🎥 دانلود سریال From 2022 (از سوی) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

روایت رمز و راز یک شهر کابوس وار در آمریکای میانه که همه کسانی را که وارد می شوند به دام می اندازد.
داستان شهری اسرارآمیز و ترسناک در آمریکا که هر کسی را که وارد آن می شود، به دام می اندازد. این در حالی است که ساکنان آنجا به دنبال راهی برای رفتن از شهر هستند و باید از هر خطری جان سالم به در ببرند، اما...
این سریال داستان رمز و راز یک شهر کابوس‌آمیز در آمریکای مرکزی را آشکار می‌کند که همه کسانی را که وارد می‌شوند به دام می‌اندازد. از آنجایی که ساکنان ناخواسته برای حفظ احساس عادی بودن و جستجوی راهی برای خروج می جنگند، باید از تهدیدات جنگل های اطراف نیز جان سالم به در ببرند. از جمله موجودات وحشتناکی که هنگام غروب خورشید بیرون می آیند و ...

جهت دانلود سریال From 2022 (از سوی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

واقعاً می‌خواستم این یکی وحشتناک باشد. با این حال، سطوح خشونت خام علیه بچه‌ها همراه با انداختن تماشاگر به عمق داستان، نتیجه کلی را از دستیابی به امتیاز بالاتر باز می‌دارد.

اعضای بازیگران با هارولد پرینو اجراهای درجه یک را اجرا کردند. کشتن نقش خود به عنوان مرد اصلی جلوه های ویژه به مجموعه های جوی و حس ترس قریب الوقوع می افزاید. سازندگان سریال مضامین ترسناک خود را میخکوب کردند.

یک امتیاز دیگر: تا پایان قسمت 3 هیچ نشانه ای از بیداری سیاسی در چشم نیست، با این حال، بسیاری از هیجانات امروزی سرشار از خشونت مصور روی صفحه است. جنسیت و آنچه برای یک کمون هیپی اتفاق می‌افتد. نویسنده/کارگردان بیننده را مستقیماً در انبوه چیزها می‌اندازد، با بازیگران اصلی که قبلاً در موقعیت ترسناک گیر افتاده‌اند و در یک بن‌بست راضی‌کننده با شر نهفته تثبیت شده‌اند. بهترین ترسناک هرگز به مخاطب اجازه نمی دهد که راحت باشد یا احساس امنیت کند. رفتن از این رویکرد یک اشتباه بود.

طرح و جریان داستان از مخاطب می‌خواهد بدون ارائه پاسخ‌های به موقع، روی سؤالات زیادی بنشیند. داستان‌های خوب باید به مصرف‌کننده اجازه دهد که برخی از جاهای خالی را بدون املای کامل آن پر کند، اما نویسندگان این نمایش بیش از حد از این مفهوم استفاده می‌کنند.

خشونت گرافیکی علیه کودکان. بدیهی است که هیولاها و شیاطین شیطانی به کودکان رحم نمی کنند، درست است؟ به همین دلیل شیطان هستند. با این حال، و حتی به عنوان یک طرفدار مادام العمر ترسناک، نیازی به دیدن جسد اکثراً خورده شده بچه در سرگرمی های شبانه ام ندارم. لاشه بزرگسالان، خوب است. آن بچه ها؟ نه، متشکرم. طرفداران طولانی مدت ترسناک، توطئه ها و داستان های فرعی آزمایش شده و واقعی را در همان لحظه مشاهده خواهند کرد. این چیدمان بسیار آشنا است، با چند ایده اصلی ارزشمند. ما طرفداران ترسناک بیشتر آن را قبلاً دیده‌ایم.

با این وجود، اگر عاشق ترسناک هستید و بدتان نمی‌آید که در میان جریان داستان پرتاب شوید. ، می توانید بدتر از تماشای FROM انجام دهید. این نمایش ارزش چند قسمت اول را دارد اما برای بچه ها امن نیست.

... اما به کاوش دیگری در مورد چگونگی کنار آمدن شخصیت ها با یکدیگر می پردازد. صحنه های احساسی به وضوح بیش از حد و اغلب صابون هستند. به مردم اجازه داده می شود بر دیگران قدرت داشته باشند یا آن را به زور بگیرند و سپس عدالت مرزی را به قانون تبدیل کنند. صحنه‌های «وحشت» فقط صحنه‌های تاریکی از چهره‌های سایه‌ای هستند که شب‌ها با جسد نیمه خورده‌شده مناسب در جایی رها می‌شوند.

