🎥 دانلود سریال A Series of Unfortunate Events 2017 (مجموعه حوادث ناگوار) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

پس از مرگ پدر و مادر سانی، ویولت و کلاوس، سرپرستی آن ها به Count Olaf یکی از خویشاوندان آن ها می رسد. مردی شرور که در پی ثروت بچه ها است او با اصرار عجیبی بر قانونی بودن تصرف ثروت آن ها در پی ازدواج با ویولت است، کسی که در پایان 18 سالگی به ثروت هنگفتی خواهد رسید...
داستان این سریال در مورد سه کودک خانواده "بودلر" می باشد که پس از کشته شدن پدر و مادرشان در یک آتش سوزی مرموز، حال باید برای کشف اسرار تاریک خانواده خود سختی ها و مشکلات زیادی را تحمل بکنند...
پس از مرگ پدر و مادر سانی، ویولت و کلاوس، سرپرستی آن ها به یکی از خویشاوندان آن‌ها می‌رسد، مردی شرور که در پی ثروت بچه‌ها است

جهت دانلود سریال A Series of Unfortunate Events 2017 (مجموعه حوادث ناگوار) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس چسبیده فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

این چیزی بیش از چیزی بود که می توانستم در اقتباس از سریال امیدوار باشم. من می دانم که برخی از مردم از فیلم 2004 راضی بودند ، اما در حالی که من آن را یک ساعت سرگرم کننده دیدم ، فکر کردم که در نهایت قلب همان سریال اصلی نیست - من با خواندن کتاب ها و بخشی از آنچه که واقعا با آن گیر کردم بزرگ شدم من این بود که احساس می کردم اولین سری است که می خوانم با احترام با خواننده رفتار می کنم (صدمه ای نمی بیند که داستان بلافاصله به خواننده معطوف می شود ، اما - و این ممکن است چندان منطقی نباشد ، بنابراین عذرخواهی - آن به من احساس كرد كه می توانم از نویسنده انتظار داشته باشم و نویسنده را در حد كیفیت استاندارد نگه دارم). فکر می کنم وقتی حضور راوی بسیار محدود بود ، وقتی قسمت های موردعلاقه من در کتاب ها نقل قول هایی بود که شما مستقیماً مخاطب آن بودید ، ما چیزی را در فیلم از دست دادیم. واربرتون به عنوان اسنیکت خوب بود - من نمی دانم چطور کسی می توانست نقشی مانند آن را به هم بزند ، اما او حضور خوبی روی صفحه داشت. قطعات موسیقی متن دار بسیار ارزشمند بودند ، اگرچه به نظر من آهنگ آخر سرگرم کننده بود. زیرمجموعه های اضافه شده فوق العاده بودند. آنها سرگرم کننده بودند ، در ساخت جهانی بسیار خوب کار می کردند ، و زمینه رضایت بخشی را برای تجارب بودلر فراهم می کردند ، که در کتاب ها ، به طور مبهم تری از طریق تعاملات غیر دیژتیک اسنیکت با خواننده فراهم می شد. پیچ و تاب در قسمت هفتم مرا کشته است - من به فرض مورد انتظار در مورد دو شخصیت ماجراجویانه رسیده بودم ، و از وحشت دوباره آنها با خانواده خود می ترسیدم تا یک پاک کردن عظیم از توسعه شخصیت باشد ، اما وقتی که فاش شد ، من هیچ وقت نمی دانستم چگونه بد من می خواستم داستان آنها را بدانم استادانه انجام شد هندلر روایت های پیچیده و جالبی را می نویسد و من نمی توانم بیشتر خوشحال باشم که او در این اقتباس گنجانده شده است - من فکر می کنم بسیاری از موارد باعث شده سریال به آنچه در آن است وجود دارد مستقیماً از او ناشی می شود ، و تعطیل شدن او از فیلم نیکلودئون منجر می شود به آن احساس یک فتوکپی ضعیف از اثر اصلی می دهد. با کمک او ، اتفاقات یا جزئیات اضافه شده در مطالب اصلی کاملاً طبیعی داستان را احساس می کند ، تا جایی که مجبور شدم به این سو و آن سو بروم ، زیرا کتابها را در دوره های مختلف نخوانده بودم و نمی تواند بگوید چه اتفاقی افتاده و چه چیز جدیدی است. فکر کردم لحنش دوست داشتنی است و شسته شده است اما کمتر گوتیک (در مقایسه با سال 2004 مخصوصاً) به این قطعه افزوده شده است ، به این دلیل که با تقابل لحن بصری و محتوای داستان به نوعی ، یک لایه طنز اضافه می کند که هنوز کنار هم نگه داشته می شد و بصری خوشایند بود. به نظر من کمی نگران کننده بود که تنها شخصیت های اصلی سیاه و سفید ، Poes و عمه ژوزفین بودند ، جدا از چند شخصیت زمینه رنگی. اگرچه مسلماً با داشتن یک بازیگر به یادماندنی غیرسفیدپوست ، سدریک سرگرم کننده ، یک گام بالاتر است ، اما نگران کننده این است که چگونه تنها شخصیت های سیاه پوست بی کفایت هستند (آقای پو ، ژوزفین) یا منفور و تقریبا بی رحمانه (خانم پو ، ادگار و آرتور ) به قهرمانان داستان. اگرچه من می توانم ادعا کنم که یک خانواده از طبقه متوسط به بالا ، که به نظر من ، سفیدپوستانه نوشته شده است ، چون به عنوان یک خانواده سیاه پوست ، گردن را روی سر خود می اندازند ، فکر می کنم این یک خانواده موثرتر باشد اگر شخصیت های سیاه دیگری وجود داشته باشد که در تمام مدت حضور در صفحه نمایش خودخواهانه نبوده اند (به استثنای آخرین سخنرانی ژوزفین ، اما این در پایان با مرگ او پایان یافته و صادقانه احساس می کند که تنها هدفش پاک کردن انتقاد از این طریق با رفتن به "نگاه ! اینجا! یک شخصیت قوی! "....... اما بعد او را از کشتی بیرون می کشید ، بنابراین.). مونتی و گوستاو هر دو مرد قهوه ای بودند ، اما هر دو کشته شدند ... من می فهمم که این مجموعه با بسیاری از قتل ها سرو کار دارد ، اما توجه داشته باشید که چگونه همه اعضای VFD که می میرند (جدا از والدین ، سفیدپوست هستند (زیرا بچه ها سفیدپوست هستند) افراد رنگین پوست هستند ، در حالی که ژاکلین و سایر عوامل پراکنده سفید هستند و زندگی می کنند. اگرچه ، برای جمع آوری واقعی جمعیت به آنها جایزه می دهم. من نمی توانم زیاد یاد داشته باشم که داموکلس داک مخصوصاً به این شکل یا روش دیگر باشد و در قسمت های اتاق خزندگان واقعاً جمعیت زیادی وجود نداشت ، اما شخصیت های پس زمینه در قسمت های آغاز بد و هزاره بدبخت به طور خاص ترکیبی از افراد بودند ، که تازه کننده است زیرا داستان هایی با مضامین نوآر یا یادآور گوتیک مانند این مجموعه دارای سابقه سفید بودن بیش از حد برای زیبایی شناسی بی فایده هستند. من همچنین از این که هر شخصیت یهودی بود لذت بردم. اندکی بیرون آمدن از خود قطعه و تماشای رسانه های اصلی منتشر شده در آن ، یهودیت به همه حمایت هایی که می تواند داشته باشد ، احتیاج دارد (به ویژه با نئونازیسم در حال ظهور) و در حالی که هندلر صریحاً اظهار داشت که بودلرها یهودی هستند ، كشاندن بقیه جهان به این امر به خوبی انجام شد. راستش را بخواهید ، من نمی دانم آیا هرگز اقتباسی از اولاف را می بینم که از صمیم قلب از آن لذت خواهم برد یا خیر ، اما لغزش فیلم NPH آسان تر از ساخته جیم کری بود و من بیشتر متوجه شدم که به دنبال شرور و وجود او در این سریال هستم از آنچه در فیلم 2004 انجام دادم (جایی که به نظر می رسد کری در یک کمدی گیر کرده است در حالی که بقیه بازیگران درام بازی می کنند - و او مجبور است که به عنوان تنها نقش سرگرم کننده در فیلم باشد. من بازی او را دوست داشتم ، اما این کار را نکرد برای ساختن یک فیلم منسجم ، اما NPH همیشه در ملودرام 101٪ نیست و جریان آن بسیار راحت تر است). در مجموع ، هنگام تماشای خودم بسیار لذت بردم و این باعث شد که احساس کنم دوباره دارم کتاب ها را می خوانم. نمی توانم صبر کنم و ببینم که آنها چگونه با یک سوم بعدی این مجموعه (که قبلاً در حال نوشتن است) ، که شخصاً فکر می کنم بخش مورد علاقه من باشد یا چهار انگشت آخر) ، مقابله می کنند. من امیدهای زیادی دارم

