🎥 دانلود فیلم The Kite Runner 2007 (بادبادک باز) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

افغانستان پیش از اشغال توسط روس ها. دو پسربچه، «امیر» و «حسن»، بدون توجه به اختلاف طبقاتی که دارند، دوستان صمیمی هستند. در حالی که «بابا»، پدر امیر از بابت این رفاقت چندان رضایت ندارد. وقتی «حسن» مورد اذیت و آزار قلدرهای محله قرار می گیرد، «امیر» هیچ کمکی به او نمی کند. اما بیست سال بعد که طالبان قدرت را به دست گرفته اند، «امیر» برای ادای دینش به «حسن» به افغانستان باز می گردد...

جهت دانلود فیلم The Kite Runner 2007 (بادبادک باز) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

با توجه به رمان برتر خالد حسینی، بادبادک دونده روایتی از رفاقت، خیانت و نبرد برای بهبودی است. داستان فیلم در افغانستان قبل از تهاجم شوروی در سال 1979 و بعد از آن در زمان حکومت طالبان می گذرد، اجزای آن همه برای نمایشی فوق العاده حضور دارند، با این حال، در دوره مارک فورستر (ردیابی سرزمین نورلند)، بادبادک باز به نوعی آواز عمیق را از دست می دهد. اثری که یک برخورد اساسی را ایجاد می‌کند، با این حال جذاب، بسیار عملی و پراکنده است.

در سال 1978 در کابل اتفاق می‌افتد، اما با توجه به خطرات موجود در افغانستان، رابطه خویشاوندی، در کاشغر، چین فیلم‌برداری می‌شود. که فیلم را بین دو همنوع کوچک باز می کند واقعی است، با این حال آنها در شرایط دوستانه و پولی کیلومترها از هم جدا هستند. امیر 12 ساله (ذکیریه ابراهیمی) در عوامل محیطی غنی به همراه بابای مرفه و آموزش دیده خود با بابا با بازی همایون ارشادی بی بدیل زندگی می کند، علیرغم اینکه به نظر می رسد فراوانی او قطعه ای از هم گسیخته در شاید بدبخت ترین کشور باشد. در این سیاره اگرچه بابا پدری دلسوز است، او به رحیم خان (شان طوب)، همدم و شریک تجاری خود اعتراف می کند که امیر بیش از حد ظریف است و "چیزی در آن پسر کم است". خانواده کارگری دارند به نام علی (نبی تنها) که همه نیازهای او را از بین می برد و فرزندش حسن (احمد خان محمودزاده) بهترین دوست امیر است.

این دو هم از نظر طبقه و هم از نظر هویتی منزوی هستند. امیر، یک مقاله نویس در حال گسترش، فردی از بخش عمده پشتون است در حالی که حسن یک هزاره است، یک جناح اقلیت (10 درصد از جمعیت). هر چند که ما در مورد آداب و رسوم یا شرایط اجتماعی آن‌ها اطلاعات کمتری پیدا کرده‌ایم، آنها به خاطر علاقه‌شان به بادبادک‌بازی، بازی معروف در کابل، و با خواندن داستان‌های مردم افغانستان توسط امیر به حسن بی‌سواد، به هم پیوند خورده‌اند. رقابت سالانه بادبادک با مردان جوان یک موقعیت مهم در زندگی آنها است و تأثیرات CGI خیره کننده است. رشته بادبادک با ذرات شیشه پوشانده شده است و قهرمان کسی است که رشته بادبادک هایش می تواند بادبادک های مختلف را در بالای سرش خرد کند. حسن، بادبادک‌بازی است که توانایی عجیبی در یافتن بادبادک‌های افتاده و بردن آن‌ها به امیر دارد. پس از اینکه امیر در چالش مهم پیروز می شود، با این وجود، موقعیت بدی رخ می دهد که باقی زندگی او را شکل می دهد.

