🎥 دانلود سریال Euphoria 2019 (سرخوشی) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

نگاهی به زندگی گروهی از دانش‌آموزان دبیرستان و درگیری آنها با مسائلی همچون مواد مخدر، بلوغ، خشونت و...
نگاهی به زندگی تعدادی دانش آموز دبیرستانی که با مسائلی همچون مواد مخدر، سکس و خشونت سر و کله می‎زنند...
این سریال داستان زندگی دختری به نام رو بنت پس از یک اوردوز بسیار بد و گذراندن چند ماه در مرکز بازپروری را روایت می‌کند و در این میان به زندگی شخصیت‌های اطراف او و تجربیات آن‌ها نیز می‌پردازد…
نگاهی به زندگی گروهی از دانش‌آموزا و درگیریشون با مواد...

جهت دانلود سریال Euphoria 2019 (سرخوشی) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

سرخوشی HBO باعث می شود 13 دلیل Netflix شرم آورتر باشد. با تماشای آن سریال ، می دانستم که یک نمایش در مورد "سوژه های سنگین نوجوان" در بهترین حالت خنده دار و در بدترین حالت قاتلانه است (به 13 دلیل خودکشی مراجعه کنید) وقتی SH-T نمی دهد ، اما من متوجه نشدم چقدر نمایش خوب می تواند خوب باشد ، هنگامی که نوجوانان مدرن ، مبارزات آنها و آن فصل بی نظیر از زندگی بشر را درک کند.

سرخوشی همچنین دارای یک احساس برتر از نقشه غیر خطی ، نمایش های با جسارت قدرتمندتر و جسورانه تر ، و تصاویر زیبا تر - با بیش از چند مورد مناسب از روشنایی دوجنسیتی. گفته شد ، این مورد همچنین به عنوان "تسبیح" مورد انتقاد قرار گرفته است.

من مطمئن نیستم که این بار موافق باشم (مطمئناً این نقد به اندازه 13 دلیل چرا قابل اثبات نیست). اگر کسی در آنجا باشد که به عنوان مثال بعد از تماشای چیزی مانند سرخوشی شروع به مصرف مواد کند ، پس از اینکه احساس فشار در مورد مواد مخدر را قبل از فشار دادن بازی احساس کنند ، احساس می کنند. با گفتن این حرف ، من استدلال می کنم که این یکی از صادقانه ترین کارها در این زمینه است ، یا حداقل در برابر وحشتناکی از لحاظ ظاهری مقاومت در برابر Requiem برای یک رویا و اوج مقاومت می کند.

و اگر می خواهید نشان می دهد که صراحتاً به آزار جنسیت زودرس می رسد (به ویژه در این عصر رسانه های اجتماعی و فرهنگ پاپ ابرجنسیت) ، من دوست دارم مدافعان Cyers بدانند که املاکی وجود دارد که این کار را بدون جنسی کردن افراد زیر سن قانونی انجام می دهد. شخصیت ها به طرز قانع کننده ای انتخاب شده اند ، اما هیچ چیز نزدیک به وضعیت Cuits در اینجا اتفاق نمی افتد.

هدایت این سریال توسط زندایا به عنوان یک معتاد در حال بهبود و بزرگسال دبیرستان ، روه بنت است - یکی از بهترین بازی های مطلق تلویزیون مدرن - و رابطه او با تازه وارد ژول (شکارچی شفر) ، تنها شخصی که احساس رابطه واقعی دارد و برای او مایل است بهتر شود. گرچه این دوستی جوان باورنکردنی جوان (که در نهایت به چیز دیگری تبدیل می شود) دلیل کافی برای دیدن سریال ، مدیریت احساسات و تعامل با دقت تقریباً ترسناک است (منهای چند سو forced تفاهم اجباری) ، موارد بسیار دیگری وجود دارد.

ما دانش آموزان مختلف دیگری را می بینیم که هر کدام قسمت تقریباً انفرادی خود را دارند. نیت جیکوبز ، پادشاه جاک ، ناامیدی خود را (ناشی از جنبه هایی از جنسیت او که باید مخفی بماند) به خشم و آزار روانی منتقل می کند. دوست دختر نوع-مرتب او ، البته ، محبوب محبوب مادی است ، که حقیقت زشت خود را رقم می زند. کاسی و مک کی ، به ترتیب از دوستان نیت و مدی ، به نظر می رسد که وقتی توسط بدخواهانشان به دنیای زیرین کشیده نمی شوند ، عاشقانه شادی بیشتری دارند. کت ناامن ، نویسنده یکی از داستانهای لیمو یک جهته (که بصورت کاملاً هیستریک دنباله ای مشاهده می شود) ، از دختری باکره و لاغر که همه در آن دزدکی می کنند به چیزی کاملا متفاوت تبدیل می شود.

کلمن دومینگو در نقش یک پیرتر بازی می کند شخصیتی به نام علی ، که در هنگام بازپروری با Rue دوست است و بسیار ترسناک به نظر می رسد ترسناک است. همچنین استورم رید و نیکا کینگ به عنوان خواهر و مادر Rue وجود دارد ، به علاوه Fezco با شکوه و جلال. همانطور که اشاره کردم ، همه این افراد کار بسیار خوبی انجام می دهند.

داستان انواع پیچ ها ، پیچ ها و پیچش های پیچیده را می گیرد. با این روش ، سرخوشی دوباره بیشتر از سایر همسالان خود احساس تلاش می کند. من به طور مشابه در مورد گفت وگو احساس کردم (این شخصیت ها نحوه گفتار / رفتار Zillennials را به تصویر می کشند و هرگز احساس لمس نمی کنند) ، همچنین موسیقی متن فیلم ، که انتظار می رود تعداد زیادی از هنرمندان اصلی باشد ، اما آهنگ های انتخاب شده کمتر عمومی هستند چیزها ، علاوه بر تکمیل روحیه ، ضربات داستان ، و زیبایی شناسی بی عیب و نقص. حتی اگر اینطور نباشد ، این نوعی موسیقی است که این شخصیت ها قطعاً به آن گوش می دهند (لیست پخش رسمی از Billie Eilish ، Doja Cat و BTS گرفته تا Zbigniew Preisner و برخی از نسخه های اصلی ساخته شده توسط Labrinth).

و یک بار دیگر ، نمایش بسیار دوست داشتنی است. ویرایش دقیق است (و اگر از نظر لحنی مناسب سریع باشد) ، عکسها متفکرانه ساخته شده اند (من مخصوصاً کاری را که با عمق میدان انجام می دهند بسیار دوست دارم) ، و انتخاب نور همیشه متناسب با نوع تنظیمات وحشی است که بازدید می کنیم - این باعث می شود احساس می شود کسی آن را نسخه تلویزیونی امواج A24 نامیده است. برخی از تصاویر روانگردان آن نیز مرا به یاد Too Old to Die Young ، neo-noir Fantasy از Amazon Prime Video می انداخت.

هشدار دهید ، ایفوریا یکی از سخت ترین و صریح ترین نمایش های دهه خود است. به نظر من این همیشه بدست نمی آید ، اما هرگز کاملاً بلاعوض است و وقتی فاکتور شوک از بین می رود همیشه باورپذیر به نظر می رسد - نه تنها به این دلیل که من شخصاً با افرادی که به طور قطع یک OnlyFans راه اندازی می کردند به مدرسه رفتم و تظاهر به "الفا" کردم "در حالی که در مورد" twinks femboy "در پروفایل های مخفی خود سوال می کنید ، ادعا کنید که همه چیز را در مورد رنج در 17 سالگی می دانید و / یا عکسهای دیک دانلود شده خود را در پوشه اصلی (آماتورها) نگه دارید ، اما به این دلیل که هر چقدر نوجوانان گنگ هستند ، سرخوشی می فهمد.

این نمایش بسیار زیاد بود. می گویم بازیگری واقعا خوب بود و فیلمبرداری و موسیقی متن هم همینطور! اولاً ، این صحنه های جنسی روی صفحه نمایش (گرافیکی) بسیار زیاد بود که توسط شخصیت هایی که قرار بود نوجوان باشند به تصویر کشیده می شدند ، حتی صحنه های عجیب و غریب نوجوانان و بزرگسالان با هم بودن این نمایش بدیهی است که * برای بزرگسالان * منظور شده است ، بنابراین این نوع محتوا قطعاً راهی برای جذابیت قانونی نوجوانان برای بزرگسالان / جنسیت دادن دختران دیر نوجوان است.