همانطور که اعتبارات قسمت آخر سریال سری Netflix با مجموعه ای از رویدادهای ناخوشایند اجرا می شد ، احساسات سختی برای من پر بود. مطمئناً خوشحال کننده نبود ، زیرا همانطور که به طور مکرر به همه بینندگان این برنامه اخطار داده شده است ، داستان بودلر یک داستان ناخوشایند است ، پر از ناامیدی ، وای و مقدار ناخوشایند قارچ های سمی. اما غمگین هم نبود. پس از مدتی ، مرا مورد ضرب و شتم قرار داد: این لطف و سپاس بود.

فکر نمی کنم هیچ کار خلاقانه ای باعث شده باشد که من به خاطر وجود صرفاً مجموعه ای از نتفلیکس به عنوان مجموعه ای از رویدادهای ناخوشایند قدردان آن باشم این مجموعه ای بود که باید از ابتدا محکوم می شد. کتاب های کودکان که الهام بخش این مجموعه بودند ، همان طرح اولیه را شش بار مختلف بازیافتند ، دارای صحنه ها و لباس مبدل هایی بود که به راحتی قابل ترجمه به صفحه نمایش نبودند و بسیار به بازی های کلمه ای اعتماد داشتند. Nickelodeon قبلاً كتابهای Snicket را امتحان كرده بود و نتوانسته بود ، و در نهایت با یك كمدی بسیار كارآمد همراه شد ، اما تاریكی را كه مواد اصلی را تعریف می كند در هیچ كاری ثبت نكرد.

اما بیش از همه ، سرسختانه سر راه ایستادن از هر اقتباس موفقیت آمیز سریال ، انتظارات من وجود داشت. من ، به همراه نسلی از کودکان کرم کتاب ، 20 سال منتظر دیدن داستان کامل یتیمان بودلر بر روی صفحه بودیم ، از آنجا که یک کودک هفت ساله یک نسخه از "آغاز بد" را برای Chanukah دریافت کرد و برای چندین روز بیش از حد توسط اولاف و نقشه ترسناک ازدواج فرزندش زخم خورده بود و نمی توانست بخوابد. بیشتر از تروما ، رمز و راز ، شوخ طبعی و زیبایی پیچیده زیبایی که در سریال وجود دارد سلیقه من را در ادبیات تعریف می کرد. با دو دهه انتظار پشت سر خودم ، ناامیدی می کردم.

اما به خدا ، آنها آن را میخکوب کردند. به سختی می توانم باور کنم.