وضعیت انسانی که به قبیله‌گرایی تبدیل می‌شود، جایگزین وحشت و تعلیق می‌شود. این چیزی است که برای TWD بعد از خروج دارابونت پس از فصل 1 اتفاق افتاد. این سریال که از فصل 2 به بعد توسط نویسندگان مختلف کمتر رویایی نوشته شد، صرفاً به کاوشی در مورد اراده بشر برای زنده ماندن و تلاش آنها برای انجام این کار تبدیل شد. یک نسخه مدرن از یک نمایشنامه شکسپیر در مورد عشق، خیانت و قتل با پرتاب زامبی ها را تصور کنید. TWD زمانی از ریل خارج شد که دیدگاه دارابونت به کشف (نا)توانایی انسان برای کنار آمدن با یکدیگر تبدیل شد و به یک قبیله حیوانی تبدیل شد. تغذیه جنون آمیز که به عنوان یک درام احساسی شخصیت محور ظاهر می شود.

زامبی ها به جای ایجاد یک زمین بازی متخاصم که ما را علاقه مند می کرد، به بازیگران پس زمینه تبدیل شدند. shades of Squid Game خیلی بهتر بود. به خاطر داشته باشید که امتیاز TWD به همان اندازه بالاست، زیرا شروع درخشان فصل اول بینندگان را جذب کرد و کارگردانی دارابونت نظرات فوق العاده ای را به همراه داشت. پس از آن رتبه‌بندی بالا کاهش یافت، اما مخاطبان در حال حاضر علاقه‌مند مردم را نگه داشتند که در نهایت به بررسی شرایط انسانی تحت استرس و از دست دادن مرکز واقعی داستان بازگردند: زامبی‌ها زندگی انسان را تسخیر کرده و آنها را تهدید می‌کنند.

من این مقایسه را با TWD می نویسم تا نشان دهم FROM نیز به همین سرنوشت دچار شده است. اپیزود 3 برای نشان دادن سازگاری یا عدم تطبیق مردم با واقعیت جدید نوشته شده بود، اما بردن خانواده جدید به خانه ای که اکنون در آن زندگی می کنند و مادر و دختر بدون تمیز کردن آن و بیرون آوردن خون و روده از دیوارها سلاخی شده اند، باعث نمی شود. احساس، مفهوم. زن چینی که با دیگر اعضای شهر به زبان کانتونی صحبت می‌کند نیز بسیار جذاب است. در نوا اسکوشیا کانادا فیلمبرداری شده است (اما با چشمک ایالات متحده اتفاق می افتد)، مهاجران در 99 درصد مواقع حداقل انگلیسی قابل قبولی دارند. قسمت 4 برای توسعه پس زمینه شخصیت ها و برجسته کردن ماهیت شبح وار یک شخصیت نوشته شده است. بدون صحنه های ترسناک؛ بدون وحشت شنیدن دیالوگ در قسمت 5 گاهی دردناک است. می تواند آنقدر ساده باشد که خشمگین است. این به معنای کشیدن رشته های قلب یا بالا بردن توقعات در زمانی است که وجود ندارد. صحبت های دخترانه زیادی بین بازیگران زن عمدتاً پس از بلوغ وجود دارد که به جایی نمی رسد. Nutcase Sara هنگام تلاش برای کشتن اتان، ناتان را به طور تصادفی می کشد. همه برای تزریق هیجان به خط داستانی عقب مانده نوشته شده است. موسیقی در ایجاد روحیه نقش دارد و شاید نشانه ای در مورد چیزی می دهد که هنوز روشن نشده است...

از نظر مفهومی پتانسیل بالایی دارد. راد استرلینگ اپیزودی را در امتداد خطوط مشابهی تولید کرد که هر کاری انجام می‌دهید هرگز نمی‌توانید شهر را ترک کنید، بدون جنبه ترسناک. جان گریفین که این مجموعه را نوشت، شجره نامه کمی دارد، اگرچه ممکن است با گذشت زمان به عمق برسد. Crater، جدیدترین فیلم او به دلایلی اکران نشده است. همچنین هیچ رتبه‌بندی ندارد و مستقیماً به اینترنت می‌روم و باعث می‌شود فکر کنم شاید ارزش دیدن را نداشته باشد.