دوم از همه ، من می دانم که برخی از نوجوانان بسیاری از افراد مجبور به تصمیم گیری های سخت و قرار گرفتن در موقعیت های بزرگسالان هستند ، مثلاً در محیط زندگی ، خانواده و غیره. اما با این اوصاف ، تقریباً تمام نوجوانان حومه طبقه متوسط در این نمایش زندگی های بسیار شریفی داشتند. به نظر می رسید که همه به طور مداوم مرتباً مواد مخدر بسیار سختی مصرف می کنند و حتی وقتی خانواده نزدیک داشتند ، به نظر می رسید والدینشان کاملاً از این امر غافل هستند؟ همچنین ، نمایش به معنای واقعی کلمه یک دختر به یک ستاره پورنو هاب تبدیل شد که هزاران دلار در ماه از مشترکان و فیلم ها کسب می کرد ؟؟ و خانواده به ظاهر عادی او هرگز از این موضوع مطلع نشده اند؟ وضعیت او در واقع من را به سمت نکته بعدی من سوق می دهد:

این نمایش باعث شد شخصیت کت "بدنبال استقلال" و بدن خود باشد ، اجازه می دهد مردان اساساً از بدن او برای رابطه جنسی استفاده کنند (او از رابطه جنسی که او انجام می داد اما به نظر می رسید که او نوع رضایت از اجازه دادن به مردان برای دیدن او را پیدا کرده است)؟ و سپس با فروش آنلاین محتوای بزرگسالان ؟؟ و این یک چیز خواهد بود اگر در این نمایش مشخص شود که او برای مقابله با آنچه برای او اتفاق افتاده است ، قطعاً دست به رفتارهای خطرناک و ناسازگار می زند ، اما آنها آن را پیچاندند تا به نظر برسد که او نوعی نماد فمینیستی مدرن یا چیزی دیگر است ! مانند این به هیچ وجه من را شرمنده شخصیت او نمی کند ، در واقع او یک کودک بود ، من بیشترین ریشه را برای او داشتم که می توانم با برخی از آنچه که او تجربه کرده است ارتباط برقرار کنم ، این واقعاً باعث شرمساری تولیدکنندگان / نویسندگان است که به فکر هر یک از اینها هستند خوب بود. همچنین ، من کاملاً از کارگران جنسی حمایت می کنم ، بنابراین با این گفته ، این 16 ساله که مشغول کار جنسی است غیرقانونی است بنابراین نباید به هیچ وجه مورد تمجید قرار گیرد.

حرف بعدی من این است که نمایش فیلم استفاده می شود گروه خسته آنتاگونیستهای بزرگ همجنسگرا / ترانس هراسی در واقع همجنسگرا هستند ، که حداقل یک مفهوم خسته است اما در بدترین حالت بسیار خطرناک است / نمایندگی انگیزه های بی نظیر همجنسگرایان برای رعب و وحشت در جامعه LGBTQ نیست. همچنین ، آنها سعی کردند که ما را به همدردی با پسری بدل کنند که هر کسی را سو ab استفاده کرده و به وحشت انداخته است ، به جای اینکه وی مسئولیت واقعی خود را برای همه آسیب های ناشی از آن بخواهد.

سرانجام ، این نمایش دیگری بود که می خواهد "مترقی" باشید اما به معنای واقعی کلمه مانند هر نمایش تلویزیونی دیگر است. این برخی از کهن ترین الگوها را پوشش می دهد ، از جمله: شوخی سو استفاده کننده که خشمگین است ، با پدرش روبرو است ، دختر متوسط "داغ" که واقعاً رنج می برد اما به کسی نمی گوید زیرا او نمی خواهد آسیب پذیر باشد ، دختر چاق که بیش از حد وزن خود وسواس می کند / تمام شخصیت او آیا از خود نفرت است ، شوخی دیگر که "پسر خوب" است (اما او واقعاً چنین نبود) ، دختر "بی بند و باری" است که ویژگی اصلی شخصیت او رابطه جنسی است؟ اما بعدا مشخص شد که او فرد خوبی است (قبل از آن دختری که بدنش زیاد است باید قلبی از طلا داشته باشد یا دوست ندارد از بینندگان همدردی کند) ، و دختر اصلی که صادقانه ترین شخصیت جالب نیست اما از آنجا که نشان می دهد شما بیش از آنچه که برایتان مهم است درباره داستان او می شنوید. آنها همچنین از سنت انتخاب نکردن شخصیت اصلی ، دختران سیاهپوست نوجوان که از یک کیسه کاغذی تیره تر بودند / دو نژاد نبودند پیروی کردند ، بنابراین آنجا وجود دارد ...

به طور کلی ، این نمایش موارد زیادی داشت بالقوه اما بسیاری از اشتباهات غلط را انجام دادند. به جای این که این نمایش به عنوان یک داستان روی سن باشد ، آنها آن را به درامی تبدیل کردند که رفتارهای واقعاً مضر را جذاب کرده و نوجوانان را به جای مراجعه به درمان ، جنسی می کرد.

من برای روش فوق العاده شیک و جوی فیلمبرداری ماندم، اما بعد از گذراندن هشت قسمت به سختی، حتی این دیگر کافی نیست.

همانطور که گفتم، فیلمبرداری زیبا و من حدس می‌زنم که برخی از آنها بسیار خوب هستند. بازیگری (با توجه به این واقعیت که من از هر شخصیت به جز دو یا سه شخصیت به شدت متنفرم). با توجه به اینکه این دو مورد به وضوح معیارهای اصلی برای بررسی هستند، شما باید انتظار 9 ستاره را داشته باشید. اما من حتی مطمئن نیستم که برای من ارزش 5 را داشته باشد، بنابراین چیزی برای من کاملاً غیرممکن است. و من حدس می‌زنم که این بیشتر در مورد احساسی است که به من می‌دهد. شاید تهیه‌کنندگان آن کلیشه‌ای خاص در هنر باشند که احساس می‌کنند هنر باید دردسرساز باشد، هنر باید دشوار و خام باشد، هنر باید احساس ناراحتی در شما ایجاد کند و هنر برای ایجاد احساس خوب در شما وجود ندارد. خب، این یک دیدگاه است، اما من لزوماً با آن موافق نیستم. اگر مردم برخی یا همه اپیزودها را تماشا کنند و حتی با جهان‌بینی تیره‌تر از آنچه که قبلاً داشتند، باقی بمانند، آیا این چیزی است که باید به آن افتخار کرد؟ این نمی تواند هدف باشد، نمی تواند؟

اما به نظر می رسد، زیرا به نظر می رسد سازندگان بارها گفته اند که آنها احساس می کنند این یک نمایش واقعی از بسیاری از بچه های دبیرستانی است. زندگی، حتی واقعا؟ اگر اینطور باشد، ایالات متحده خیلی بیشتر از آن چیزی که فکر می‌کردم بهم ریخته است. من نمی گویم هیچ نوجوان معتاد به مواد مخدر یا جوک های خشن یا پدران وحشتناک وجود ندارد. اما مطمئناً این نمایش بسیار تاریک و اغراق آمیز و عمداً کمی سورئال است؟ منظورم این است که اگر یک فروشنده مواد مخدر، خالکوبی صورت و همه چیز را معرفی کنید، که به سختی پوشکش تمام شده است، برای من اعتبار خود را از دست می دهید.

من همین الان در بخش احمق ها خواندم که بازیگران 20+ هستند. که مخاطب نوجوان کسی را دارد که بتواند به او نگاه کند. من واقعاً امیدوارم که این توسط یک کاربر نادان نوشته شده باشد و این چیزی نباشد که توسط تولید کنندگان گفته شده باشد. منظورم این است که ... نگاه کنید به؟ اینها زندگی ها و شخصیت هایی است که باید آرزو کرد؟! مطمئناً نه.