قلدرها توسط آصف کارکشته تر (الهام احساس) که بعداً به عنوان یک طالبان وحشی ظاهر می شود رانده می شوند. پیشگام، حسن را به این دلیل که او یک هزاره است مورد حمله قرار می‌دهد و بی‌رحمانه به او (پشت صحنه) حمله می‌کند، در حالی که امیر آنقدر وحشت دارد که حتی نمی‌تواند تلاش کند و جلوی آن را بگیرد. ناتوان برای سرپیچی از فقدان ظاهری جسارت او (هرچند باید سناریویی را تصور کرد که در آن هر کاری ممکن است برای کمک به حسن انجام دهد)، مقصر بودن به محور اصلی رابطه او با حسن تبدیل می شود و همراهی آنها تحت فشار قرار می گیرد. در یکی از قسمت‌ها، امیر به سمت حسن انار پرتاب می‌کند که انگار از او می‌خواهد تلافی کند و او را به خاطر دوری‌اش رد کند، اما حسن تله نمی‌گیرد و با وجود ضعف دوستش ثابت قدم است. در لحظه ای که امیر از پدرش می خواهد کارگران را بهانه کند و حسن را به خاطر برداشتن ساعت سرزنش می کند، حسن علی رغم بی گناهی خود دست به سرقت می رود. در نهایت شرایط علی و حسن را مجبور می کند که از رسوایی دوری کنند. زمانی که روس ها به افغانستان حمله می کنند، بابا و امیر نیز به همین ترتیب به پاکستان و سپس به فریمونت، کالیفرنیا می گریزند، جایی که داستان سال ها بعد می شود.

بابا مجبور می شود در یک ایستگاه خدمات کار کند و به در بازاری در فضای باز اجناس را بفروشید، در حالی که امیر (عبدالسلام یوسف زی) که ظاهراً تلاش بی وقفه ای برای اقامت دارد، درس می خواند تا در کالج جوان نزدیک به مقاله نویس تبدیل شود. امیر پس از تجربه احساسات پرشور و ازدواج با ثریا (آتوسا لئونی)، دختر یک ژنرال کابل، در نهایت خاطره انگیزترین رمان خود را به نام "زمانی از باقیمانده ها" توزیع می کند و همه چیز بسیار خوب به نظر می رسد. زمانی که امیر از رحیم خان تماس می گیرد و از او درخواست می کند که در پاکستان با او ملاقات کند و به او می گوید "روشی برای عالی بودن دوباره وجود دارد"، روح مسئولیتی که او را در تمام زندگی عذاب داده است، امیر را ترغیب می کند که به خانه بازگردد. او به پاکستان برمی‌گردد و با یک قمار فوق‌العاده، به افغانستان بازمی‌گردد که در حال حاضر توسط طالبان محدود شده است تا با ارواح خبیث گذشته‌اش روبرو شود و راز ترسناکی را در این روند پیدا کند.

بادبادک دونده است. فیلمی ظریف که با تشدید درونی ناشی از درک این موضوع که شما با بهترین حواس خود سازگار نبوده اید ترتیب می دهد و شانس انتقال رسوایی گذشته را به درجه ای دیگر از تعهد می داند. به همین ترتیب، تشدید جنگ ها و ناراحتی ها برای افغانستان را پنهان نمی کند، رنجی که شاید حسن پایدار به آن پرداخته باشد. متأسفانه، شرایط پیچیده را تا حد قهرمانان و زندگی پست کاهش می دهد و آنچه را که واقعاً رخ داده است، تحریف می کند، و ایالات متحده را که در دشمن وظایف محرمانه دولت در داخل کشور شرکت می کرد، از هرگونه تعهدی در رابطه با درگیری غم انگیزی که در شمال 1000000 کشته و میلیون ها کشته برجای گذاشت مبرا می کند. ضعیف تر با وجود این که ما توسط سرگرمی‌کنندگان جوان استثنایی سوق داده می‌شویم و از فرصتی که بادبادک‌بازی به آن اشاره می‌کند، تحت تأثیر قرار می‌گیریم، بادبادک دونده زمانی که تلاش می‌کند بازیگری را جایگزین تاریخ کند، قدرت خود را رها می‌کند.

مسئولیت‌پذیری و بهبودی دو مورد از اصلی‌ترین احساس‌ها و اجزای داستانی درام‌سازی‌های سنگین و قوی هستند که اسکار بسیار آن را دوست دارد (که تا حدودی جالب است زیرا «بادبادک‌باز» به تازگی برای بهترین امتیاز منحصر به فرد انتخاب شد - شاید نبود نام‌گذاری شرم آور). در حالی که اکثر دگرگونی‌های فیلمی کتاب‌ها (یا برخی ابزارهای دیگر) معمولاً در مقایسه با شرکای علمی خود در رتبه دوم قرار دارند (و «بادبادک‌باز» استثنا نیست)، تغییر فیلم مارک فورستر بسیار مناسب است.