به نظر می رسید سازندگان مجموعه نتفلیکس (و اینجا جایی است که سازندگان فیلم 2004 توپ را انداخته اند) درک درستی از آنچه خوانندگان در کتاب های اصلی دوست داشتند ، دارند. یک سری رویدادهای ناخوشایند نیز یک سری شوخی های کوچک و شوخی و ارجاعات فرهنگی بود و نتفلیکس با وفاداری بسیاری از این موارد را حفظ کرد - لباس های عجیب ، منابع ادبی ، تنظیمات فوق العاده. آنها حتی با ظاهر شدن شخصیت Lemony Snicket (پاتریک واربرتون) در نیمه اکشن ، به سبک راد استرلینگ ، موفق شدند روایت دیوار شکن چهارم را حفظ کنند. این مجموعه تلویزیونی از نزدیک به پیروی از طرح کتاب ها می پردازد ، و هنگامی که از مطالب اصلی خود دور می شود ، تغییرات طبیعی مانند چیزی را که لمونی اسنیکت نوشت اما مجبور به قطع آن بود ، احساس می شود.

از همه مهمتر ، این مجموعه هاله ای از کتابهای اصلی را حفظ کرد. مجموعه ای از حوادث ناخوشایند همان چیزی است که به دلیل ترکیب تضادها - زیبایی و تاریکی ، شوخ طبعی و غم و اندوه است. این نمایش توانست مرز بسیار کم نظیر کمدی و تراژدی را رقم بزند ، هم شوخی های خنده دار و هم لحظات احساسات واقعی را به همراه داشته باشد. این مجموعه مهارتی همراه با مجموعه های سورئال و موسیقی متن فیلم دلهره آور ، موضوع این مجموعه را برجسته می کند - که حتی در یک جهان گیج کننده و وحشتناک می تواند زیبایی و اشراف داشته باشد - و این دلیل آن است که خوانندگان و بینندگان بارها و بارها از درخواست های Lemony Snicket به "به دور نگاه کن."

گذشته از ارائه تبلیغات به طرفداران کتاب ، مجموعه ای از رویدادهای ناگوار چیزهای زیادی را به بینندگان جدید ارائه می دهد. نوشتن هوشمندانه است ، جوک ها ضخیم و سریع می آیند ، و بازیگران شخصیت های آنها را میخکوب می کنند - از جمله ، به نوعی ، پریسلی اسمیت ، که به عنوان یک کودک ، اصلاً نباید توانایی بازیگری داشته باشد. نیل پاتریک هریس به یاد ماندنی اولاف را در بسیاری از لباسهای مبدل خود ضبط می کند ، لوسی پانچ یک خنده دار و فوق العاده Esme Squalor است ، عوامل VFD برای همیشه مناسب هستند ، و بینندگان می خواهند K. Todd Freeman (آقای پو) و کارملیتا اسپاتس (که امیدوارم کیتانا ترنبول ، بازیگری که وی را به تصویر می کشد ، برای مدت طولانی نمی تواند کیتانا ترنبول را حفظ کند).)

این سریال بدون هیچ مشکلی نیست ، مهمترین و اصلی ترین مرحله آن ، ضربان ساز است. داستان از ابتدا تا انتها با سرعت سرسام آور به سبک وس اندرسون پیش می رود. تماشای آن هیجان انگیز است ، اما زمان زیادی برای تماشای شخصیت ها در اوقات فراغت نمی گذارد. از آنجا که بدبختی این سریال اغلب به دلیل دور شدن سریع دوستان و متحدان از بودلر هنگامی که فکر می کنند سرانجام مشکلاتشان پشت سر آنها است ، ناشی می شود ، سرعت برخی از قسمت ها باعث تضعیف چندین لحظه دراماتیک می شود. این مجموعه تلویزیونی همچنین در تعطیلات و پایانهای شادی بسیار بیشتری کار می کرد ، که مطمئناً احساس خوبی داشت ، و زمینه کافی در کتابها را داشت تا احساس اجبار نشود ، اما از کمرنگ بودن نمادین کتاب ها کم می کند. حیرت انگیزترین نکته این است که به نظر می رسد نیل پاتریک هریس سازندگان سریال را متقاعد کرده است که اجازه دهند چندین شماره موسیقی اجرا کند ، بیشتر آنها با صحنه ای که قطع کنند کاملاً در تضاد است. تصور می کنم برای به دست آوردن نیل پاتریک هریس هر آنچه که لازم است باشد.

با این وجود ، هنگامی که شما یک مجموعه کتاب دوست داشتنی را به تصویب می برید - به ویژه یکی از اجزای اساسی در دوران کودکی یک نسل - به دقت حس می کنید ، اگر نه طرح دقیق ، در اصل ، برنده همه موارد دیگر است. با این کار دور از دسترس ، و با توجه به قدرت منبع اصلی ، حتی سریالی که همه چیز را در برابر خود قرار داده اند به یک موفقیت تضمینی تبدیل می شوند. مجموعه ای از رویدادهای ناگوار به عنوان یکی از بهترین (اگر نه بهترین) کتاب در زمینه اقتباس در تمام دوران در تاریخ ثبت خواهد شد و من واقعاً از دیدن آن بسیار خوش شانس هستم.

در جوانی عاشق کتاب‌ها بودم، اما اکنون هم فقط به «پایان» علاقه‌مندم که کار زیادی برای من انجام نمی‌دهد («شیب لغزنده» هم کتاب مورد علاقه نیست). کتاب‌ها به دلیل فرمولی بودن یا تکراری بودن (اگرچه در واقع از «دهکده پست» به بعد کمتر شد) و به خاطر حماقت شخصیت‌های بزرگسال مورد انتقاد قرار می‌گیرند، اما فقط عاشق زبان و شخصیت شاداب کنت اولاف هستند. همچنین فکر کنید که فیلم 2004 بسیار سرگرم کننده و بسیار خوب ساخته شده است و بازی جیم کری از اولین تماشای آن بهتر عمل کرده است.

