ ترجیح می داد دیگر در آلاباما حرفی برای گفتن نداشته باشد، به این دلیل که او صدایش را زده بود. «موش نکن» اساساً شعار زندگی او بود. در واقع، حتی مادر خودش هم نمی توانست دیدگاه خود را نسبت به آلاباما تنظیم کند. سپس او با آب در اتاقش فریب خورد. با توجه به دیدگاه سرهنگ، این باید همان چیزی بود که او شایسته آن بود... یک بار دیگر همه چیز برابر است، از ناکجاآباد، او در آلاباما است. من نمی‌توانستم از آن عبور کنم، کاملاً اشتباه بود.
بعد از گذشت آلاباما، شاهین به‌طور کلی ذهنیت او را نسبت به دانش‌آموزان و خودش تغییر داد. در حال حاضر، من می توانم درک کنم که مرگ او به طور کلی چه معنایی عظیم برای دانش آموزان داشت، اما برای شاهین واقعاً خوب به نظر نمی رسید ... شخصیت او کاملاً تغییر کرد.
این صحنه جنسی خاص. در میان مایلز و لارا برای آن دو غیرعادی بود. به هر حال کاملاً بی معنی بود، زیرا چیزی به داستان اضافه نمی کرد. به دست آوردن اطلاعاتی در مورد "چگونه این کار را انجام دهیم" نه قافیه داشت و نه دلیل.
... علاوه بر این، موارد مختلف متعددی فکر می کردم: "جدی؟".

از سوی دیگر، این سریال بدیهی است که با ستایش و توجه زیادی ساخته شده است و هنوز هم بسیار بهتر از حجم زیادی از آشغال های هالیوودی امروزی است. اساساً ما محتوای قابل احترام، بهبود داستان و شخصیت، انبوهی از موسیقی‌های خوب را دریافت می‌کنیم و کل محیط به طور کلی خوب فیلمبرداری شده است. به این ترتیب برای من 7 از 10.

برای یک چیز، نوع شماره یک داستان من داستان علمی تخیلی است، که جان گرین و جستجوی کشور طلا مطمئنا نیستند. با این حال، یکی دو سال قبل به طور تصادفی به این کتاب برخوردم و به عنوان یک تحسین کننده کلام ساخته شده، بلافاصله جذب افکار دوست داشتنی و غزلیات سراسر آن شدم.

یکی از بزرگترین مشکلات من با فیلم این است که که به سختی می توان تمام جزئیات و ظرافت های یک باهوش را در حدود 90 تا 120 دقیقه به دست آورد، در حالی که مجموعه های تلویزیونی معمولاً یا نیاز به اتحاد دارند یا برای مدت بسیار طولانی بی دقتی روی رشته قرار می گیرند تا تأثیر مورد انتظار را داشته باشند. برای اهداف من، این تنوع نوعی هماهنگی پیدا می کند، در مسیر نواختن قطعی و مترونومیک روی سیم های قلب. همانطور که از جان گرین پیش‌بینی می‌کردید، بسیار به خانه نزدیک است، با هر دم و ضرب و شتم برای اهمیت، و دریابید که چگونه آن را اساساً در چند موقعیت کوچک به دست آورید.

آهنگسازی ، فیلمبرداری، موسیقی متن و بازیگری (بازی منصفانه برای بازیگران، که همه در 8 قسمت به شغل خود مانند جالوت تبدیل شدند) تماماً با بهترین کیفیت هستند و به داستان جوی می دهند که من تصور می کنم سازنده در حال ضربه زدن به آن است. در نگارش کتاب پس از یافتن جاش شوارتز (The OC) محور اصلی نمایش بود، جای تعجب نیست. این نوع نمایش، با هماهنگی بین اعتماد و غم - که با تصمیم‌های خارق‌العاده در موسیقی تکمیل می‌شود - از همه نظر نقطه‌ی شیرین اوست.

شاید عالی نباشد، و می‌دانم که بسیاری از افراد می‌توانند آن را رد کنند. از کلاس (همانطور که آنها با هر اطلاعی از کار گرین انجام می دهند)، با این حال این واقعاً یک کاردستی است. فقط زیباست.

اکنون، وقت آن رسیده است که این مرد 30 ساله از مناطق وحشی داون آندر استرالیا چشمان خود را خشک کند و به "شاید خارق العاده" خود فکر کند.

من این را 1 ارزیابی می‌کردم، اما اساساً آنها اصلاح شدند و شامل موارد مهم کتاب بودند. روشی که این یک تغییر سریال است و نه یک فیلم نیز باید به عنوان یک انتخاب مناسب شناخته شود. موسیقی نیز به همین ترتیب نیمه مناسب بود.

حالا به افتضاح... ترکیب این گفتمان به سادگی وحشتناک است، طبیعی به نظر نمی رسد یا چیزی که یک نوجوان موافق است. گاهی اوقات، به همین ترتیب شما را دلسرد می‌کند، وقتی افشاگری می‌شود، به جمعیت فرصت نمی‌دهد تا به یک نتیجه‌گیری واضح برسند، شخصیت‌ها به سادگی از شما عبور می‌کنند و در طول آن از شما حمایت می‌کنند.