کاملاً واضح است که تهیه‌کنندگان برای اینکه این سریال را تا حد امکان جامع‌تر کنند، تحت فشار قرار می‌گیرند، اما این غیر واقعی است البته دارای انواع توپ های عجیب و غریبی است که سرگردان هستند، یک کشیش، رنگ های مذهبی، یک کلانتر، بچه ها، یک مست، از هم پاشیدگی خانواده، نوجوانان متکبر، یک زن جوان تسخیر شده، لحظات غیر ضروری تاملی عمیق، همسایه های فضول، این لیست ادامه دارد. اگر ترس آن چیزی است که می خواهید. یک ترسناک اصلی خوب نوشته شده... سپس به جای دیگری نگاه کنید. اگر پیتون پلیس با واکینگ دد ملاقات می‌کند بیشتر مورد پسند شماست، پس منتظر ترس‌های بیشتر در طول روز باشید.

اپیزودی که من همین الان تماشا کردم (قسمت 7) نشان داد که افراد بی‌کفایت و بی‌کفایت از نظر عاطفی خطری برای خود و دیگران هستند.

-خانه‌ای پر از بچه‌های گل رویایی یک انبار باروت است، زیرا فقط یک بار می‌برد. (از بین بسیاری) افراد بی ثبات عاطفی در آن برای باز کردن پنجره و کشتن همه. این خطر از همان قسمت اول آشکار بود، و (اسپویل) دقیقاً همین اتفاق افتاد.

چه نوع پدر و مادری اجازه می‌دهند دخترشان در تله مرگ زندگی کند و منتظر وقوع باشد؟ و شخصیت پدر یکی از تنها (تا حدودی) سطح سر در سریال است. اما آیا او از دخترش در برابر افراد عجیب و غریب که به وضوح می خواهند مردم را بکشند محافظت می کند؟ نه قربان!

اما این چیزی است که از اتاق نویسندگان مترقی بدست می آورید..

افرادی که در سرزمین آرزوهای فکری زندگی می کنند به طور پیش فرض هر لحظه از هیستری جلوگیری می کنند.

اجازه دهید توضیح دهم که با استفاده از قیاس چراغ هشدار قرمز...

-چراغ هشدار قرمز رنگ در داشبورد خودروی راننده زنده می شود. راننده محافظه کار آن را می بیند، ماشین را متوقف می کند، ماهیت مشکل را تعیین می کند و راه حلی را تدوین می کند. ماشین سرویس می شود و چراغ چشمک نمی زند. پس از برخورد با یک ناراحتی اولیه، راننده کار مورد نیاز را انجام می دهد و با رضایت و خوشحالی ادامه می دهد. یک مترقی یک تکه نوار سیاه را برمی دارد و آن را روی چراغ می چسباند و می گوید: "همه چیز خوب است! (مشکلات موتور یک ساختار اجتماعی است. )!"

وقتی مسافران نگرانی‌هایی را مطرح می‌کنند یا توصیه‌هایی را ارائه می‌کنند، احساس سلامتی "مجلی" راننده پیشرو با صحبت‌های آزاردهنده آنها مختل می‌شود. وقتی موتور شروع به ناله می کند و دود از زیر کاپوت خارج می شود، راننده از قبول مسئولیت خودداری می کند. باید تقصیر یکی دیگه باشه! خشم و اضطراب نتیجه است. راننده فریاد می زند و با مسافرانی که از ترس هول می کنند بحث می کند. یک فرد دیوانه در فرمان است!

هر چه این مدت بیشتر ادامه یابد، وضعیت عاطفی فرد مترقی بدتر می شود. برای پیشروهایی که با مشکلات زندگی به این شیوه برخورد می کنند، هیستری همیشه در زیر سطح موج می زند. و علاوه بر این، آنها معتقدند که این حالت طبیعی برای همه انسانها است. از آنجایی که هرگز یاد نگرفته ایم با مشکلات کنار بیایم و در نتیجه از زندگی در یک حالت اضطراب دائمی اجتناب کنیم، نمی توان تصور کرد که افراد دیگر ممکن است چشم انداز روانشناختی درونی کاملاً متفاوتی داشته باشند. آنها مرجع دیگری برای اندازه گیری ندارند.

"از" توسط گروهی از این نوع افراد نوشته شده است.