بیشتر افراد همه چیز را در مورد داستان می دانند، کتاب توسط میلیون ها نفر مطالعه شده است، بنابراین من به طرح داستان نمی پردازم اما می گویم که کتاب بسیار به منبع خود اختصاص دارد. با این حال، در صورت عدم اطلاع از طرح داستان، فیلم را ببینید، یا حتی بهتر است، کتاب را بخوانید. غیر از داستان آن) رئیس مارک فورستر است. فورستر رئیسی با درجه حماسی و بینش بی نظیری است که در نمایش کتاب خالد حسینی بی عیب و نقص استفاده می شود. بخش کوچکی از من تاکید کرد که او از تصاویر بسیار شگفت انگیزی استفاده خواهد کرد که برای یکی از کارهای برجسته قبلی فورستر، "در جستجوی سرزمین هرگز" به یادگار مانده بود. من را اشتباه نفهمید، «دریافتن سرزمین هرگز» یک فیلم عالی است، یکی از بهترین انتخاب های من واقعاً، با این حال حیله بصری که او در آنجا استفاده کرد، اینجا جایی ندارد. خوشبختانه، فورستر این را فهمیده است و شکوه و جلال دوره او انعطاف پذیری او را نشان می دهد. با این حال فقدان عنوان بهترین رئیس برای کارش در اینجا دقیقاً جرم نیست، من تندیس‌های مختلفی را می‌بینم که در راه است.

همچنین تغییر فیلمنامه قابل توجه است. به منبع اختصاص داده می‌شود، با این حال فضایی را به دید فورستر می‌دهد تا مطالب را رمزگشایی کند. گفتمان ساده نشده است و همینطور است. در کنار حرکت فورستر، با سرعتی قوی حرکت می کند. مانند فورستر، فقدان قدردانی در زمان کمک هزینه برای فیلمنامه شوکه کننده نبود، اما من نمی توانستم تصور کنم که اساساً نامزد شده است.

خط جدایی بین کامل بودن بادبادک باز و دروغ استثنایی با بازیگری اکثر نمایشگاه ها قوی هستند، با این حال برخی هستند که خیلی به تجارت اهمیت نمی دهند و به فیلم آسیب می زند. چشمگیرترین نمایشگاه ضعیف متعلق به ذکریا ابراهیمی است که نقش امیر جوان را بازی می کند. نه این که وحشتناک است، بلکه به سادگی این است که واقعا قانع کننده نیست. او فقط نمی تواند گناهی را که امیر را از بین می برد رمزگشایی کند. در واقع، تصور می‌کنم اگر کتاب را در این راستا نخوانده بودم، می‌توانستم همین الان در فیلم The Kite Runner کمی گم شده باشم. او ناامید به نظر می رسد، و گاهی اوقات عصبانی است، اما ما نمی توانیم احساسات او را احساس کنیم. این یک جنبه دردسرساز برای به تصویر کشیدن است، و به طور کلی ابراهیمی جوان در موضع خود ایستاده است، که به ویژه شگفت انگیز است زیرا این نقش به یاد ماندنی او در فیلم The Kite Runner است.

بهترین نمایشگاه ها از خالد عبدالله است که نقش بزرگسال را بازی می کند. امیر و شان توب که نقش رحیم کان باهوش را بازی می کند. ابدالا ممکن است نام شناخته شده ای نباشد (هرچند او در "یونایتد 93" پل گرین گراس حضور داشت)، اما کار او در اینجا شگفت انگیز است. او مردی آرام و متواضع است و زمانی که از او انتظار می رود بی عیب و نقص عمل می کند. ممکن است یک سرگرم کننده کمتر توانا، شخصیت رحیم خان را پیش پاافتاده ساخته باشد، با این حال شان توب در نمایشگاه خود دقت و ظرافت کافی را در بر می گیرد تا آنچه را که پروزایسم ها سعی در به تصویر کشیدن آن دارند، بسازد.