این اقتباس از «سری رویدادهای ناگوار» تمام سیزده کتاب را اقتباس کرده است. به فیلمی که در سه کتاب اول انباشته شد، یک تعهد بزرگ و باید کاملاً دلهره‌آور باشد. در حالی که این نسخه کاملاً کامل با چند جنبه منفی نیست و چند قسمت می توانست بهتر باشد، با این وجود بسیار لذت بخش، خوش ساخت و بسیار شجاع است. علاوه بر اقتباس از تمام سیزده کتاب، تمام سیزده اقتباس (همه به جز یکی، به استثنای «پایان»، که در دو بخش است) وفادار به لحن و ماهیت خود به منبع می‌چسبند و در عین حال به اندازه کافی چرخش و لمس آن را انجام می‌دهند. . امکانات بزرگ برای آن.

«سری رویدادهای ناگوار» با فصل اول بسیار امیدوارکننده شروع شد، که چهار کتاب اول «آغاز بد»، «اتاق خزندگان»، «عریض» را اقتباس کرد. پنجره» و «آسیاب بدبخت». لحن به خوبی تثبیت شده است و ترکیب خوبی از سرگرمی است، به شیوه ای پوچ، طنز تاریک و دمدمی، و تاریک. قسمت 1 "آغاز بد" به طور قابل درک کمی ناآرام بود اما پتانسیل کافی برای آن داشت. "اتاق خزندگان" از نظر کیفیت ثابت ترین اقتباس است، اما بهترین قسمت کلی قسمت 2 "آسیاب بدبخت" بود. .

فصل 2، اقتباس از پنج کتاب از "آکادمی ریاضت" و "کارناوال گوشتخوار"، یک پیشرفت است، کار بزرگی برای بازسازی لحن و شخصیت ها و ایجاد بر اساس آنها انجام می دهد. دوست داشتم که چگونه شخصیت ها بیشتر شکل گرفته اند و آنها و روابطشان بیشتر گسترش یافته است. بهترین فصل آغازین اقتباس (به راحتی) در "آکادمی ریاضت" و "بیمارستان متخاصم" و "کارناوال گوشتخوار" بسیار عالی بودند. پیدا شد. فصلی که کیفیت ثابتی داشت، با کمترین مورد علاقه من احتمالاً «دهکده پست» بود.

فصل 3 کمتر مورد علاقه من بود (اقتباس از بقیه کتاب‌های «The Slippery Slope»، «The Grim Grotto» "، "خطر ماقبل آخر" و "پایان")، با تنها اقتباس برجسته نقطه اوج سریال "خطر ماقبل آخر". «پایان»، که ناگهانی و به کناری پایان می‌رسد، به دلیل بهبود در منبع منبع نیز شایسته تقدیر است، زیرا در واقع سعی می‌کند با افزودن بیت‌هایی که خوشبختانه برعکس حواس‌پرتی و جنبه‌های متفاوت حلقه‌های اولاف را نشان می‌دهد، پاسخگوی پایان‌ها باشد. بیشتر درسته توسعه شخصیت Hook-Handed Man یکی از چشمگیرترین های فصل بود. ضعیف ترین اپیزود فصل تا حدودی "The Slippery Slope" بود، به خصوص قسمت 1 که حلقه ضعیف اقتباس بود و آن را به طرز متزلزلی شروع کرد. هنوز هم بالاتر از حد متوسط است، اما احساس کسل‌کننده‌ای داشت و می‌توانست با تنش بیشتر و کمتر (در این اقتباس) با طنز بیش از حد انجام شود.

با رفتن به تک تک عناصر، عناصر فردی وجود دارند که می‌توانند بهتر انجام شده است. گاهی اوقات مشکلاتی به وجود می‌آید، مثلاً در «شیب لغزنده» و در برخی از «آغاز بد»، قسمت 2 از «غار تلخ» نیز کمی عجولانه بود. روایت/حرف‌هایی که در برخی قسمت‌ها انجام می‌شود در دام استفاده بیش از حد، توضیح بیش از حد و همیشه ضروری نبوده است. ما همیشه نیازی به دانستن این موضوع نداشتیم که وقتی از قبل واضح بود اوضاع بدتر خواهد شد. اگرچه در بیشتر قسمت‌ها بسیار سرگرم‌کننده بود، توسط پاتریک واربرتون به شیوه‌ای مرده و شگفت‌انگیز ارائه شد، و به سبک روایی کتاب‌ها بسیار صادق بود.

اکثر شخصیت‌ها عالی بودند، اما یکی از آنها آقای پو که از همان ابتدا هیچ کاری برای من انجام نداد و سریال هرگز کاری برای حل آن درست انجام نداد (به جز اینکه در «خطر ماقبل آخر» کمی قابل تحمل بود) آقای پو بود. شخصیتی بسیار آزاردهنده (نه فقط سرفه های مضحک که از سر حیله گری به نظر می رسید)، و همچنین به طور توهین آمیزی ناتوان و با ادامه سریال بیهوده تر. تاد فریمن بدون هیچ جذابیتی او را بازی کرد و احساس کرد که در جای خود نیست. پایان "پایان" همان طور که گفته شد ناگهانی بود و آنچه برای حل آن انجام شد احساس شد.

چند نقص نه چندان مهم دیگر وجود داشت، مانند تلاش ناموفق برای ساختن آقای پو در "دهکده پست" با شیمی متقاعد کننده اش با النورا، بازی گاهی اوقات ناهموار آلفری وودارد در نقش خاله ژوزفین (اغلب حالش خوب بود)، پایان کارناوال گوشتخواران کاملاً از بین نرفت، بزرگسالان چگونه بودند. به طور مداوم به راحتی فریب لباس های مبدل کنت اولاف (برخی از آنها آشکارا آشکار است) و داستان فرعی بین کلاوس و فیونا در "غار خشمگین" توسعه نیافته است.