در کتاب، احساسات در میان کشور های پاج و گلد بسیار مبهم است، که از طرف پاج سنگین است. به هر حال در نمایش نشان می دهد که او واقعاً پاج را نیز دوست دارد که من نمی پذیرم که به کتاب ها اختصاص داده شود. به طور کلی، شخصیت‌ها نسبت به کتاب‌ها بسیار پیچیده‌تر هستند، و بازی نقش زیادی در ایجاد این دیدگاه منفی دارد. بازی ضعیف است، و واقعاً به دست آوردن سرگرمی‌ها و سرگرمی‌کنندگان جوان بزرگ چالش برانگیز است، اما این بازیگران به‌طور وحشتناکی منصفانه بودند. سرگرم کننده پاج شاید در کنار بازیگران بزرگسال متقاعد کننده ترین باشد. به نظر می رسد که سرگرم کننده آلاسکا به سادگی خطوط را در سخنرانی های فعال زنان خود بررسی می کند و به نظر نمی رسد که به هیچ وجه به آنها اعتماد دارد. سرگرم کننده سرهنگ تمایل غیرقابل قبولی را به تصویر می کشد و تاکومی به طور کلی در نمایش کاملاً برجسته نیست.

نمایش خوب بود، اما ناتوانی در نزدیک شدن به هر جایی اهمیت کتاب بدون شک آزاردهنده است. یک ترتیب بالقوه این است که چند سرگرمی/سرگرم کننده بهتر و یک گروه آهنگسازی برتر را آماده کنید.

جستجو برای کشور طلا، فکر Hulu/Stan در مورد چگونگی تبدیل یک رمان به یک مجموعه هشت قسمتی است. با فرض اینکه شما بدون مطالعه کتاب یا هیچ اطلاعی از آن ندارید به اینجا می آیید، این مجموعه را پیشنهاد می کنم. نمایش، عشق، نبرد دارد و باعث می‌شود پوزخند بزنی و پدت را در آغوش بگیری، زیرا نمی‌توانی برای هر یک از شخصیت‌ها تداعی احساس کنی. با این حال، به احتمال زیاد شما و من کتاب را مطالعه کرده اید، ممکن است در این نمایش بسیار مضطرب باشید. باور کنید یا نه من این اقتباس را دوست ندارم. کتاب خیلی بهتر بود فالکون یک لمس بسیار ظریف است، قوانین تنظیم نمی‌شوند، و به نظر می‌رسد شخصیت‌های خاصی آن‌طور که به یاد می‌آورم یکسان نیستند. سه قسمت ابتدایی بخش بزرگی از کتاب را تشکیل می دهند و بقیه به طور کلی ترفند و پرکننده هستند. پس به چه دلیلی به این 8/10 دادم؟ از آنجایی که نمی‌توانیم به تضاد فیلم‌ها و نمایش‌ها با مواد اولیه‌شان ادامه دهیم و واقعاً اگر من ابتدا کتاب را مطالعه نمی‌کردم و برای این کار گیج نمی‌کردم، احساسات پرشوری را برای این نمایش تجربه می‌کردم. بازی بسیار عالی و فیلمبرداری خیره کننده و بسیار بهتر از آن چیزی است که من پیش بینی می کردم. من فکر می‌کنم این به‌عنوان یک فیلم بهتر عمل می‌کرد، اما با در نظر گرفتن اینکه آن‌ها آن را به مجموعه‌ای تبدیل کردند که همه چیز برابر بود، روشی که یک کتاب 270 صفحه‌ای چنین سفر 8 ساعته جذابی را انجام داد تا حدودی شگفت‌انگیز است. همان‌قدر که از انطباق آن خوشم نمی‌آید، طرف صفحه نمایش را کاملاً دوست دارم. آن را امتحان کنید. به هر طریقی شما چیزی را پیدا خواهید کرد که باید آن را گرامی بدارید، صرف نظر از این که آیا آن فقط معیار حیرت انگیز توانایی باشد.

کتاب را گرامی داشت. جالب، هوشمندانه و جذاب بود. من کتاب را تا حدی دوست داشتم که نمایش را امتحان کنم.

ممکن است دانش آموزان دبیرستانی از آن لذت ببرند. تا آنجا که ممکن است به من مربوط شود، به نظر می رسد که مبادله تحقیرآمیز باشد. بازی بی‌رحمانه بود.

رئیس تلاش قابل‌توجهی کرد تا چیزهای آشکار را آشکار کند. همه چیز برای ما منطقی است، شما اهل فلوریدا هستید، با این حال مایل ها باید پیراهن قرعه کشی فلوریدا را بپوشید (هیچ کس این کار را اینجا انجام نمی دهد) و در ماه دسامبر در استخر شنا کنید (هیچ کس هم این کار را انجام نمی دهد) فقط برای یادآوری اینکه فلوریدا است.