که من را به سوالی می‌رساند که در چند نقد دیگر نیز خوانده‌ام: تصور می‌کنم تهیه‌کنندگان نمی‌خواهند موج جدیدی از معتاد، افسرده، خشن، ناامن، نوجوانان پست، اما آنها واقعا تلاش زیادی برای کاهش جذابیت آن ندارند، اینطور است؟ خوب، آنها به معنای واقعی کلمه نمی گویند که این زندگی ها سرگرم کننده است، بدیهی است، اما آنها هنوز همه چیز را، حتی تاریک ترین قسمت ها، سکسی و هیجان انگیز می کنند. منظورم این است که به همین دلیل است که مردم به تماشای آن ادامه می دهند، بیایید صادق باشیم. برخی از نقل قول های بازیگر می گویند که نمایش برهنگی، اعتیاد و غیره را زرق و برق نمی کند، بلکه آن را همانطور که هست نشان می دهد، واقعی است. واقعا اینطور نیست، اینطور نیست؟ مطمئناً، به روش استاندارد جذاب نیست و همه چیز را زیبا جلوه می دهد، اما زرق و برق آن به روشی شنی، مخفیانه و فضولی هنوز هم جذاب است. من واقعاً فکر می‌کنم نمایش‌هایی از این دست بیشتر از اینکه خوب باشند، بد خواهند بود. من واقعاً فکر می‌کنم این نمایش باعث می‌شود برخی افراد بخواهند مواد مخدر را امتحان کنند. یا دوربین وب، پس از معرفی اصطلاح وحشتناک «خوک پرداختی» به مخاطبان گسترده‌تر.

در دو نقد و چندین توضیح از نمایش دیدم که به تصویرسازی عالی از شخصی با ocd اشاره شده است که یکی از دلایل آن بود. شروع کردم به تماشا کردن من ocd دارم و با وجود اینکه کاملاً آگاهم که انواع، تظاهرات و شدت های متفاوتی دارد، علاقه مندم آن را روی صفحه ببینم. من این کار را نکردم. واقعا تنها چیزی که به آن اشاره کرد، سخنرانی مادر رو بود که گفت برای حفظ تعادل باید هر دو گونه او را ببوسد. این تنها چیز عجیبی بود که در کل فصل دیدم یا شنیدم و خیلی چیز کلیشه ای است. دوقطبی، شاید، بله، و حملات اضطراب، بله. اما من هیچ چیز عجیب و غریبی از هر نوع نمی بینم. من چه چیزی را از دست داده ام؟

فکر می کنم این نمایش خوب پیش می رود و فصل دیگری وجود خواهد داشت. به طور معمول، شما حداقل باید نوعی خط داستانی داشته باشید که منجر به آن شود، حداقل نوعی توسعه، رشد، و غیره. تنها دو شخصیتی که من چیزی غیر از نفرت از آنها احساس می کنم. (توضیحات: من خیلی آستین آبرامز را دوست دارم؛ لحظاتی وجود دارد که او مرا به یاد اندرو مک کارتی دهه 80 می اندازد) به نظر می رسد شخصیت های اصلی مصمم هستند که زندگی را تا آنجا که می توانند برای خود و اطرافیانشان وحشتناک کنند، و برخی شخصیت ها و موقعیت هایی که حداقل می توانند آن را کمی متعادل کنید یا برای انتقال پیامی از اشتباه و درست استفاده شود (مثلاً کریس/مک کی یا موقعیت با تایلر) به‌طور ناگهانی غایب بودند. به نظر می‌رسد که تهیه‌کنندگان احساس می‌کنند که از چیزی عادی مانند توسعه شخصیت/موقعیت یا هر چیز امیدوارکننده‌ای بالاتر هستند.

اعتراف: هر چه سنم بالاتر می‌رود، فرهنگ آمریکایی انگلیسی و آمریکایی اعصابم را بیشتر می‌کند. اهمیت فوتبال دبیرستانی، تشویق‌کننده‌های بیش از حد جنسی، فرهنگ مبتنی بر اجرا، تلفظ، صداگذاری... و حتی با وجود این سوژه‌های دشوار و احساس تلخ، آنها همچنان با ریختن سس آمریکایی روی آن بسیار سخاوتمند بودند. و من به شدت سس بریتانیایی را ترجیح می‌دهم، که عموماً آن را واقعی‌تر، واقعی‌تر، صمیمانه‌تر و جذاب‌تر می‌دانم. برای من، حتی با جنبه‌های تیره‌تر و تلخ‌تر، همچنان ظاهراً مانند Pretty Little Liars، آمریکایی به نظر می‌رسد. و اگر سوژه ها و مطالبی مانند این را سطحی کنید، کار اشتباهی انجام داده اید. شاید این یک چیز فرهنگی باشد، چیزی که در ترجمه گم شده است، با غیرآمریکایی ها که آن را «احساس» نمی کنند. یا شاید فقط من هستم. خوشبختانه، نقدها ذهنی هستند.

من می‌خواستم کل فصل (عادی) را پخش کنم، اما در حالی که قسمت دوم تا آخر برای من قابل انجام بود، قسمت آخر را خیلی بد انجام دادم، به خصوص قسمت دوم نیمه با مجموعه ای از صحنه ها و تصاویر تلخ و غم انگیز. و در چند دقیقه آخر، جایی که ناگهان تبدیل به یک موزیکال شد، یک نسخه تاریک از Glee، من متوجه کرینج خالص شدم و به معنای واقعی کلمه متوجه شدم که به دور نگاه می کنم و سپس چند بار فوروارد 15 ثانیه ای را انجام می دهم. جدا از اینکه به شدت از هر چیزی که حتی از دور شبیه یک موزیکال است متنفرم، به احساس سورئال نیز می افزاید و اعتبار را تضعیف می کند.

من کسی هستم که از مثبت گرایی و سطحی نگری سمی متنفرم. من عاشق گفتن و نشان دادن آن هستم، حتی اگر تاریک، سخت و دشوار باشد. بنابراین، به خصوص همراه با عکاسی عالی و برخی بازیگری خوب، باید این را دوست داشته باشم. اما من این کار را نمی کنم. چون باور ندارم و دوباره: اگر با این همه برهنگی، مواد مخدر، خشونت، دعوا، جیغ و گریه تا این حد و عمق بروید، و من هنوز احساس نمی‌کنم شخصیت‌ها را می‌شناسم یا آنها را باورپذیر نمی‌دانم، فکر می‌کنم باید بعد از این‌ها دست از تلاش بردارم. هشت قسمت

من فکر می‌کنم این سوال پیش می‌آید که چرا یک مرد سفیدپوست هزاره‌ای داریم که به ما می‌گوید برای نوجوان امروزی چگونه است، چه رسد به یک نوجوان آفریقایی-آمریکایی زن؟ در حالی که نکات برجسته تصویری است، زندایا، که کار فوق العاده ای انجام می دهد، و کارگردانی در واقع بسیار خوب است، نوشته بسیار ... کلیشه ای، تک بعدی با توهم عمقی رنگ به عدد، و شوک بی دلیل است. بدون هیچ بازده یا ماهیت واقعی. فقط برای به دست آوردن مطبوعات آزاد وجود دارد، در حالی که چیزی به نمایش اضافه نمی کند، و در واقع، نقاط قوت آن را کاهش می دهد. با همه چیزهایی که قبلاً در هر دو قسمت ارائه شده است، این ممکن است به کجا برسد؟ لوینسون باید بیشتر روی داستان و محتوا و کمتر روی شوک تمرکز کند. یه جورایی شبیه الی راثه، اگه یه ذره استعداد داشته باشه. لوینسون بدیهی است که چیزهای بیشتری در جریان است، بنابراین، اینکه چرا او خود را به ارزانی کاهش می‌دهد، واقعاً کارش را ارزان می‌کند. راث هیچ چیز دیگری در جریان نیست، بنابراین شوک تنها چیزی است که او دارد.

علاوه بر این که این منعکس کننده هیچ دبیرستانی یا دانش آموز دبیرستانی نیست، به غیر از اتفاق نادر مدرسه مقدماتی، بی حوصله. وقت زیادی در دستشان است، بابا به اندازه کافی ثروتمندان را دوست ندارد، مثل سم لوینسون، پسر یک نویسنده/کارگردان معروف. بچه‌هایی که سالیانه 30000 دلار در مدارس لس‌آنجلس می‌روند، به سختی فکر می‌کنم بر نوجوان آمریکایی تسلط داشته باشند، به همین دلیل است که شما نیت را دارید، این شخصیت یک شرور جوک که به نظر می‌رسد مستقیماً از بتمن خارج شده است. من اصلاً از او شوکه نشده‌ام، زیرا تنها چیزی که می‌توانم فکر کنم این است که سام لوینسون فقیر، عصبانیت دوران کودکی‌اش را به نمایش می‌گذارد که با وجود اینکه ثروتمند بزرگ شده و با پدری مشهور هنوز مجبور است دخترانی را به دست همسالان با نام‌هایی مانند این ببرد. شوارتزانگر و ایستوود، و در حال بررسی مسائل خود روی پرده سینما است.