به همین دلیل است که همه شخصیت هایی که واقعیت داستان را می سازند همه کاریکاتورهای دو بعدی خطرناک و ناپایدار از افراد واقعی هستند. -کسانی که به طور پیش فرض به طور خطرناکی بی کفایت هستند.

Golly. چه سرگرم کننده ای برای گذراندن وقت با آنها! ممکن است این باشد که نویسندگان در واقع بسیار باهوش و زیرک هستند و سعی می کنند دقیقاً نکاتی را که در بالا ذکر کردم نشان دهند. -مانند اپیزودی که در آن یک عجیب و غریب بداخلاق بی ثبات باعث کشته شدن دسته ای از مردم می شود، ما Action/Reaction را می بینیم. این در واقع نشانه ای از نوشتن مسئولیت پذیر است با این پیام: "به افراد عجیب و غریب بی ثبات و بداخلاق قدرت ندهید. مراقب آنها باشید و سخت گیر باشید. اگر آنها گریه می کنند و عصبانی می شوند و تهدید می کنند که شما را لغو می کنند، فقط آن را کنار بگذارید. . آنها پوسته پوسته هستند و باید کنترل شوند، زیرا مهم نیست که آیا آنها فاجعه ایجاد می کنند، بلکه چه زمانی است." بنابراین، شاید...، فقط شاید، نویسندگان این کار را انجام داده اند تا نکته ای را در مورد کودکان گل رویایی بیان کنند.

اگر اینطور است، پس من اهمیتی به ادامه دادن نمی‌کنم. تماشای احمق‌ها که خودشان را نابود می‌کنند نوعی رضایت تلخ را به همراه دارد، اگرچه بیشتر خود را در ناله‌ای از ناامیدی آزاردهنده از شیطنت‌های خود ویرانگرشان می‌بینم. زیرا «از» نسبتاً خوب تولید شده است و ممکن است نویسندگان از آن دسته افرادی نباشند که از نوار سیاه برای حل مشکلات موتور استفاده می کنند. اگر معلوم شد که هستند، دوباره آن نمره را بررسی می کنم.

در نهایت نمایشی جذاب، کم نور، عمیق، گیج کننده و هیجان انگیز است. دیدن آن بسیار احیاکننده است.

مطمئن نیستم که در 3 سال گذشته مقاله نویسان چه چیزی را غربال کردند، اما فکر می‌کردم این درجه از انحراف مدت‌هاست که از بین رفته است.

واقعاً به نظر می‌رسد تلویزیون کالیفرنیا است. و مافیای فیلم بر ساخت برنامه‌هایی متمرکز شده‌اند تا بقیه جهان را وادار به توجه به خشم کسل‌کننده کودکانه‌شان درباره چیزهایی کنند که به‌طور غیرمنتظره‌ای ما قطعاً درباره‌شان می‌دانیم و با آن موافقیم. همه ما در جیب هوای کوچک آنها زندگی نمی کنیم، بنابراین مانند آنها به آن توجه نداریم.

اما این نمایش منحصر به فرد است. دارای 1 و فقط 1 پیش فرض ... برای درگیر شدن. خیلی ساده است.

من ممیزی برای نمایش های مختلف گذاشته ام که کاملاً مطمئن نبودند. به این دلیل است که من دیدم 90 درصد نمایش‌های مختلف معمولاً 2 مشکل مشابه دارند.

با فرض اینکه هر 2 دقیقه از یک خط داستانی ضعیف برای جمعیت مراقبت کند. ما سطح اطلاعاتی زیر 80 داریم.

با مسائل قانونی و تبلیغات جناح چپ بنیادگرا بسیار سنگین است.

واقعاً برای من احساس می‌کنم که بهبود داستان فقط پس از آن اتفاق می‌افتد که گروه‌های عظیمی از روزنامه‌نگاران تمام دیدگاه‌های سیاسی خود را به محتوا تبدیل کرده‌اند و قبل از اینکه حتی یک داستان را در نظر بگیرند، آن‌ها را در هر صفحه بازخوانی کردند.

بنابراین خیلی خوب است که من نمایشی را در SYFY یافتم که همه آن چیزی است که من در یک برنامه شبکه درخواست کرده ام. درگیر کننده! اساساً همین است.

در اینجا چند راهنمایی برای مقاله نویسان در حال رشد روی صفحه نمایش وجود دارد... من می توانم اخبار را برای اخبار تماشا کنم و می توانم به نفع یک قانونگذار تصمیم بگیرم که به شکل گیری عمیق جامعه مورد نظر من برای زندگی کمک کند. یا از طرف دیگر نه!