با این حال، چیزهای بسیار خوبی وجود داشت. یک مزیت اصلی ارزش تولید است. از سرتاسر آن به زیبایی و جوی عکس گرفته شده است و تنظیمات آن توجه درخشانی به جزئیات و جو دارد. اتاق خزنده‌های عمو مونتی، دریاچه لاکریموز، مدرسه‌ای که به نام سخت خود عمل می‌کند، منحصربه‌فردترین پنت‌هاوسی که تا به حال دیده‌ایم، راهروهای بیمارستان‌های کلاستروفوبیک، فضای واقعاً وحشتناک کارناوال و هتل Denouement برجسته‌تر هستند. حتی ظاهر سبک تر «پایان» که نمادی از لحن و مضامین امیدوارکننده تر است، به زیبایی کار می کند. دنباله عناوین آغازین به طرز درخشان و هوشمندانه طراحی شده است، در حالی که موسیقی عجیب و غریب و جذاب است.

در بیشتر موارد، نوشته اغلب بسیار خنده دار است و دارای لحظات احساسی و پرتنشی است (به نثر اسنیکت بسیار نزدیک است. ) مسخره کردن نحوه اداره هتل ها، شکست عدالت و ماهیت قوانین در "خطر ماقبل آخر" بسیار هوشمندانه است (به ویژه در قسمت 2). قابل درک است که در «آغاز بد» کمی تکه تکه است و می‌توانست در «شیب لغزنده» متعادل‌تر شود، اما در غیر این صورت خوب است. داستان سرایی به ندرت از جذابیت برخوردار نیست، لحظات پرمخاطره بیشتر با فوریت و تنش همراه است (مثلاً وضعیت مخمصه سانی در "غار خشمگین" و ویولت در "بیمارستان متخاصم") و کار بسیار خوبی انجام می شود که آن را سرگرم کننده و در صورت لزوم تاریک می کند. ، حتی روی کاغذ نیز مکان های کمی غیر قابل قبول مانند "دهکده پست" را فقط در مورد کار ایجاد می کند. همچنین تلاش می‌کند تا «حفره‌های داستانی» را که کتاب‌ها داشتند، از بین ببرد، مانند توضیحی درباره اینکه چگونه کنت اولاف آنها را در «پنجره عریض» پیدا کرد.

آفرین. همچنین نوشتن شخصیت و روابط. بسیار عالی بود که شخصیت ها را بیشتر در شخصیت دیدیم، حتی شخصیت های کوچکتر نیز جالب هستند. کنت اولاف یک شخصیت واقعا شاداب است و گروه تئاتر پس از اینکه در ابتدا از آنها مطمئن نبودند، هم خنده دار و هم ترسناک بودند. شخصیت ژاک (دزد صحنه)، پویایی عجیب و غریب بین اولاف و اسمه و توسعه فیلم Hook-Handed Man در فصل 3، به غیر از اولاف، از این نظر برجسته است. و احساس کردند مالینا وایسمن، لوئیس هاینز و پریسلی اسمیت (اسمیت در بهترین حالتش شایان ستایش و سرگرم کننده بود) با بلوغ بودلرها با هر قسمت اعتماد به نفس بیشتری پیدا کردند. عالی است که نمی بینم با آنها مانند احمق رفتار می شود. آصف مندوی، کاترین اوهارا، تونی هیل، راجر بارت، ریچارد ای. گرانت، بت گرانت، کیتانا ترنبال و سارا رو تاثیر محتمل بر جای می گذارند و پاتریک واربرتون، ناتان فیلیون، لوسی پانچ و عثمان الی تمام صحنه های آنها را می دزدند. br/>
بهترین از همه نیل پاتریک هریس است که عملکرد یک عمر و در کنار ارزش های تولیدی را دلیل اصلی دیدن سریال می دهد. او به وضوح بدون اینکه بیش از حد احمقانه یا زیاده‌روی می‌کند سرگرمی بسیار زیادی داشته باشد و در قسمت‌های بعدی (مانند «بیمارستان متخاصم») بدون اینکه خیلی ترسناک باشد، یک تهدید شوم واقعی ایجاد می‌کند. این نقش شاداب اما چالش برانگیز به هریس این فرصت را می دهد تا استعدادهای متنوع خود را به رخ بکشد و به خوبی به نقاط قوت خود بازی کند.

به طور خلاصه، کاملاً موفق نیست، اما هرگز شکست خورده و در آن عالی نیست. بهترین. 7/10

از سال 1999، مجموعه کتاب‌های کودکانه لذت‌بخش «یک سلسله اتفاقات ناگوار» مخاطبان پیر و جوان را مجذوب خود کرده است. با فروش میلیون‌ها نسخه و برنده شدن تعدادی جوایز، رمان‌های «لمونی اسنیکت» (نام مستعار نویسنده دنیل هندلر) به پدیده‌ای کوچک در فرهنگ پاپ تبدیل شده‌اند. بنابراین جای تعجب نیست که اقتباس‌هایی از این اثر در رسانه‌های دیگر ظاهر می‌شوند، از جمله یک اقتباس از فیلم بلند سال 2004 که با استقبال عمومی منتقدان مواجه شد، اما تنها با استقبال متفاوتی از طرفداران منبع اصلی مواجه شد. به دلیل بازگشت کمتر از حد انتظار باکس آفیس، هر دنباله ای متوقف شد، و سیزده سال کامل طول می کشید (شاید از قضا) تا زمانی که نتفلیکس با اقتباس فوق العاده جدید 2017، که قرار بود بیش از سه روایت شود، چرخشی به این مواد بدهد. فصل‌ها.