در واقع، این نمایش کمتر تصویری از زندگی نوجوانان است و بیشتر ترکیبی از زندگی واقعی و فانتزی سام لوین است تا یک روانشناس آن را جدا کند. در یک جلسه درمانی هفتگی Rue واضح است که سام است. کدوم دختر طبقه متوسط پول کوکا رو داره؟ آنها نمی کنند. آنها حتی پولی بیش از آبجوی ارزان قیمت ندارند. پسرعموهای من معتادان به مواد مخدر طبقه متوسط هستند و تا بعد از دبیرستان پولی برای مواد مخدر سخت نداشتند و هرگز به کک علاقه نداشتند. این یعنی مواد مخدر افراد ثروتمند یا تفریح بزرگسالان. و روشی که او بیش از حد نوجوانان را مانند اسباب بازی جنسی می کند، سعی می کند به عنوان هنر بازی کند، اما این زن ستیزی رایج شما در سرتاسر هالیوود است. هالیوود دوست دارد بزرگ صحبت کند، مثل اینکه به #MeToo اهمیت می دهد، و از هاروی واینستین شوکه شده است، و با این حال، کمتر از یک سال بعد در حال تولید برنامه ای با سکس گرافیکی درباره بچه ها است. درست مثل این است که هالیوود کوین اسپیسی را شرمنده و اخراج کرد، اما ماه‌ها بعد مرا به نام خودت صدا زد تشویق می‌کرد. هالیوود انتخاب می کند و انتخاب می کند که چه زمانی و چه کسی می تواند مورد جنسیت قرار گیرد، چه زمانی شیطانی شود، و چه زمانی مورد تشویق قرار گیرد، و ظاهراً تصادفی یا زمانی که مناسب آنها باشد.

من فکر می کنم الی راث دوست دارد مردم را با نحوه رفتارش شوکه کند. می تواند بدن انسان را درمان کند، صرفاً به این دلیل که او از اینکه مردم را به هم می ریزد لذت می برد. این است که رفتار بد توجه مانند کودک بهتر از عدم توجه است. نوعی فریاد کمکی اجتماعی. من این را از سام لوینسون بر اساس این نمایش دریافت کردم. و اگر به عکس‌های او نگاه کنید، او کاملاً روان آمریکایی را در چشمانش دارد و ظاهری بسیار بالا دارد. سام پولدار بیچاره برو پیش درمان رفیق از خودت بگذر هیچ کس، مطلقاً هیچ کس اهمیت نمی دهد که پدر و مادرت به تو بگویند پادشاه جهان هستی، اما بعد به اندازه کافی به تو توجه نکرده باشند. چیزهای خوب بسازید و دیگر خزنده نباشید.

من در گروهی قرار گرفتم که مدتی است این برنامه را در حال پخش کردن هستند و در حال حاضر به طور کامل تماشای نمایش را تمام کرده‌ام.

آنچه که می‌توانم با قاطعیت در مورد نمایش بگویم، طرح اساسی داستان و چگونگی آن است. در هم تنیده با شخصیت های متعدد - تمام شده است، و به طور گسترده یکی از بهترین های یک "درام نوجوان". جنبه‌های مثبت متفاوتی که احتمالاً می‌توانم مطرح کنم این است که زندایا هر بار توجه همه را به من جلب می‌کند، زیرا نشان می‌دهد که او واقعاً این کار را می‌کند احتمالاً می‌تواند درجه یک باشد. />
به هر حال در مورد تبلیغات فراگیر و ترافیک هیولایی که این نمایش ایجاد کرده است، رک و بی‌رحم خواهم بود: این یک نمایش خوب است، به طور کلی و بادوام، این یک برنامه شبکه پیشرفته و هماهنگ است. چیزهای دیگر مانند آن؟ در واقع نه، نه به هیچ وجه. مجموعه‌ای از صحنه‌های «ممیم» و کشف‌شده در وب وجود دارد، اما اشتباه است و به دلیل ندیدن نمایش توسط بخش عمده‌ای از مردم، احساس حضورش را از دست می‌دهد. نمایش در اطراف ساخته شده است، و من باید این مزیت را به آن بدهم. برای من عجیب است که تا حد زیادی از مد موقت پیروی کنم، اما از دیدن مطالب در وب خسته شدم، بنابراین به آن نگاه کردم و از نمایش مبهوت و مبهوت شدم.

البته به طور مداوم فرصتی برای بهتر شدن با رسانه ها وجود خواهد داشت و این نمایش مورد خاصی نیست. مقدار قابل توجهی در اینجا وجود دارد که در حال انجام است، تحمل آن عملاً پر فراز و نشیب و وحشتناک است، زیرا به دلیل قدم زدن و مشکلات مداوم نوجوانان (با این حال، تا حدودی کشش دارد) و برای برخی از مخاطبان بسیار زیاد است.

باز هم، من واقعاً Rapture را پیشنهاد نمی‌کنم اگر اساساً مجذوب نشده‌اید، و من می‌توانم موضوعی را که افراد به دلیل مقیاس عظیم سرگرمی مجازی که نمایش جمع‌آوری کرده است، درک کنم، اما من واقعاً قبول دارم که نمایش دلیل خوبی برای یک نمایش خوب دارد، چیزهایی وجود دارد که آن را تشدید می کند. شخصیت‌های متعدد، تجربیات جنسی و پایه‌های خشن برای برخی به نظر می‌رسد که در هر صورت، برای درک عادی جوانان، بیش از حد قدرتمند و اغراق‌آمیز هستند. باید به خودم توصیه کنم که این سرگرم کننده ها و سرگرم کننده ها بچه های دبیرستانی را به تصویر می کشند که این طرز فکر یا نیاز به حرکت در نمایش را تقویت نمی کند. چیزهایی که سازندگان در اینجا طولانی کرده اند، تا آنجا که کشف و صحنه های آن گیج کننده است، با توجه به این واقعیت که یک بار دیگر، ما جوانانی را که این کارها را انجام می دهند، تماشا می کنیم... فکر نمی کنم در مرحله دوم باشد. در مدرسه، من هر لحظه کسی را دیدم که اینطور باشد یا یک بار برای این اتفاق بیفتد.

مشکلات قابل توجه تری در نمایش وجود دارد، با این حال اوضاع در حال حاضر (با این که یک نمایش و یک نمایش است) داستان انتقال) می توانم بگویم که کارش به خوبی انجام می شود و نمایشگاه ها در همه موارد فوق العاده متقاعد کننده و معتبر هستند. من فقط با اغراق شاعرانه نوجوانان و شیوه زندگی آنها در دبیرستان موافق نیستم، با توجه به این واقعیت که یک بار دیگر، بسیار مضحک و عمدتاً نادرست ارائه شده است. با همه چیزهایی که بیان می‌شود، اگر واقعاً به تماشای آن فکر می‌کنید، می‌گویم به آن ساعت بدهید و به سادگی سعی کنید از آن غمگین شوید، هر چند بفهمید که در نهایت داستان یک شخصیت با بسیاری از شخصیت‌های دیگر ترکیب شده است. به‌طور مؤثر پخش می‌شود، و برای نشان دادن و توضیح بسیار زیادی دارد.

من را به خاطر ساختن آن اخراج نکنید، من واقعاً نیاز داشتم که اصولی باشم و واقعاً به نمایش فرصتی بدهم که در مقابل انتشار آن نیست. بلافاصله (به همین سادگی) به این دلیل که فکر می‌کردم به اندازه کافی شگفت‌انگیز و شگفت‌زده هستم.

شادی 2 چند تن از فصل 1 را حفظ می کند، اما گاهی اوقات به نظر می رسد که بیشتر مجذوب حساب و دارایی های رسمی است که نشان می دهد، در برخی موارد آنها را در مقابل داستان قرار می دهد. Euphoria به دلیل شیوه ای که دارد، سریال پیچیده ای است. که ارتباطات و برخوردها و به دلیل دیدگاه های متعارف خود را ارائه می دهد. به همین ترتیب مهم است که در فصل 1 بررسی های خاصی انجام دهیم و تطابق ها و گسست ها را از بین ببریم.