من را ببخشید که فرض می کنم من در اینجا به تاریکی می پردازم، اما این همان چیزی است که باید به آن بپردازم، و آن امتیاز PG-13 فیلم است. این که بادبادک باز اینقدر کم ارزیابی شد باورنکردنی است. هیچ دفاعی برای آن وجود ندارد. برخی می‌توانند ادعا کنند که رتبه‌بندی به دلیل الزامی که وجود داشت، تغییر کرده بود تا همه بتوانند آن را ببینند، شبیه به قصابی در «نجات سرباز رایان»، که برخی می‌گویند باید امتیاز NC-17 را برای فیلم می‌گرفت. با این حال، آن مورد خاص را نمی توان در اینجا اعمال کرد. دلیل اصلی این صحنه، بازگویی داستان است. فورستر (احتمالاً به دستور سازندگان) تا آنجا که می‌توانست تلاش خوبی انجام داد تا دردناک‌ترین و ناراحت‌کننده‌ترین صحنه فیلم را رام کند تا به فیلم اجازه دهد تا با درجه PG-13 به نمایش درآید، اما موضوع موضوع آنقدر ناراحت‌کننده است که احتمالاً ممکن نیست. با هر ظرفیتی به تصویر کشیده می شود و زیر رتبه R قرار می گیرد، توجه چندانی به اینکه چقدر "سلیقه" است به تصویر کشیده می شود. متأسفانه تر، این تغییر مکان کمی از قدرت خود را رد می کند و با تلاش برای کاهش دادن آن، کسب رتبه پایین تر، آزاردهنده است. علاوه بر این، چند صحنه از شرارت نیز به طرز حیرت آوری ناراحت کننده است. تا آنجایی که این صحنه ها به چه مدت زمانی از فیلم نیاز دارند، به چیز زیادی اضافه نمی کند، با این حال آنچه وجود دارد در هر صورت به خوبی شایسته رتبه R است. MPAA که ابزار امتیاز دهی به فیلم های سینمایی همیشه بد بوده است، با دادن امتیاز پایینی به بادبادک باز به پایین ترین سطح خود رسیده است.

اما نباید از این بابت به فیلم کوتاهی کرد. بادبادک باز یک فیلم قوی است که قطعا ارزش دیدن دارد، به خصوص با فرض اینکه آنها از علاقه مندان به کتاب هستند.

یکی از جملات رمان باشکوه خالد حسینی، خالق افغانستانی با رتبه برتر، «بادبادک باز» این است که تا زمانی که زنده باشم در خاطره من باقی خواهد ماند. این اتفاق در حدود 33 درصد از صفحه‌ها رخ می‌دهد، زمانی که هموطن کوچکی که در دهه 1970 در افغانستان زندگی می‌کند، صدای تیراندازی و دیوانگی را می‌شنود و از طریق یک داستان شخصی به کاربران می‌گوید: «سن بچه‌های افغان که فقط تیراندازی را می‌شناختند هنوز تصور شده است." این تأثیر کتاب بود و این قدرت حفظ شده است و در نسخه بزرگ مارک فورستر، که چهار سال پس از توزیع کتاب در سال 2003 مختصر منتشر شد، محافظت می‌شود. خیلی خوب ممکن است بر اساس آن باشد، اما در آن نقطه یک بار دیگر، چند بار به دنبال چیزی شبیه به آن اتفاق می افتد؟ و با در نظر گرفتن این که اثر عمیقی که بعد از مطالعه کتاب انتظار داشتم را نداشت و تا حد زیادی چند قسمت کم عمق داشت، من را تحت تأثیر قرار داد و در مبارزات جهانی امروز، فکر می کنم یکی از موارد بیشتر است. فیلم های مناسب قرن بیست و یکم.

طرح داستان معادل کتاب است. فیلم وجود جوانی از افغانستان (خالد عبدالله) را به ظرافت می‌پردازد که با تجربه سال‌ها رشد در کشور اصلی‌اش آغاز می‌شود، که اساساً در تضاد با اکسپرس امروزی، پناه بردن او به ایالات متحده، سال‌های مردانگی اولیه‌اش در سن، قابل تشخیص نبود. فرانسیسکو، و در نهایت بازنگری مجدد او از خانه‌اشبه افغانستانی که هرگز نمی‌شناخت.