و علی‌رغم آنچه ممکن است موضوع تیتراژ از شما بخواهد انجام دهید، من با اطمینان می‌گویم که قطعاً نباید از آن دور نگاه کنید. از آنجا که اگرچه کاملاً کامل نیست و چند قسمت متزلزل را تحمل می کند، "سریال رویدادهای ناگوار" نتفلیکس یک اقتباس فوق العاده، تاریک و دلپذیر و دلخراش است که باید همه کسانی را که برای تماشای آن انتخاب کرده اند راضی کند.

این سریال در ادامه می آید. یتیمان بودلر از ویولت، کلاوس و سانی که والدین ثروتمندشان در آتش سوزی مرموز در خانه کشته می شوند، در حالی که بچه ها در ساحل بازی می کنند. اکنون بدون خانه و خانواده، آنها ناخواسته برای زندگی با کنت حریص و فریبنده اولاف فرستاده می شوند که به دنبال استثمار آنها و لذت بردن از غنایم میراث عظیم آنهاست. در حالی که آنها بارها و بارها از دست او فرار می کنند و راه خود را برای یافتن دوستان، نگهبانان و تهدیدهای جدید پیدا می کنند، اولاف همیشه در ردیابی آنها است. این سریال بچه‌ها را دنبال می‌کند که دائماً سعی می‌کنند از کنت خبیث و حوادث ناگوار مختلفی که در طول راه با آن‌ها مواجه می‌شوند فرار کنند، در حالی که به تدریج اسرار و اسرار پنهان پشت مرگ والدینشان و انجمن مخفی عجیب و غریب را که ممکن است به آن‌ها برسند، کشف می‌کنند. این سریال به لطف نوشته های هوشمندانه کارکنان (از جمله خالق سریال دانیل هندلر) و تهیه کننده اجرایی و همچنین کارگردان مکرر، بری سوننفلد، به طرز شگفت انگیزی بداخلاق و بی نهایت شیک است. آنها با هم، توناژ و سبکی شگفت‌انگیز منحصربه‌فردی را ایجاد می‌کنند که به خوبی با متریال مطابقت دارد، و اغلب خیره‌کننده است. این ترکیبی است به دقت متعادل از گوتیک و چیزی که من فقط می توانم به عنوان حساسیت های «ایندی» از آن یاد کنم. طراحی صحنه ظالمانه و یکنواخت به خوبی با انبوهی از پاستل ها و دوربین های پر جنب و جوش در تضاد است که به نظر من طراوت بخش بود. تقریباً مرا به یاد اوایل برتون انداخت. (می دانید... زمانی که او فیلم های باهوش و اصلی می ساخت.) چیزی که به عنوان طراح اصلی تولید و یکی از کارگردانان این مجموعه منطقی به نظر می رسد، بو ولش است، که شروع خود را با فیلم هایی مانند "ادوارد دست قیچی" و "بیتل جویس" آغاز کرد. "

بازیگران کاملاً خوشمزه هستند. در مورد برخورد ستاره نیل پاتریک هریس در مورد کنت اولاف بسیار گفته شده است، و من باید در ستایش تکرار کنم. او این نقش را به‌عنوان یک آدم روان‌نژند و خود شیدایی بازی می‌کند، و کاملاً کار می‌کند. بازیگران شگفت انگیز همانقدر که جیم کری را در فیلم 2004 دوست داشتم، فکر می‌کنم هریس تقریباً از هر لحاظ او را بهبود می‌بخشد. مالینا وایزمن و لوئیس هاینز در نقش ویولت و کلاوس بازی‌های قابل‌توجهی ارائه می‌کنند و نمایش را پایه‌گذاری می‌کنند و تمام دلی را که احتمالاً می‌توانست به آن نیاز داشته باشد، می‌دهند. هر دو در نقش های خود عالی هستند و هر دو نویدبخش آینده شغلی هستند. سانی به اندازه کافی شایان ستایش است و توسط پریسلی اسمیت به تصویر کشیده می شود، در حالی که صداپیشه محبوب تارا استرانگ غرغرهای کودکانه او را ارائه می دهد. پاتریک واربرتون بسیار سرگرم کننده است و در نقش کوچک خود به عنوان راوی «لمونی اسنیکت»، نمایشی عالی و طنز شوخ و شوخ خوبی ارائه می دهد. و ستارگان مهمان از جمله همه افراد از ویل آرنت و کوبی اسمالدرز گرفته تا دان جانسون، آصف مندوی و جوآن کیوزاک همگی بازیگران فوق‌العاده‌ای هستند و نقش‌های مربوطه خود را به نوبت‌های فوق‌العاده و به یاد ماندنی می‌دهند.

در حالی که باید اعتراف کنم که من. من فقط تکه‌ها و صفحه‌های عجیب کتاب‌های اصلی را اینجا و آنجا خوانده‌ام، حتی به‌عنوان کسی که لزوماً طرفدار نیست، نمی‌توانم تصور کنم کسی تقریباً با هر ظرفیتی از این نمایش لذت نبرد. تخیلی است. بد خلق است. شیک و خوش ساخت است. خنده دار و فوق العاده افسرده کننده. در حالی که من باید در چند صحنه کلیدی (بعضی از جلوه‌ها با توجه به محدودیت‌های بودجه و برخی از صحنه‌ها به‌همراه مونتاژ شده‌اند) و یک یا دو اپیزود که احساس بد و نامناسبی دارند، نکته‌ای را در نظر بگیرم. من هنوز هم از صمیم قلب «مجموعه رویدادهای ناگوار» نتفلیکس را توصیه می‌کنم و مطلقاً نمی‌توانم منتظر فصل دومی که اخیراً معرفی شده است بمانم. من آن را خیلی دوست داشتم، راستش به این فکر می کنم که بروم بیرون و همه کتاب ها را بخرم ... و تقریباً 30 سال دارم. این باید چیزی را به شما بگوید.