سریال سام لوینسون همچنان با عذاب، عشق، جدایی و بدبختی در دنیایی از همراهان، دلبندان، همراه است. دوستان بچه و خانم، خواهر و برادر، خواهر، پدر و مادر. علاوه بر این، در اواسط راه نیز در نتیجه مسائل مربوط به وابستگی به داروهای سخت. در این منظر، شادی 2 صحنه‌هایی از تنش، ظلم و وحشیگری عجیب را ارائه می‌کند که به طور مثبت در سواری هیجان‌انگیز حفاری می‌کند و دقایقی حاکی از شرایط گذشته برکینگ بد است.

جهان شخصیت‌ها عملاً چیزی شبیه به هم است، با افزایش نه چندان زیاد ساختار گروه همگام است، جایی که چند شخصیت اختیاری از فصل اصلی، گاهی از طریق ارائه قسمت‌ها، پیش درآمدهای کوچک واقعی، شامل فلاش بک‌هایی که داده‌های قابل توجهی درباره شخصیت‌های مورد نظر اضافه می‌کنند، کار بی‌نظمی را انجام می‌دهند. br/>
برخی به شرایط و شیوه‌های رفتاری ظالمانه کشیده می‌شوند که ویژگی‌های فوق‌العاده نامطلوب یا ناخوشایند را آشکار می‌کند. خالق نسبت به فصل 1 نسبت به حیوانات خود کمتر بخشنده است و پیچیدگی آنها را بهبود می بخشد، هرچند به طور غیرمنتظره ای در برخی موارد در آستانه تعمیم قرار می گیرد. با توجه به این ویژگی‌ها، زندایا در یک بخش هیولایی، واقعاً فوق‌العاده در دو فصل، بازی می‌کند، لعنتی که مانند یک طوفان رفتار می‌کند که به وضوح به معنای چند انتخاب و جایزه است.

نگرانی های رسمی در مورد دوربین، تغییر و موسیقی هنوز وجود دارد، با حکاکی خیالی تر در مناسبت ها. به هر حال، به نظر می‌رسد که ویترین معمولی در بعضی مواقع اولویت بالاتری نسبت به آنچه گفته می‌شود دارد، گویی که تولیدکنندگان مجذوب ابزارهای داستانی به ضرر محتوا شده‌اند، در حالی که در فصل اصلی نبود. صرف نظر از این، عکس‌های فوری از قدرت نزدیک به خانه، بی‌رحمی بی‌رحمانه یا تنش‌های دیرهنگام، و همچنین درخشش‌های طنز متفاوتی به چشم می‌خورد و نوعی عریان را به نمایش می‌گذارد که به همان اندازه چشمگیر یا عصبی‌تر از فصل اول است.

پالایش رسمی در دو قسمت از چند دقیقه قابل توجه به اوج خود می رسد، که شامل یک تلاش فراداستانی مهم است که پیرامون یک نمایشنامه توضیح داده شده است که یکی از شخصیت ها دقیقاً در مورد خودش و شخصیت های مختلف در طرحی گیج کننده از جعبه های داستانی چینی در مورد داستان توضیح می دهد. که به عنوان خلاصه و مکمل آنچه اکنون شناخته شده است را پر می کند و شاید به بهترین دقایق خود در رگ خود تقلیدی برسد. آخرین گزینه در مجموعه‌ای ارزشمند است که شامل چند گفتمان نسبتاً جدی و اشاره‌ای است و ابهامی حیرت‌انگیز را نشان می‌دهد. علاوه بر این، برای یک بار هم که شده، Rapture به این شیوه از دیدگاه Rue دور می‌شود، زیرا او معمولاً از طریق صداپیشگی به داستان کمک می‌کند.

اما Elation 2 موضوعی را منتقل می‌کند که هر چند اجباری است. در سریال‌های چند فصلی درباره و با «نوجوانان» پی در پی باشید: بیش از دو سال از فصل 1 می‌گذرد، از طریق یک بیماری همه‌گیر، و مردان جوان در حال بزرگ شدن هستند. این مجریان و مجریان در حدود 25 سال سن دارند و باید جوانان 17 و 18 ساله را مورد خطاب قرار دهند... چه اینکه نشان می دهد که افراد قابل اعتماد در برخی موارد با آن تحمل می کنند زیرا به نظر می رسد شخصیت خود هستند، بدون تعصب به راه. که نمایشگاه های آنها به طور کلی عالی است. علاوه بر این، من نمی دانم آنها چگونه با پیشرفت زمان در فصل سوم گزارش شده سازگار خواهند شد.

(S01 - 9.0) این نمایش با ظهور همه چیز را تحریک کرد. این فیلم پورنوگرافی و چیزهای مختلف نام داشت، با این حال خوشحالم که در آن کوک نشدم. برای پرداختن به این موضوع فاحش در دست، در واقع، این سریال دارای انبوهی از برهنگی واقعی و لحظات صمیمی است که شبیه هیچ سریال دیگری نیست. با این حال، بیایید تصور نکنیم که به ما در کشف بیشتر شخصیت ها و الهامات آنها کمک نمی کند. می دانید نقطه ای که در آن نزدیک ترین ظرافت های یک رابطه را می بینید چقدر قوی است؟ شما عناصر آن را طبق دیدگاهی که ما واقعا نمی بینیم درک می کنید. این نمایش به اندازه کافی جرأت دارد تا آنچه را که هیچ کس نیازی به نشان دادن ما ندارد به ما نشان دهد و باعث می شود که در تمام مدت احساس بیشتری داشته باشیم. علاوه بر این، با توجه به اینکه موضوعات سنگینی در اینجا مدیریت می شوند، به طرز تکان دهنده ای مورد توجه قرار گرفته است. تشویق به مصرف مزمن مواد مخدر، تجاوز و افشای خود از طریق تحریک جنسی در یک نمایش مشابه، کار ساده ای نیست. در واقع، اینجا و آنجا زمانی که نوبت به درک تاریخ یک شخصیت می‌رسد، به‌طور استثنایی خودشیفتگی است، و چند صحنه بیشتر از آنچه باید باشد، بیرون کشیده می‌شوند. با این حال، همین حالا به این شانس که با فیلمبرداری فوق العاده منتقل نمی شود، به من ضربه بزنید. مانند، این نمایش کامل به نظر می رسد. فیلمبرداری، با این حال تغییر درجه یک است. در هر قسمت، نماهای بدیع و تکان دهنده ای خواهید داشت که برای یک برنامه قابل تصور نیستند. علاوه بر این، من را مجبور نکنید که شروع به بازیگری کنم، نمایشگاه های سرسام آور در اطراف. هر شخصیت در نوع خود بی‌نظیر است و لباس‌ها شبیه افراد واقعی هستند که واقعاً در حال گذراندن چیزهایی هستند که شخصیت‌هایشان از سر می‌گذرانند. برای خاتمه، احساس کنید اجازه دارید این نمایش را در صورت عدم امکان تماشا کنید که محتوای بسیار صریح مورد نظر شما نیست. با این حال، به محض اینکه آن را بررسی کنید، چیزهایی را که قبلاً از یک برنامه احساس کرده اید، احساس نخواهید کرد و همانطور که آن را احساس می کنید، لذت بخش به نظر می رسد.