«از» به طرز محسوسی ناقص است، در عین حال بهبود شخصیت دارد، عمق دارد، تماشاگر را منتقل می‌کند، قدم زدن بسیار عالی است و تماشاگر را وادار می‌کند تا در این مورد توضیح دهد. برخی چیزها ... انبوهی از آنها.

دلیل اینکه نظرسنجی‌های مختلف آزاردهنده هستند این است که 1 عیب را نشان می‌دهد.. ... واقعاً برای سرگرمی‌های مجازی کم توجه افراد ثابت نیست. متاسفم.

اما اگر مناطقی از قدرت را برای عمق و عمق خارق‌العاده دوست دارید، آن را امتحان کنید، بنشینید، آرام شوید، قدردانی کنید، درباره برخی از مسائل مبرم توضیح دهید و سعی کنید و بررسی کنید که چه اتفاقی می‌افتد. بر. مثل هر شخص دیگری.

من نمایش هایی از این دست را دوست دارم. عجیب و غریب، هیجان انگیز، شبح آور، گیج کننده، حیرت آور، جانوران / حیوانات / افراد ترسناک ... و غیره. بنابراین وقتی این نمایش را دیدم که در Prime Video تبلیغ شد، اتصالات ice 3 Ed را تماشا کردم و بلافاصله در EPIX خریدم. در واقع، From انرژی مشابهی با نمایش Lost دارد، اما چه چیزی. تقریباً هر برنامه‌ای که امروز ساخته می‌شود حکایت از یک سریال گذشته دارد. این به این معنی نیست که نمایش مناسبی نیست.

به نظر من تعدادی از هنرمندان آنقدرها هم عالی نیستند، با این حال هارولد پرینو، رهبر سریال، عالی است و در عین حال نمایشی خارق‌العاده را در هر چیزی که در آن حضور دارد به نمایش می‌گذارد. او ژرفای زیادی برای شخصیت‌هایش به همراه دارد که با عدم نیاز به اجرای مقررات شهر، مسئولیت خود در قبال مرگ همسرش را بررسی می‌کند، تلاش می‌کند تا رابطه آسیب دیده با فرزندش را بازسازی کند، و خطر دائمی هر چیزی را مدیریت کند. دزدکی در جنگلی که در تاریکی ظاهر می شود.

برخی از سرگرم کننده ها و شخصیت های آنها می توانند بسیار آزاردهنده باشند (جید و سارا) و دوست داشتن آنها بسیار دشوار است (جیم متیوز) و یک قطعه از بالا (ویکتور) ).

من عاشق دلیل ترسناک و وحشتناک نمایش و هر یک از لایه‌های داستان فرعی هستم که به نظر می‌رسد مسیرشان را در خط داستانی اصلی قرار می‌دهند. در حین تماشای یک نمایش/فیلم، شوکه کردن من سخت است، اما چند بار بوده است که واقعاً مرا شگفت زده کرده است. دلتی که برای یکی از حیوانات شکوفا می‌شود و فکر می‌کند که با او ارتباط واقعی دارد و در نهایت کاری به قدری احمقانه انجام می‌دهد که من در تلویزیون فریاد زدم. با این حال، به همین ترتیب، این پیچ و خم بود که نتیجه‌ای را به همراه داشت که من را متحیر کرد و بیشتر از آن من را ناامید کرد. در هر صورت، اهمیت این نمایش همین است. هیچ کس واقعاً نمی تواند بگوید چه زمانی ضربه شکم در راه است. فصل 1 با یک cliffhanger بسیار مناسب به پایان رسید.

من نمی توانم اعتماد کنم که S2 ببیند چه کسی از این وسیله نقلیه پیاده می شود.

مانند Lost که نمایشی بود که امیدوارکننده بود اما داستان خود را از دست داد، متاسفانه در اینجا بسیار قابل پیش بینی است. 100 پرسش/فرضیه را در هر نوبت به شما پرتاب می کند و اساساً هیچ پاسخی ندارد. ما در حال مواجهه با نفرت هایی هستیم که به تازگی مانند اعضای جدید شهر به نظر می رسند.