من «بادبادک‌باز» را با تفکیک آن به سه بخش بررسی می‌کنم. احساس می‌کردم که بازخوانی داستان عالی حسینی شروعی عالی داشت، بسیار برتر، پایانی که صمیمانه‌تر را فرا می‌خواند، در عین حال تا حدودی سطحی و - شاید جرأت کنم بگویم - فاقد بخش مرکزی بود که در نهایت این امتیاز قابل توجه‌ترین امتیاز من بود. . قدردان بودم که سازندگان فیلم تا چه اندازه به افغانستان 1970 پرداختند، قبل از اینکه سوسیالیست ها و سپس طالبان به آن حمله کردند و کنترل آن را به دست گرفتند. و پس از آن، نزدیک به دورترین حد فیلم، افغانستان را به ما نشان می دهد که در کل با شنیدن نام امروز به آن فکر می کنیم. این در نهایت نیروی "بادبادک باز" است: داستانی فوق العاده قوی و منحصر به فرد در مورد محبت، اعتماد و خویشاوندی به ما می دهد و آن را با ناهماهنگی شیوه ای که در آن جهان بی پایان افراد را در آن تغییر می دهد، مخلوط می کند. فیلم به همین ترتیب در نشان دادن درجات تعصب و قضاوتی که علیرغم همه چیز موجود در اطراف این واقعیت کنونی وجود دارد، کار بسیار خوبی دارد. احتیاط کنید، "بادبادک باز" کتابی برای بچه ها نبود و بادبادک باز برای نوجوانان کاملاً منطقی نیست. دقایق زیادی تا شروع و پایان وجود دارد که واقعاً ناراحت‌کننده است و از آنجایی که خطر اغلب به بچه‌ها اشاره می‌کند، فکر می‌کنم بهتر است در دوره شانزده سالگی برای افراد شلوغ باقی بماند.

قبل از آن، یکی را ارائه کردم. اعتراض اینکه فیلم مرکز کم عمقی دارد. در واقع این کار را می کند. نمی‌توانستم شک نکنم که مارک فورستر آنقدر نگران نشان دادن ناهماهنگی پیشرفت‌ها در افغانستان بود که از داستانی که باید در مرکز آموزش می‌داد درباره یک کودک افغان و پدرش و زندگی آنها در پی ناپدید شدن در سن غافل شد. فرانسیسکو در آن زمان همه چیز به‌طور غیرمنتظره‌ای سریع به نظر می‌رسید و از این رو، دقایقی که در کتاب قوی و هیجان‌انگیز بودند، تا حدودی نادیده گرفته شدند و در فیلم The Kite Runner بسیار انتقادی نبودند. همچنین، به یاد داشته باشید، "بادبادک باز" در کمتر از دو ساعت اجرا می شود. برای ده یا پانزده دقیقه دیگر به راحتی فضا وجود داشت.

خوشبختانه، این عملاً بی‌اهمیت است، زیرا زمانی که سومین نمایش فیلم در جای خود قرار می‌گیرد، سپس «بادبادک‌باز» به تمام چیزی که شما معتقدید تبدیل می‌شود. باید باشد. به طور کلی که ستودنی است و تمام جادوگری و قدرت داستان درخشان حسینی را حفظ نمی کند، فیلم قابل توجهی است که به موضوع و اهمیت امروزی روی کره زمین می دهد و تعداد زیادی دقایق پر شور و تقریباً غم انگیز برای لاف زدن دارد.

با توجه به رمان معروف خالد حسینی، بادبادک باز داستانی است درباره تاریخ افغانستان و خانواده ای که آن را پشت سر گذاشته اند. این فیلمی بود که به وضوح برای کسب طلا دنبال می‌شد، اما در سالی شدید مبارزه می‌کرد که شامل «مردان هیچ کشوری برای افراد مسن نیست»، «خون خواهد بود»، «جونو»، «غرامت»، «جونو»، «مایکل کلایتون»، «سوئینی تاد» و بسیاری فیلم‌های دیگر را در خود جای داد. br/>
بادبادک دونده روایت امیر (ذکریا ابراهیمی/خالد عبدالله)، یک جوان ثروتمند غرب زده افغان از کابل و همراه و کارگرش حسن (احمد خان محمودزاده) که بیشتر متعارف است را بازگو می کند. آن دو از دعوای بادبادک با دیگر جوانان محله قدردانی می کنند و آن دو برای تماشای فیلم های نمونه به فیلم می روند. بابا پدر امیر (همایون ارشادی) حتی مثل فرزندش با حسن برخورد می کند. به هر حال امیر پس از اینکه حسن بی‌رحمانه رفته است و زمانی که شوروی به ملت امیر و بابا به آمریکا حمله می‌کند و زندگی جدیدی را آغاز می‌کند، رابطه خویشاوندی آن‌ها را قطع می‌کند. امیر با ثریا (آتوسا لئونی) گره خورده و قصد دارد به یک مقاله نویس تبدیل شود. با این حال، هنگامی که یک همراه قدیمی خانواده با او تماس می گیرد، باید به افغانستان بازگردد.