(S01.1- 9.5) اپیزود استثنایی اصلی چنین شوکی بود. من نمی‌دانستم چه چیزی در انتظارم است، زیرا دو قسمت اضافی که قبل از ارائه فصل دوم ساخته بودند، تا حدودی غیرعادی بود. با این حال، چه شگفتی باورنکردنی بود. من نباید خیلی شگفت زده باشم، واقعاً فصل اصلی را دوست داشتم. با این حال، این احساس بسیار منحصر به فرد، در عین حال معادل به طور همزمان. هم زندایا و هم دومینگو در این قسمت تمام آنچه را که دارند ارائه می دهند و در مورد برجسته ترین مشکلات زندگی بحث می کنند. همچنین، می دانید چه چیزی، آن طور که شما گمان می کنید، بیش از حد متفکرانه یا فلسفی نمی شود. در واقع، چیزهای زیادی برای پردازش وجود دارد، اما به وضوح برای همه باز است، و باعث می‌شود که جمعیت احساس کنند در قسمت مورد توجه قرار گرفته است. مبادله عالی است، از یک موضوع به موضوع دیگر بدون احساس افزایش یا ماندن بیش از حد طولانی می رود. جدای از پرسش‌های خارق‌العاده‌ای مانند اینکه خدا چیست و وابستگی چیست، بخشی از مبادله وجود دارد که به دلایل بی‌شماری دوست داشتم. این بخشی است که Zendaya به بررسی مناسبت های فصل اصلی می پردازد، اما بر اساس دیدگاه دیگری. مثلاً در فصل اصلی، به او و ژول خالکوبی‌های مشابه نشان داده می‌شود، اما در اینجا او می‌گوید که آن‌ها این کار را انجام نداده‌اند. با این سرنخ ها و سرنخ های مختلف، Lament را به عنوان یک داستان سرای مشکوک نشان می دهد که با دیدگاهی دیگر به فصل اول بازمی گردد. علاوه بر این، این واقعاً از هیچ سرچشمه نمی‌گیرد، این کاملاً معقول است که چگونه یک شیطون دارو می‌تواند یک داستان‌نویس مشکل‌ساز باشد. در مجموع، آنها یک اپیزود استثنایی خارق العاده را فقط با دو نفر و یک داستان برای گفتن ساختند که واقعاً قابل توجه است.

Elation (2019) درباره جوانان و برخوردهای آنها در دبیرستان، مدیریت مواد مخدر، تمایلات جنسی، نمایش های رابطه، اشتباه و از دست دادن است.

من یک نوجوان انگلیسی هستم، بنابراین هیچ سرنخی درباره دوره متوسطه آمریکایی ندارم. مدارس شبیه چیزی است که یک جوان آمریکایی با آن روبرو می شود، اما همه چیز محدودتر به نظر می رسد. یافتن جنسیت، تمایلات جنسی و مواد ورزشی استاندارد است، اما نمایش به این مسائل نمی‌پردازد که همه چیز برابر باشد - و فکر نمی‌کنم به این معنا باشد.

همه می‌دانند که عکس‌ها چقدر *از نظر زیبایی* دلپذیر هستند* و موسیقی متن Labrinth فوق‌العاده است (مطمئناً از زمان Goodness آن را پخش کرده‌ام). نقش آفرینی برای من بسیار خوب است و Mourn، Nate و Cassie برای من قانع کننده ترین آنها هستند.

فصل 1 ترکیب مناسبی از ارائه و اهمیت بود، با خطوط داستانی و شخصیت های به هم پیوسته که شما را نشان می دهد. دوباره منابع را در فلاش بک سرد در شروع هر قسمت فوق العاده بود، و نشان می دهد که چرا هر شخصیت مانند آنها رفتار می کند - بهترین آنها نیت و جولز هستند. هر یک از شخصیت‌ها احساس مشروعیت می‌کنند و چیز جدیدی نیستند (مدی و نیت مسموم، نبردهای کت با یقین بدن، اشتیاق کسی برای تایید مرد و شخصیتی که برای من سخت‌ترین ضربه را به خانه می‌زند - ناتوانی مک‌کی در پذیرش موفقیت با بورس تحصیلی‌اش)

نبرد Rue با تعادل مطمئناً داستان اصلی در تمام فصل‌های 1 و 2 است که من منابعی را برای آن در نظر گرفتم، اما فعالیت‌ها و دیدگاه‌های او نسبت به شخصیت‌های مختلف باعث شد که من او را تحقیر کنم. در هر صورت، او بهترین اپیزود سریال (آن یکی در فصل 2) را گرفت و زندایا صفحه نمایش را لقمه داد.

فصل 2، با این وجود، من شروع به جدایی کردم. ارتباطات جدیدی که مانند فس و لکسی شکوفا می‌شدند شیرین بودند و مدی که به فرد مستقل خود فراتر از نیت تبدیل می‌شد، دوباره احیا می‌شد تا شاهد غرق شدن (یا وجود نداشتن) چند خط داستانی بود. کت در آن چارچوب وجود نداشت، علی‌رغم اینکه یک بازیکن اصلی در s1 بود، پایان آن زمان حول یک نمایش بود که به ما نشان می‌داد تا الان چه چیزی را دیده‌ایم؟ نمایش Cassie/Nate/Maddy جذاب‌ترین نمایش بود، همگی با توجه به این واقعیت که سقوط آرام کیسی به سمت دیوانگی بسیار هیپنوتیزم‌کننده بود. بانوی جوانی که آنقدر دیوانه است که باید مورد توجه قرار گیرد، او به هر توجهی که داده می شود پایبند است. خط داستانی فاس و خواهر و برادرش (نمی‌توانید نام او، کیسه چای یا چیز دیگری را به خاطر بیاورید؟) به پایان آب و هوایی رسید که برای آن فصل مناسب بود.

دیدید که من در مورد جول و الیوت تازه کار من واقعاً بر روی آنها تمرکز می کنم همانطور که نمایش به آنها می دهد.

به طور کلی، نمایش در نیمه راه انتظارات همه را برآورده می کند، به جز فصل 2 که ماهیت آهنگسازی دارد. داستان‌های قصابی، شخصیت‌های نادیده گرفته شده، صحنه‌های پشیمانی اضافی و یک پایان ناامیدکننده، که عمدتاً Dom Fike در حال پیشبرد تک آهنگ جدیدش بود.

برای Zendaya بیایید، برای Labrinth باقی بمانید و Maddy با کفشش به Cassie ضربه می‌زند.
فصل 1: 8/10 فصل 2: 6/10.

خوب، من بعد از قسمت های اولیه، در ابتدا، از آنجایی که خسته شده بودم، تماشا را کنار گذاشتم، و تماشای مستمر "نوجوانان" در حال آمیزش احساس ناخوشایند می کردم. یکی از دوستانم مرا تشویق کرد که فرصت دیگری به آن بدهم، و با توجه به اینکه شخصیت‌های فزکو و اشتری بسیار جذاب و جذاب‌ترین بودند، داستان‌های حذف شده، صحنه‌های تکراری و صحنه‌های جنسی بی‌دلیل وجود دارد. .

*آنها معمولاً چقدر نیاز داشتند که پشیمانی را که مداحی پدرش را مطالعه می‌کند نشان دهند؟

*چقدر نیاز داریم که لحظات صمیمی را قبل از اینکه سازندگان احساس کنند که جمعیت آن را دریافت می‌کنند تماشا کنیم. ?

*چرا نیت اسلحه گرم به همراه دارد تا در نهایت پدرش را به خاطر بیماری پدوفیلیش تحویل دهد؟ (وضعیت حواس‌پرتی را پاک کنید)

*چرا تعهد رو به لوری برای 10000 دلار خیلی سریع تبدیل به یک مسئله غیرقابل‌مشکل شد، به‌ویژه از آنجایی که صریحاً در مورد عواقب آن هشدار داده شد، و او می‌دانست که افراد چقدر شگفت‌انگیز هستند. در خانواده بودند؟ (زمانی که آنها داروها را شستشو می دهند به ندرت افزایش می یابد! کلمات اصلی که از دهان من خارج می شود می تواند شبیه این باشد که "حالا من 10000 دلار به افراد پرخطر بدهکار هستم، و وقتی آنها مرا ردیابی کنند، نه اگر چه زمانی، احتمالاً من را نخواهید دید. یک بار دیگر، بنابراین شستشوی داروها برای الهام بخشیدن به من برای رسیدن به ایده آل، تا حدودی یک مسئله حل نشده است، در صورتی که فعالیت های شما مرا در موقعیتی قرار دهد که کشته شوم!")

*چرا آخرین 2 قسمت از فصل 2 حول بازی Lexi می چرخد، تدبیری که آن ها همچنان می اندازند و می گیرند؟

*چرا اکنون چنین برنامه های شناخته شده جدید و بی شماری با معتادان مبارزه می کنند؟ (ما نمایش‌های خارق‌العاده زیادی مانند آقای ربات، شکستن وحشتناک، جسور، اسب‌سواری بوجک، هاوس، خدمه پزشکی جکی دیدیم و در حال حاضر به نظر می‌رسد هر برنامه باید فردی با ناسازگاری روانی/مشکلات مزمن مصرف مواد مخدر داشته باشد)

*چرا این نمایش افرادی را برجسته می کند که باید 18/17 ساله باشند و طبق نیاز عمل کنند، با این حال آنها از گذشته، مراقبت و تفکر فردی در 30 سالگی خود آگاه هستند؟

این صمیمانه است. به نظر می‌رسد با توجه به دیگر برنامه‌های معروف، برنامه‌ای از چیزهایی وجود دارد که سازندگان نمایش در برنامه‌شان به آن نیاز دارند. و چند صحنه آنها را پوزخند زد (مثل اینکه اشتری بارها و بارها به سر کال ضربه می زند در حالی که فزکو تصدیق می کند کال و نیت واقعاً چقدر خراب هستند) من با نمایش بازگشت به گفته های قدیمی قابل تشخیص سایر نمایش های موثر مبارزه کردم، به عنوان لحظات صمیمی غیر ضروری و یک شیطان کوشش/فردی با مسائل رفاه روانی.