من به "سری رویدادهای ناگوار" نمره عالی 9 از 10 می دهم.

اول و مهمتر از همه، این یک مجموعه باشکوه است که شایسته کمک لازم برای ساخت کل سری کتاب های SOUE است. به‌عنوان یک سریال مستقل، به طرز شگفت‌انگیزی هماهنگ شده است، به خوبی بازی می‌کند و در نوری خاص و در برخی موارد کسل‌کننده معرفی می‌شود که از همان لحظه‌ی اولیه تماشا، جمعیت را درگیر می‌کند. در هر صورت، من احساس می کنم سریال حضور فیلمی را تجربه می کند که برخی از سرگرمی های معروف (جیم کری، مریل استریپ و غیره) را برجسته می کند. زمانی که این سریال گزارش می‌شد، وقتی خودم کتاب‌ها را در کودکی مطالعه می‌کردم، خوشحال بودم. به هر حال، بازیگران فیلم اول مجموعه را تحت الشعاع قرار می دهند (علیرغم این واقعیت که اجرای نیل پاتریک هریس در نقش کنت اولاف فوق العاده جذاب بود). مریل استریپ با کسی جایگزین شده است که من فکر می‌کردم در مورد تاکید آن شخص کوتاه می‌آید، و بیلی کانولی با کسی جایگزین می‌شود که من احساس می‌کردم تلاش خوبی برای تکرار اعدام کانولی انجام می‌دهد و در مقابل تصویری منحصر به فرد از دکتر مونتگومری است.

اما جدا از فیلم این سریال باشکوه بود. این فیلم از نظر طرح بسیار برتر از فیلم بود زیرا به درخواست کتاب و مطابقت با واقعیت و به نفع خودم غم انگیز بودن (کلمه ای که در اینجا دلالت بر ملاحظات و احساسات برانگیزاننده دوران جوانی فرد دارد که از آن زمان تا کنون گیج شده است) را دنبال می کرد. علیرغم این واقعیت که من احساس کردم شخصیت‌های کلاوس و ویولت به دلیل بازی‌های سطحی‌شان نشانی از عمق فیلم معرفی‌شده را از دست داده‌اند، بقیه بازیگران فوق‌العاده پیچیده و واقعی بودند که به طور کلی به احساس خاص و در عین حال کسل‌کننده‌ای که سریال می‌داد اضافه کرد. بصری عملا عالی بود. قسمت‌های «پنجره عریض» به نحوی از جزئیات باقی‌مانده سریال بی‌توجه بودند (شاید آب و حمله زالوها در آب، دردسرسازتر یا پرهزینه‌تر بود که به‌طور کامل ساخته شود). یکی از دیدگاه‌هایی که من کاملاً دوست داشتم، توجه به سه‌گانه‌های بی‌نظیر بود (و بله، شنیده‌ام که نام هر یک از آنها به‌عنوان مردمانشان در مقابل *سورپرایز* بودلرها به آنها بازگشته است). این همان چیزی بود که فیلم به آن نیاز داشت و این باعث می‌شود این سریال بسیار جذاب‌تر شود، و با تماشاگری مانند من که واقعاً کتاب‌ها را دوست دارم (که فیلم هیچ ارزشی برای او نداشت) ارتباط برقرار می‌کند و با او صادق‌تر است. من شوکه شدم چند نظرسنجی در مورد سریال متوجه عدم وجود کنتراست در فیلم شد. من می توانم موافق باشم که نیمه اصلی سریال به نظر می رسید یک سرگرمی با برنامه مالی پایین تر فیلم باشد. همانطور که ما یک اتاق خزندگان کمتر قابل توجه و مکان عمه ژوزفین را می بینیم که نشانی از عمق بیشتر خلقت فیلم را از دست داده است که تماشاگر را به گذرگاه های پیش نویس و اتاق های سرد و جیر جیر می کشاند. با این حال، این سریال بیشتر از کتاب‌هایی که فیلم گم شده بود تحقیق کرد (به وضوح هفت ساعت فرصت بسیار بیشتری برای انجام چنین تحقیقی نسبت به یک فیلم دو ساعته است). جایی که فیلم «معمای» آتش را در یک سخنرانی کوتاه فشرده کرد (قبل از اینکه مریل استریپ توسط جیم کری دستگیر و کشته شود)، سریال به تدریج حقایق و نشانه‌های درونی را باز می‌کند و زیرکانه فشار و احساس راز را جعل می‌کند. این سریال سزاوار فصل دیگری است، یا هر چند فصل که انتظار دارد، تا به طور کامل شرح حال ولگردهای بودلر را معرفی کند. با این حال، بار دیگر پس از رهایی از طرح فیلم (قسمت 7)، از احساس اضافی بودن دور شد و داستان زنده شد. یک فصل دیگر شهرت پیدا می‌کند زیرا تماشاگران توانایی مستقل آن را درک می‌کنند که بیشتر در مجموعه مناسبت‌های وحشتناک یتیم بودلر می‌کاود.

خوب، پس من از طرفداران عظیم کتابها هستم. ما در حال صحبت با "من کالا دارم" از علاقه مندان به کتاب هستیم. من شروع و پایان دارم که تا حدودی با ASOUE (و ATWQ) آشنا هستم. سریالش عالیه منظورم رو اشتباه نگیرید به همین ترتیب، یک تن، یک معامله عالی، بهتر از فیلم است.