این کافی است که شما را در حال کنجکاو و حدس و گمان برای فصل 1 نگه دارد، اما ممکن است نیاز به بافته شدن وجود داشته باشد. منظورم این است که ما خزیدن را می شناسیم. از داده‌های بنیادی در مورد جانوران شب، اما ما تا کنون پشته‌های بی‌پایانی از نفرت‌ها را پشت سر آن‌ها داریم. حشرات؟ رویاها؟ فانوس دریایی؟ شاید ذهنی پشت همه اینها باشد؟

آیا موضوعی برای این شهر وجود دارد؟ خوابهای بد؟ کتاب مقدس؟ رمز و راز؟ چه کسی می داند بدون شک یکی از آن نمایش ها می تواند به یکی از انواع «آنچه F اکنون در حال انجام است» بپیچد. یک صحنه احتمالاً ثابت از سردرگمی و حیوانات جدید با 0 رشته که به یک نتیجه واضح می رسد. ما می خواهیم کمی اعتماد به سرنوشت شخصیت ها را برای آنها جلب کند.

این به یاد ماندنی ترین کارت خود را به خوبی مدیریت کرده است، اما برای یک فصل به بخش های قدرت جدی نیاز دارد تا همه چیز را یکپارچه کند، و دنیایی عمیق تر را به عنوان آغاز آن بسازد. سطحی و بسیار شبیه به ظاهر به نظر برسد. به سادگی «واقعیت» را در بخش‌هایی از واکنش‌های برخی افراد به آن و غیره شکسته نمی‌کند.

همچنین می‌دانم که آن‌ها بدون هیچ نتیجه‌ای به چند حیوان شلیک کرده‌اند، اما شوکه شده‌ام که هیچ‌کس به این فکر نکرده است. برای کشتن یکی تله های انفجاری، آتش و غیره، آیا آنها می گویند که کاملاً از هرگونه شرارت مصون هستند؟ یک مشکل دیگر که در انتظار حل شدن است.

در مجموع برای درک این موضوع خیلی زود است. از جابجایی به جلو و عقب بین واقعاً جذاب تا ریختن به زباله های درهم در صورت عدم مهار. بیایید به مقاله نویسان و روسای داستان اعتماد کنیم که چیدمان و خط داستانی قوی دارند و شناسه از 6 به خیلی بالاتر تغییر می کند.

این سریال با یک راه اندازی فوق العاده شروع می شود. اپیزود 1 یک میدان جذاب فوق العاده برای من داشت، قسمت های جذاب سریال در آنجا به پایان رسید. سازندگان سریال به سادگی بسیار گیج شده بودند، در چند قسمت احساس می‌کردند که این یک افسانه استفان رولر است، چند قسمت احساس می‌کردند که یکی از آن غرق شدن قطار ریوردیل دبیرستانی است، برخی احساس می‌کردند علمی تخیلی هستند، برخی احساس می‌کردند که یک خون‌آشام میانسالی هستند. شبیه گرگ نما و برخی احساس جادوی سیاه از عصر ناآرامی مدرن دارند. توطئه ها و کلاس گیج کننده بود، سرعت گیج کننده است. من را عذاب می دهد که بگویم در کل این فصل، هیچ چیزی معنا نداشت، هیچ چیزی آشکار نشد و کل این 10 قسمت شبیه به قسمت های آزمایشی بود. با تماشای این سریال و فصل احساس می شد که سازندگان سریال می خواهند 20-25 فصل از این داستان بسازند. چگونه ممکن است یک اپیزود طولانی، تقریباً 9 ساعت از فصل بسازید و یک چهارم سکه انفرادی داستان را معنا نکنید یا آن را کشف نکنید و اینکه قرار دادن چیزهای گیج کننده به طور قابل توجهی غیرمعمول تری مانند گیلاس در بالای صفحه اینقدر مضحک است؟ سازندگان سریال به قدری حول فصل‌های بعدی متمرکز بودند که در مجموع فصل 1 را بدون هیچ چیز به پایان رساندند. از قسمت 1 تا قسمت 10 به دلیل اوج رادیویی حدود 0.01٪ پیشرفت داستانی داشت، در هر صورت، کل این فصل یک کار بی دقت است. نمی توانم قبول کنم خواهر و برادر روسو آن را ساخته اند.

مطمئناً به یک فصل دیگر نیاز دارد. تعداد زیادی پرسش در پایان بی پاسخ ماند.