با محتوای مناسب از دیوید بنیوف و تحمل قوی مارک فورستر، The Kite Sprinter یک ساعت فوق العاده ستودنی است. بادبادک باز از ویژگی های استاندارد یک فیلم فورستر پیروی می کند، بازیگری باورنکردنی در تمام طول. هر یک از افراد سرگرم کننده عادی بودند و درجات معقولی از احساس را حفظ کردند. اینها هر یک از سه شخصیت لایه ای بودند که اغلب در مورد شرایط آنها فکر می کردید. این کاراکترهایی را در هم آمیخت که در دیدگاهشان غربی هستند، در تضاد با شخصیت های متعارف اضافی، بابا که هم ملاها و هم سوسیالیست های ایرانی را محکوم می کند، در حالی که امیر فردی به شدت مبهم است، با فیلمی که به بررسی فیلم گناه می پردازد و اینکه آیا باید درگیر شود. در طول وقوع خشونت.

فورستر این کار را انجام داد، زیرا آن را قبل از Quantum of Comfort عجله داشت. به هر حال، فورستر مردی است که با احتیاط کارهای خود را انتخاب می کند و با مسیر خود می تواند هم داستان فردی یک مرد/مرد جوان را با معاشرت با عزیزانش و هم داستان غم انگیز تاریخ جاری افغانستان را نشان دهد. بدیهی است که داستان خانواده بسیار مورد توجه قرار گرفته است، با اینکه امیر رابطه پر دردسری با پدرش دارد و اینکه چگونه می توان یک رابطه خویشاوندی را شکل داد و شکست. به همین ترتیب در بخش اجتماعی عاشقانه که در یک موضوع معقول به پایان رسید و امیر و ثریا به تدریج رابطه برقرار می کنند، تعجبی وجود دارد. در مقیاس بزرگتر، فورستر فشارهای قومیتی را با افغانستان نشان می‌دهد و به ناراحتی‌های سوسیالیست‌ها و مسلمانان سخت‌گیر در کالج‌ها اشاره می‌کند. در حالی که افغانستان در دهه 70 یک کشور توسعه‌یافته با مسائل مهم مانند نیازمندی نبود، هنوز بخش‌های تجاری وجود داشت، بچه‌ها بازی می‌کردند و افراد فرصت‌هایی داشتند. با این حال، زمانی که طالبان وارد شدند، اوضاع در افغانستان کاملاً وحشتناک شد. عده ای کتاب را به خاطر تصویر آن گردهمایی سرزنش کرده اند، اما بیایید، طالبان یک گردهمایی وحشتناک و نفرت انگیز بودند که امتیازات خویشاوندان خود، به ویژه خانم ها را به بردگی گرفتند و به خاطر اسلام پایان آن را تضمین کردند. افرادی بودند که با دستی آهنین عذاب می‌کشیدند و حکومت می‌کردند. جایگاه مسلمانان در سرتاسر کره زمین از بین رفت، در حالی که اکثر مسلمانان افراد معتدلی هستند که برای اکثریت بزرگ قابل تشخیص نیستند. فورستر نیز با صحنه سنگسار خیره کننده، درجه ای خیره کننده از وحشی گری علیه یک بچه کوچک و صحنه نبرد موفق، آماده بود تا انرژی خود را بالا نگه دارد. فورستر نیز آماده بود تا مبارزات با بادبادک‌ها را پرانرژی کند (بدون توجه به اینکه CGI سنگینی وجود دارد یا خیر) و به نظر می‌رسید که به سازندگان باند می‌رود «این کاری است که من می‌توانم انجام دهم».