متوجه شدم که این نظرسنجی به نظر می رسد که من نمایش را دوست نداشتم، که درست نیست، با این حال برای قدردانی از آن باید به چند چیز نگاه می کردم.

مدتی است که این را در لیست چیزهایی که باید به دست بیاورم نگه داشته ام و دیروز تصمیم گرفتم آن را به دست بیاورم. باید بگویم اپیزود اولیه بهترین چیزی بود که در این مدت پیدا کردم. من فکر می کردم جایی نزدیک به Sex Schooling و Oddities & Nerds است و خوشحال بودم که این را به عنوان یکی دیدم. من واقعاً برنامه های نوجوانان را دوست دارم. من باید مطالعه کنم که نوجوانان امروزی چگونه زندگی می کنند، چه احساسی دارند، چگونه با "زمان من" یکسان نیست. با این حال، این یک برخورد کاملاً ناامیدکننده بعد از 2-3 قسمت بود زیرا فهمیدم که در حال تبدیل شدن به یک رویا است. به‌طور غیرمنتظره‌ای، این سریال به یک داستان معتاد به مواد مخدر با محوریت دگرباشان جنسی تبدیل شد و شخصیت‌های جانبی دلسرد زیادی دارد که اثرات بد تصمیمات وحشتناک را تجربه می‌کنند. من را اشتباه متوجه نشوید، من فکر می‌کنم شخصیت‌های دگرباشان جنسی باید در هر موردی بخشی از نمایش‌ها و فیلم‌ها باشند، سرگرمی‌ها به طور مؤثری کار کرده‌اند، اما به همین ترتیب نشان می‌دهد که نمایش به‌عنوان قابل تصور، به حاشیه رانده می‌شود و در مقابل چشم‌اندازی بالاتر قرار نمی‌گیرد. منظورم این است که یک روح منفرد در این نمایش زندگی نمی کرد (بالا بودن به حساب نمی آید). کل شهر از شکست ها تشکیل شده بود. گچ گرفته شده یا جدا از قیم یا افرادی که هیچ دلیلی برای زندگی ندارند. مدرسه متوسطه بد است، ممکن است به یک رویای بد تبدیل شود، به هر حال فقط رابطه جنسی، مواد مخدر، خاطرات وحشتناک و تاریکی نیست. رابطه جنسی نامعقول و استفاده از دارو ممکن است یک واقعیت باشد، علیرغم این واقعیت که برای کل تصویر بسیار دور از انتظار است. علاوه بر این، اگر مشکل زیادی نیست، آیا کسی در هر لحظه می تواند به من بگوید که ثابت کردن نشان دادن آلت تناسلی به طور مداوم روی صفحه نمایش چیست؟ من در مورد برهنگی یا رابطه جنسی بحث نمی کنم. دوره‌ای را به خاطر نمی‌آورم که در یک فیلم یا نمایش واژن ببینم، به استثنای پورنوگرافی، برهنگی در بیشتر موارد به معنی سینه‌های زن است. راستش فکر نمی‌کنم بدون دلیل هم بخواهم واژن را در یک برنامه ببینم. با این حال، این تثبیت دیرهنگام در نشان دادن آلت تناسلی، همانطور که من می بینم احمقانه است. این نمایش اصلی نیست که این کار را انجام می دهد، من احساس می کنم برنامه ای پشت آن وجود دارد.

در مورد نمایش به طور کلی، این فیلمبرداری خیره کننده، DOP، بازیگری، موسیقی متن فیلم که توسط داستان و روایت تلف شده است. به خصوص جدول زمانی ناپایدار آنقدر مبتدی بود که به هماهنگی شبکه نیز آسیب زد. هر زمان که به صحنه دیگری می‌رفت، سعی می‌کردم بفهمم که آیا از گذشته است، آینده، خیالی، رویایی ساده یا بازنمایی. این به ویژه چیزی بود که من را از این نمایش منصرف کرد و ترجیح دادم از آنجا دور شوم و بقیه را در ربع آخر قسمت هشتم تماشا نکنم. گویی ناامیدی در حال حاضر کافی نیست. ای کاش قبل از شروع، ممیزی های بیشتری را بررسی می کردم.

این نمایش تمام پتانسیل ها را دارد. به نظر می رسد یک تعبیر آمریکایی بسیار احساسی از نمایش معروف انگلیسی SKINS است که عموماً عالی است، به طور عالی رشد کرده است و از همه بهتر شخصیت ها و شخصیت ها را توسعه می دهد! در حالی که Elation بسیار عالی عمل می کند، هماهنگ شده و غیره و غیره، به هر حال سرعت آن بسیار آهسته است و ستایش جنسی و داروها واقعاً ناتوان کننده است. من عاشق شنیدن تفکرات Rue هستم و زندایا مطمئناً شایستگی تشویق ها و جوایز را دارد، اما نمایش واقعاً به جایی نمی رسد و شما واقعاً با هیچ یک از این شخصیت ها ارتباط واقعی احساس نمی کنید. تقریباً در هر صحنه به معنای واقعی رابطه جنسی وجود دارد، به جایی رسید که من دکمه +15 ثانیه رو به جلو را هر بار فشار می‌دهم (و من به لحظات صمیمی اهمیتی نمی‌دهم، هر چند به اندازه کافی عزیزم)... مثل این است که مجریان برنامه فکر می‌کنند. آنها جمعیت را با جنس واقع گرایانه نگه می دارند، نه تمرکز بیشتر در شخصیت ها. همه اینها بسیار کم عمق و اغراق آمیز است. SKINS که آشکارا از رابطه جنسی محافظت نشده و سوء استفاده از مواد (برای بیشتر نوجوانان) بخشی از رشد است، اما واقعاً جالب نیست. نوجوانان SKINS چیزهای زیادی برای دادن و گفتن به ما دارند و واقعاً؟ بعد از تماشای زمان اولیه شادی، می توانم سه نام را به خاطر بیاورم. ماورن، جولز (به این دلیل که به معنای واقعی همه پشیمانی درباره آن بحث می‌کند، به هر حال آنطور که من می‌خواهم فکر کنم علم واقعاً بین آنها وجود ندارد) و نیت بر اساس آن بحث لعنتی در مورد یک دیوانه مستقیم. او آنقدر بیش از حد هیجان انگیز است که عملاً پوچ است. من واقعا نمی‌توانم بپذیرم که بخشی از این داستان‌ها چقدر احمقانه هستند... شاید من برای این نمایش بیش از حد مسن هستم (30 ساله هستم) اما برای چه کسی ساخته شده است؟ دانش آموزان دبیرستانی که بدون شک این شیوه رفتار را تکرار می کنند و نمی فهمند که این شخصیت ها اشتباه هستند و کوچکترین جذاب یا باحال نیستند.

من در هر صورت آن را به هر فردی که از هماهنگی فوق العاده قدردانی می کند پیشنهاد خواهم کرد. و فیلمبرداری و من نشاطی را که نمایش به شما می دهد ستایش خواهم کرد. تغییر و صدا، عالی است. این توضیح اصلی است که من می خواهم فصل بعدی را تماشا کنم. با این حال، صادقانه بگویم، در حال حاضر دلم برای علم فوق العاده بازیگران SKINS تنگ شده است. شما باید آن را در فرصتی که خوشبختی را دوست دارید تماشا کنید.

نظرات بی‌شماری درباره شادی وجود دارد، با این حال من احساس می‌کنم اکثراً آن را عدالت نمی‌دانند.