ارزیابی من احتمالاً تماشا خواهم کرد. من فکر می‌کنم ویژگی‌های نمایش، ایرادات را جبران می‌کند.

نقص در سطح بالایی از توانایی بازیگری نیست. با هیچ تصوری افتضاح نیست.. عالی است اما هیچ چیز فوق العاده ای نیست. چند دقیقه ای وجود دارد که می توانید بگویید که در نظر گرفته شده است که همان تأثیر عمیقی را داشته باشد که صحنه های 12 بعد از ظهر به دست می آید، اما با توجه به این واقعیت که سرگرم کننده یا سرگرم کننده ها نمی توانند ضربات لازم را نزدیک به خانه داشته باشند، علامت را از دست می دهند.

بعضی گفتمان احمقانه است و به نظر می رسد محدود است، اما به طور کلی هیچ چیز در واقع خیلی آزاردهنده نیست.

و برخی از مسائل داستانی به طور تصادفی اتفاق می افتد و باعث تعجب همگان می شود که شخصیت های خاص را در قرار دادن های خاص برای بعد منتقل می کنند. روشن است و طبیعی به نظر نمی رسد.

اما به طور کلی، این یک ساعت مچی ساده بود. می‌توانید ببینید که اگرچه برنامه مالی وجود نداشت و آنها بی‌تردید اعتماد دارند که به خوبی دنبال می‌شود، بنابراین در فصل دوم برنامه هزینه‌ها با توجه به این واقعیت که آن حیوانات واقعاً در ساختار کامل ظاهر نمی‌شوند، بیشتر است. تأثیرات cgi و عوامانه در سرتاسر سریال کمتر و کمتر می شود زیرا احتمالاً به موقع انبوه خود را برای به دام انداختن بینندگان انجام دادند. داستان بسیار جذاب است و من تعداد زیادی از شخصیت ها را دوست دارم.

نمایش تنبل Lost/Strolling Dead معمولی. به نظر می رسد هر قسمت از روز قبل از فیلمبرداری ساخته شده است. به هر حال Lost یا Strolling Dead در 2 فصل اولیه سرعت کافی برای به دام انداختن افراد داشت. این احساس می کند که آنها تنها پس از 4 قسمت وارد فیلمنامه نمایشی ضعیف شده اند. به احتمال زیاد مقاله‌نویس Lost آماده نبود، می‌پرسم که این فصل دوم دنبال می‌شد.

مشکل این است که فکر کوچکی وجود دارد که کل سریال را دست نخورده نگه می‌دارد، و این به اندازه کافی نیست. . اکنون بحث تبادل گفتمان درباره چیزهای غیرقابل توجه است، سپس وقتی می‌خواهید سرتان را تکان دهید، چیزی «اسرارآمیز» رخ می‌دهد، سپس به 15 تا 20 دقیقه گفتگوی عموماً اضافی بازمی‌گردد.

این مایه شرمساری است زیرا من در این میان سرگرم کننده ها شرکت کرد. من می خواهم تا شروع فصل 2 صبر کنم و بررسی کنم که آیا آنها می توانند یک بار دیگر این کار را محکم کنند یا خیر. با این حال، آنها فقط 1 قسمت اضافی دریافت می کنند و بعد از آن من بیرون می روم. من قبلاً از 30-40٪ از قسمت های آخر اجتناب می کنم زیرا همه چیز پرکننده است. چیزهای فوق‌العاده دیگری برای من وجود دارد که بتوانم روی آن سرمایه‌گذاری کنم.

متاسفانه که چگونه محتوا پس از 4 قسمت شروع به سرگردانی بیهوده کرد.

6.5/10. من واقعاً نیاز داشتم که این نمایش را دوست داشته باشم. دارای اجزای بی شماری از چیزهایی است که من دوست دارم، و من یک طرفدار غول پیکر Lost هستم. من مایل بودم با صداقت از کنار بعضی ها نگاه کنم، بازی واقعاً وحشتناک (با دیدن شما جید، جولی و اتان) به این دلیل که در قسمت های ترسناک و مخفی نمایش شرکت کردم، با این حال حرکت کردن به سادگی بسیار دشوار است. فراتر. این می توانست به عنوان یک فصل 8 قسمتی استثنایی باشد، یا شاید قسمت ها را محدودتر کند. چنین گفتمان اضافی زیادی وجود دارد که چیزی به طرح یا پیشرفت شخصیت اضافه نمی کند، حتی توسط بازیگران وحشتناک تشدید می شود.