همچنین ما متوجه شدیم، اینها بچه‌های باهوشی در مدرسه‌ای هستند که در مدرسه زندگی می‌کنند، با این حال دانشمندان سعی کردند آن را از طریق محتوای خسته‌کننده غیرمنطقی منتقل کنند. خطوط زیادی وجود داشت که مایلز با طنین انداز در نمایش صحبت می کرد که در موقعیت ایده آلی قرار داشتند، مانند تامل های ضمنی، مانند کتاب. هیچ یک از این بچه ها حیله گری نشان ندادند. آنها به سادگی پر از خودشان به نظر می رسند - به خصوص آلاسکا.

این کتاب به صورت انفرادی از دیدگاه مایلز بیان شده است، با این حال نمایش شما را از سر مایلز بیرون می کشد، اما همچنان پیش بینی می کند که باید به طور مشابه با او برجسته شوید. به این دلیل که مجموع نظرات خود را بدون درنگ بیان می کند. من در کتاب فاصله قابل توجهی را احساس می کنم و ناخوشایندی او را. در نمایش من از توانایی‌های تعاملی تاسف بار و عزت نفس ناتوان او متنفرم.

چهار چیز مفید در مورد نمایش وجود داشت - فیلمبرداری مناسب، موسیقی عالی، ترفندها سرگرم‌کننده بودند، و پرسش‌های مربوط به زندگی و مرگ محرک. برای آن، من به این 4 ستاره می دهم.

نمایش عالی بود انرژی کتاب را میخکوب کرد و به شدت گیرا بود. موسیقی متن فیلم فوق العاده بود. بخشی از پیشرفت های کتاب عالی بود. به طور خاص، بررسی هاید عمیق تر و در واقع فوق العاده بود. او واقعاً به بهترین فرد نمایش تبدیل شد. این نمایش همچنین شاهین را به طور جدی جذاب کرد و قسمت کلوپ ملی لذت بخش بود. در هر صورت، بخشی از پیشرفت ها به نمایش لطمه زد و آن را از بی نقص بودن واقعی باز داشت. پیج و سرهنگ فهمیدند که کانتری طلا جونده قبل از مرگ او بود، وحشتناک ترین اشتباه بود. آنها دیگر نیازی به جنگیدن نداشتند تا او را بهانه بگیرند و بدون مزیتی که چهره به چهره با او روبرو شوند، درک کنند. این یک نبرد جایگزین و، در نهایت، کمتر جذاب را ایجاد کرد و برای عبور از آن‌ها در حال لکنت بود. ریشه کن کردن تقصیر تاکومی در مرگ آلاسکا احمقانه به نظر می رسید، و داستان فرعی سرهنگ تقریباً حذف می شد، به طور کامل بررسی نشد، و هدف "آنها از زمانی که شمال منجمد مرد آن را رها کردند" بسیار منصفانه بود. در هر صورت نمایش عالی بود. در سمت راست نزدیک به رشته های خانه کشیده شد. هاید از یک ابزار طرح داستانی بسیار مناسب در کتاب به یک فرد بزرگ تبدیل شد و آنها به طور کلی شخصیت های مختلف را در حین بازگویی داستانی گیرا و اسفناک میخکوب کردند. با این حال، در همان زمان، علامت مربوط به اهمیت را از دست داد.

هشت بخش کوچکتر از سری مورد انتظار. کودکان پولدار در مقابل کودکان بدبخت ترفندهای مدرسه، دلهره نوجوانان و شوخی های هوشمندانه فراوان است.

جوان آلاسکا (کریستین فروسث) کانون توجه بخش بزرگی از مردم در زمین های مدرسه تابستانی است، او باهوش، گرم و سرگرم کننده است. و ظاهر فوق العاده ای دارد با این وجود، همانطور که بچه جدید «پاج» (چارلی پلامر) متوجه می شود، در زیر بیرون، یک پیچ آزاد و دنیایی از عذاب و ناراحتی وجود دارد. پوج (که با نام دیگر مایلز شناخته می شود) در سفری برای مکاشفه است و قید زندگی جوانی محافظت شده خود را می شکند و نگهبانان را کنترل می کند. چیزی که او را از بین نبرد، پیشینه او را بسیار گسترده خواهد کرد. با این حال، آیا ستایش «کامل» او از شمال یخ زده او را با یک تصادف معقول به عقب برگرداند؟

تا حدودی بیش از حد دلهره آور و واقعاً غافلگیرکننده نیست، با این حال ارزش های خلقت در درجه بالایی قرار دارند و بازی نسبتاً قابل توجه است. می‌تواند تقریباً هزار سال اکران «رودخانه داوسون» باشد، اما با خط داستانی برتر و گفتمان بسیار شوخ‌تر. فیلم‌های جان هیوز نیز به همین ترتیب ارجاعی هستند و در آن موقعیت منحصربه‌فرد، سرگرم‌کننده جوانی که نقش «سرهنگ» (دنی لاو) را پر می‌کند، این واقعیت را نشان می‌دهد که او اساساً به اندازه یک جان کرایر یا متیو برودریک توانایی دارد. (7.9/10)