من اساساً از آخرین ذره آن لذت بردم، و چند تغییر، برخی از آنها بودند که من از آنها لذت بردم. در فصل گذشته آن را به هم ریخت. اولاً، بسیار متزلزل است که آنها تصمیم می‌گیرند تمام رایانه‌های شخصی را بروند و دو شخصیت بسازند که از قبل همجنس‌گرا نبودند، همجنس‌گرا. من متأسفانه از کتاب خارج شده ام، و کاملاً آزاردهنده و ساده است. همچنین، آخرین قسمت، بر اساس کتاب "پایان" افتضاح ترین زباله تمام دوران است. در مجموعه کتاب، این کتاب به احتمال زیاد بزرگترین کتاب از هر یک از 13 کتاب است، با این حال آنها تصمیم گرفتند کاملاً این واقعیت را نادیده بگیرند و فقط 1 قسمت به آن بدهند. ضعیف، احمق، آن را تحقیر کنید.

من به همین ترتیب در «غار دردسرساز» برای برخی از انتخاب‌های تخلیه افراد در کشتی ارزشی قائل نبودم، اما یک بار دیگر می‌توانم با آن زندگی کنم. نه تنها چیزی که من را بیش از حد عصبانی کرد، این بود که آنها به ما اطلاع دادند که چه چیزی در کاسه قند وجود دارد!

ما نباید مه آلودترین تصور را در مورد آن داشته باشیم؟! انتظار می رود محرمانه باشد، انتظار می رود این نفوذ آزاردهنده از داده ها باشد که ما هرگز نخواهیم داشت، و انتظار می رود که ما بسیار بخواهیم از اینکه این اطلاعات را نداریم، متنفر باشیم!

گمان می‌کنم اگر کتاب‌ها را نخوانده باشید، این چیزها احتمالاً شما را هر چقدر هم که من را آزار می‌دهند، آزار نمی‌دهند. برای من تخریب کردند. من خیلی خوشحالم که این سریال کانن نیست ?‍♀️

من کل سری کتاب ها را در 10 سالگی خواندم و آنها را دوست داشتم. من از فیلم متنفر بودم و وقتی شنیدم یک نمایش تمام می شود از خوشحالی غرق شدم. من به خاطر نمایش نیل پاتریک هریس استرس داشتم، با این حال او در نقش کنت اولاف شگفت‌انگیز است و من عاشق این هستم که سریال چقدر می‌تواند برای این سریال افراد مشهور به دست بیاورد.

بازیگران جوان شگفت‌انگیز هستند و کتابشان را بی‌عیب می‌بینند. شرکای از جویدن سانی گرفته تا نوار ویولت که بین موهایش می گذارد. آن‌ها حواس‌پرت هستند و نمایش بدون آن‌ها وحشتناک خواهد بود.

مجموعه‌ها نیز بسیار تداعی کننده کتاب‌ها هستند. این نمایش به دلیل تزلزل ناپذیری برای همه علاقه مندان به کتاب ها، یک فانتزی است. این نمایش همچنین اطلاعات گسترده‌تری در مورد جهان VFD نسبت به کتاب‌ها ارائه می‌دهد و درک پس‌زمینه ساده‌تر است. توضیح اصلی که من هرگز در مورد تفکر گسترده یا فولکلور اضافه شده عصبانی نیستم به این دلیل است که ابتدا باید توسط Lemony Snicket تأیید شود. او از نمایش کنار رفت و گفت مطمئن است که هر قطعه از نمایش فکر اوست و همه چیز باید توسط او کنترل شود.

می‌خواهم بررسی کنم که آیا تکمیل با کتاب‌ها برابری می‌کند یا خیر. کتاب با یک یادداشت دلسرد کننده بسته می شود، با این حال من مطمئن هستم که نمایش در مورد بسته شدن آن چندان کسل کننده نیست. این هیچ تفاوتی ایجاد نمی کند، به این دلیل که این یک نمایش خیره کننده از کالیبر بالا است! من مشتاقانه آن را پیشنهاد می کنم و به افرادی که کتاب می خوانند و افرادی که آن را ندیده اند اعتماد دارم!!!

در فرصتی که بتوانم نمایشی را برای کسی تجویز کنم، این خواهد بود. این کتاب ها و کتاب های هری پاتر شماره یک من در دوران جوانی بودند. روزی که متوجه شدم نمایشی وجود دارد و نیل پاتریک هریس نقش کنت اولاف را بازی می کند چقدر خوشحال بودم. من دقیقا نمی گویم این برای بچه های کوچک است. شاید 10 سال یا بیشتر. من حس طنز اصلاح ناپذیر آن، شخصیت های ایده آل را دوست دارم. هر شخصیت ویژگی‌های خاص خود را دارد، اما چیزی که همه آنها در عمل به اشتراک می‌گذارند این است که به نظر می‌رسد نمایش‌های کودکانه هستند. . اکثر بزرگسالان کاملاً جمجمه بی حس هستند، اما به شیوه ای بسیار سرگرم کننده. من به گروه کنت اولاف احترام می‌گذارم و آقای پو و نیمه بهترش مرا دیوانه می‌کنند، اما همه افراد در این سریال، حالت ذهنی آن را گسترش می‌دهند. من احساس می‌کنم که نیل پاتریک هریس به اندازه کافی ارزش ندارد. او یک سرگرم‌کننده فوق‌العاده است، با این حال این فوق‌العاده است. نحوه تغییر صدا و ظاهرش در هر قسمت با شکوه است، ظاهر او، چهره‌اش، آهنگ‌هایش، و در صورت نیاز می‌تواند بسیار ترسناک باشد. نمی‌دانم در صورتی که او هنوز در گروه بازیگران نبود، آن را خیلی دوست خواهم داشت یا نه، فکر می‌کنم این حس شوخ‌طبعی بالقوه توهین‌آمیز و شخصیت‌های سرگرم‌کننده در کنار تمایل یکپارچه‌سازی با سیستم‌عامل، ترکیب مسحورکننده‌ای است که باعث می‌شود من آن را به چنین چیزی دوست داشته باشم. من ممکن است بخواهم نمایش های بیشتری با این انرژی، این نمایشگاه های بازیگری و این منظره ببینم. ملودی های خارق العاده ای نیز.