و در حالی که فصل را به پایان می رساندم، در طول سریال تلفنم را نگاه می کردم. دو قسمت آخر (در حالی که قسمت پایانی در پشت صحنه پخش می شود، این را می سازم). دو قسمت آخر به هیچ وجه شبیه قسمت ماقبل آخر و پایانی نبود. آنها می توانستند بسیار کندتر از بقیه زمان باشند. از جایی که شروع کردیم پیشرفت کمی داشته ایم. هیچ سؤالی مطرح نشد، به سادگی موارد بیشتری اضافه شد. در نهایت، این نمایش با فرض اینکه شما هیچ چیز دیگری برای تماشا ندارید به جز اینکه به سختی قابل خوردن است، خوب است.

من در هفت قسمت هستم. من در واقع مشتاق آن هستم و نمایش هنوز جذاب است. سوژه های هولناک و مخفی در نمایش وجود دارد و من از آن هزینه می گیرم. من متوجه نشدم که به طور بالقوه یک گردهمایی نه چندان عالی دارد تا زمانی که 10/23 بیزاری از نظرسنجی شناخته شده را دیدم، فقط به دنبال ملودی اعتبار پایانی پیانو بودم، ارجاعی به Lost دیدم که هرگز ندیدم تا بتوانم در مورد آن اظهار نظر نکنید ارزیابی‌های IMDB مرجع اصلی من برای نمایش‌ها و فیلم‌ها بوده است و من با این امتیاز موافقم، من بالاتر از رتبه‌ام در 7.5 می‌روم. توضیح اصلی من برخی از گوجه‌فرنگی‌های بد است که نمی‌توانند با هیچ نمایش یا فیلمی خوشحال شوند ( علیرغم این واقعیت که RT هنوز عالی است، بنابراین شاید آنها حتی در زیر RT دامنه تحلیلگران Howl قرار دارند. من به سادگی اعتماد دارم که به نمایش های جذابی که حذف می شوند نمی پیوندد در حالی که نمایش های وحشتناک برای گروه ترکان معمولی بازسازی می شوند.

من شروع به تماشای این نمایش به پیشنهاد دیگران کردم و بدون فرضیات متفاوتی وارد آن شدم جز اینکه خیلی خوب ممکن است عالی باشد. در نهایت درست بود!

از همان ابتدا، شما جذب شدید. هر قسمت اتفاقی می افتد که شما را در دام نگه می دارد، چند منحنی یا بهبودی که همه چیز را تغییر می دهد و توپ را در حرکت نگه می دارد. هجوم مداوم از هیجان. نمایش عالی، شخصیت‌های عالی، نفرت فوق‌العاده، تعادل مناسبی را در مورد چیزها حفظ می‌کند.

شناخت بسیار بالایی از من می‌آید که دیگر نمی‌توانم چیزی را که بخواهم مشاهده کنم، پیدا کنم. چیزی باقی نمانده است جز اینکه اعتماد کنیم که آن‌ها کار را به هم نمی‌زنند و سازندگان این سریال فکر می‌کنند به کجا باید بروند و این به نمایش‌های تلخ 7 فصل دیگر تبدیل نمی‌شود.
/>
از فصل 2 ناامید نشوید!

من به طور کلی طرفدار طبقه بندی وحشتناکی نیستم. با چند معافیت برجسته، به ندرت مبتکرانه یا روشنگر است. از طریق چهار قسمت، From هر دو است. دلیل اصلی این است که اعصاب آور است و شکل تنش در نقطه مقابل است.

بازیگری، در هر صورت، کج است. اوز/ زاج گمشده هارولد پرینو آسمانی است، جای تعجب نیست که دیوید آلپای، الیزابت ساندرز و اسکات مک کورد از او حمایت می کنند. با این حال، کل خانواده متیوز اشتباه گرفته شده است. با مورد خاص قابل تصور مرد جوان، هیچ یک از آنها تا حدودی متفکر نیست. Eion Bailey به طور گمراه کننده ای افتضاح است، کاتالینا ساندینو مورنو و هانا چرامی. این مشاغل برای درست شدن بسیار حیاتی بودند زیرا نقطه کانونی هستند که از طریق آن ما این نفرت را به طرز جالبی تجربه می کنیم. علاوه بر این، متأسفانه، آنها ناامید کننده هستند.