این نمایش از طریق روایت‌های نزدیک از جوانان مختلف می‌گذرد، و قرن بیست و یکم با بسیاری از ترتیبات روزمره مبارزه می‌کند.
این مطمئناً یک ساعت ساده نیست - اما آیا فیلم برای این نیست؟ برای اینکه ما را نسبت به روند بازی شک کنیم؟ برای شروع چیزی ناخوشایند در درون خود و باز کردن چشمان خود بر ظلم واقعیت؟

برای شروع، بازی شگفت‌انگیز است. زندایا در به تصویر کشیدن یک شیطان جوان داروساز، و ناامیدی یک روان مصرف کننده و وحشی، پررنگ می شود. Elordi، Sweeney، Demie، و خیلی راحت تر، نمایشگاه های خام، داخلی و خارجی را ایجاد می کنند که از ابتدا تا انتها به هم متصل می شوند. داستان درک و پیچیده است، مسائل مختلف را مورد بررسی قرار می دهد، اما علاوه بر ایجاد چیزی دوست داشتنی، بر تصویری عملاً بی تکلف از وضعیت انسان تأکید می کند. رپچر قلب زیادی دارد.

می‌توانستم برای مدت طولانی در مورد فیلم‌برداری جدی، خیره‌کننده و بی‌نظیر صحبت کنم. از ابتدا تا پایان، هر شات فوق‌العاده و پیچیده است، تنوع خیره‌کننده و بی‌نظیری را در خود جای داده و حالت ذهنی ایده‌آلی ایجاد می‌کند که هر احساسی را که روی صفحه احساس می‌شود ستایش می‌کند. به نظر می رسد ادای احترام به جوانی، به آشفتگی، بدبختی، شکنجه، در هر صورت ستایش. فرصت. دنیای ناشناخته برخوردها اشتیاق به احساس. اشتیاق به حرکت و سرپیچی از دستورالعمل ها. میل به تغییر.

پرشور. پرچین. بالا رفتن در مقابل. فوق العاده است. خام. برانگیختن.

البته بسیاری از افراد چیزهایی را برای ارزیابی در داخل Elation دنبال می‌کنند. این نه برای حفظ دستورالعمل‌ها ساخته شده است، نه در یک جعبه «مناسب» «سلیقه‌ای» قرار می‌گیرد.

من مطمئن هستم که هر یک از کارشناسان می‌توانند چیزی ناخوشایند یا نامناسب در مورد دوران کودکی خود بیابند. همانطور که می توانیم به طور کلی - و همچنین زیبایی.

این دقیقاً همان چیزی است که شادی ما را به انجام آن ترغیب می کند.

سام لوینسون چیزی ساخته است که ما معمولاً انجام نمی دهیم در تلویزیون امروزی پیدا کنید.

همه باید این نمایش را تماشا کنند - حداقل یک بار. ما در کل حق داریم چیزی را احساس کنیم.

من نمی دانم این سریال برای چه کسی ساخته شده است؟ این در مورد نوجوانان است، اما باید کاملاً فقط بزرگسالان باشد. بنابراین، برای بزرگسالان اساساً مجموعه‌ای است که ببینند نوجوانان چگونه داروها مصرف می‌کنند، در کارهای جنسی، جنایتکارانه، وحشیگری و تعداد زیادی مقاربت شبیه‌سازی شده سریع شرکت می‌کنند. من باید به خودم می گفتم "این افراد واقعاً بالغ هستند" (با توجه به این واقعیت که خوشبختانه آنها نزدیک به 30 سال یا بیشتر هستند)، اما با مشاهده آن انبوه لحظات جنسی که برای تماشاگران لذت بخش است، احساس کینه و ناراحتی می کردم. **نفر فیلم هستند.

هیچ داستان واقعی، هیچ پیشرفتی از یک فرد مجرد وجود ندارد، هیچ کس وجود ندارد که بخواهیم به دنبال آن باشیم، زیرا آنها واقعاً افراد وحشتناکی هستند، بیهوده، کم عمق، نیرومند، خشمگین، بی تفاوتی، بدخواه، بسیار نامطمئن، وحشیانه، یا فشار اورهای کامل. من نمی توانم فرد مجرد دوست داشتنی یا تا حدودی جذاب را پیدا کنم. صحنه های خشونت آمیز، سکس، مواد مخدر، وحشیانه زیاد است، اما چیز دیگری وجود ندارد. «نوجوانان» که خوشبختانه بزرگ‌ترها نقش آن را بازی می‌کنند، آرایش، لباس‌ها و درخشش‌هایی به تن دارند که باعث می‌شود رقصنده‌ها سرخ شوند و چرب و نامرتب به نظر برسند و هیچ اثری از تازگی جوان به‌نظر نمی‌رسد. تمایل خیره کننده من به تماشای این حضور هولناک این بود که واقعاً نیاز داشتم آنها را بفرستم تا خود را از روغن، مواد آرایشی، خاک یا هر چیز دیگری که در آن ریخته می شود، بشویند و پاک کنند، آنها را با مواد ضد میکروبی پر کنم و بفرستم. مدارس مناسب برای جوانان معمولی با توجه به این واقعیت است که به وضوح این مدرسه در جهنم است.

این "بچه ها" ظاهراً هیچ تمایلی ندارند، هیچ فعالیت های فراغتی ندارند، هیچ بی گناهی ندارند، آنها هرگز مرور نمی کنند، هیچ کار خلاقانه ای انجام نمی دهند. با ارزش آنها بسیار سطحی هستند و روی ظاهر، عکس، اجتماعات، مواد مخدر و واضح است که بر روی تناسب اندام خود تمرکز می کنند. با فرض اینکه چنین مدرسه ای در هر جایی وجود داشته باشد، پیشنهاد می کنم که بلافاصله تعطیل شود!

و به من یادآوری کنید که چرا پشیمانی فرد اولیه است؟ تنها کاری که او انجام می دهد این است که مانند یک زامبی، در حالت رویا، به دنبال مواد مخدر می گردد.

من معمولاً نظرسنجی نمی‌نویسم، اما احساس می‌کردم که انتظار داشتم برای این نمایش انجام دهم، زیرا افراد بی‌شماری هستند که می‌گویند جوانان کارهایی را که در این نمایش اتفاق می‌افتد انجام نمی‌دهند. من به مدرسه رسیده ام که به تازگی از دبیرستان به بلوغ رسیده ام و می توانم بیان کنم که اگرچه احتمالاً بخشی از کارهای این نمایش را انجام نخواهم داد، اما واقعاً همراهانی دارم که دقیقاً همان کارهایی را انجام می دهند که بخشی از شخصیت های سریال انجام می دهند. نشان می دهد. این نمایش خام است و من احساس می‌کنم واقعاً فرهنگ جوان 2019 را جلب می‌کند. فکر می‌کنم بسیاری از افراد نظرسنجی‌های منفی به آن می‌دهند به این دلیل که شنیدن و دیدن اینکه جوانان اینگونه رفتار می‌کنند سخت است. من همسالانی دارم که در طول مدرسه قرص مصرف می‌کنند، به دبیرستان می‌آیند، در مهمانی‌ها کارهای عجیب و غریبی انجام می‌دهند، مانند آنچه در نمایش نمایش داده می‌شود. من همراهانی دارم که با افرادی که در برنامه های دوستیابی ملاقات می کردند، در موقعیت های مشکوک قرار می گرفتند، همانطور که در نمایش با جولز نشان داده شده است. راستی یه سری تحریف و ابهام هست ولی هر برنامه شبکه اینطور نیست؟؟ صرف نظر از اینکه آیا شما به خصوص طرح را دوست ندارید، فیلمبرداری بسیار خیره کننده است. نقاط، نور، همه چیز. من تا به حال نمایشی را ندیده بودم که به این خوبی فیلمبرداری شده باشد. آهنگ موسیقی نیز شگفت انگیز است. بهبود شخصیت کمی کند است، اما با پیشرفت قسمت ها، می بینید که هر شخصیت دارای یک خط داستانی بسیار ساخته شده و عمیق است. این به من کمک می‌کند تا Skins بریتانیا را به خاطر بیاورم و فکر می‌کنم هر قسمت روی یک نفر تاثیر می‌گذارد. در واقع این نمایش دلهره دارد و دیدن و پذیرش آن بسیار دشوار است. در هر صورت، به من اعتماد کنید این چیزها واقعاً (در اصل تا حدی) ادامه دارد و فرهنگ 2019 را جلب می کند.