برای در بیشتر موارد The Kite Sprinter یک فیلم خوب است که ضربه سختی دارد و در چند موضوع حیاتی از تاریخ، خانواده و همراهی که بسیار داده شده اند، چند دقیقه بیش از حد خلق شده و قابل توجه احساس می شود، نگاه می کند و بخشی از اعتبار را از بین می برد. از فیلم. با این حال، این هنوز یک فیلم قابل ستایش برای دیدن است.

بادبادک دونده یک نژاد متقابل کنجکاو از چیزی است که به سمت تمام آن چیزی که فیلم می تواند در مورد تأثیر عمیق و وحشتناک ترین در مورد شیوه تفکر احمقانه و آخرین سرمایه گذاری اغراق آمیز پیشنهاد کند است. با فرض اینکه داستان در موقعیت‌های آشکاری شکل گرفته بود، می‌توانستم آن را مرتبط کنم، سازنده نجات را با سهراب زنده کرده است تا آنچه را که واقعاً رخ داده است، ارتقا دهد. ارزشش را دارد، این صرفاً یک داستان تخیلی است و سفر امیر به عمیق‌ترین کشور طالبان برای محافظت از فرزند همدم دوران کودکی‌اش که بیست سال زودتر از آن تجاوز کرده بود، با همه چیزهای قبلی موافق نیست.

امیر مدت ها قبل از تحول افغانستان فرزند یک افغان است. او عزیزترین یاران حسن، فرزند کارگر پدرش است که به دلیل تمایل امیر به دور شدن از مبارزه، به نوعی سرپرستی می کند. حسن هزینه هولناکی را برای این اعتماد متقبل می‌شود، هزینه‌ای که امیر شاهد آن است، اما هرگز واقعاً جلوی آن را نمی‌گیرد، واقعیتی که او را با یک گناه و رسوایی درگیر می‌کند که در نهایت رابطه خویشاوندی آنها را از بین می‌برد. امیر پس از بیست سال، پس از نقل مکان به آمریکا پس از حمله شوروی به افغانستان، فرصت شگفت انگیزی برای بازپس گیری خود پیدا می کند

بادبادک دونده یک فیلم ماندگار است که چیزهای زیادی برای تعریف و تمجید از آن وجود دارد، اما بخش بزرگی از آن. برخی از ویژگی‌های مثبت بادبادک باز با برخی قضاوت‌های نادرست آشکار در مورد مقاله‌نویس مخدوش شده است. همایون ارشادی به‌عنوان پدر امیر یک اعدام جداگانه انجام می‌دهد، با این حال شخصیت او ضعیف است و از یک شرور وزین به یک مدافع باهوش و قابل احترام از درمانده‌ها تبدیل می‌شود. به نظر می رسد که او در حین سفر با کامیون به خارج از افغانستان دچار تغییری کلی در شخصیت او شده است، به طوری که وقتی در آمریکا به سر می برد، کاملاً چیز دیگری است (حتی مدل موی بدشکل او نیز مشخص است). این یکی از فرضیات اساسی فیلم است که بازنمایی نادرست از یک ساده لوحی خاص را در رابطه با مقاله نویس ارائه می دهد: این که حضور در سواحل آمریکا به معنای عذاب خاصی برای هر یک از دغدغه های شما خواهد بود، صرف نظر از اینکه آیا باید تمام فراوانی خود را رها کنید. پشت سر.

اعدام قابل توجه دیگر از احمد خان محمودزاده است. او در نقش حسن کوچک واقعاً غم انگیز است و تنها با یک نگاه ژرفای احساسی خارق العاده ای را منتقل می کند و به نمایش می گذارد. این ظرافت‌ها و تأثیر همراهی پسر است که مرکز و قدرت فیلم را شکل می‌دهد و از نظر من، دیوید بنیوف (یا نویسنده خالد حسینی)، مقاله‌نویس، مایه شرمساری است. این اقدام خود کافی است تا امیر را در دیدار مجددش از افغانستان برای یافتن کودک سرگردان حسن تحریک کند. این که چرا او برای ارائه یک بهبود داستان مهم است، هیچ نقطه‌ای فراتر از یک پاک‌کننده ظهر ندارد.

فیلم هرگز واقعاً از این چرخش وقایع بهبودی نمی‌یابد (به غیر از آخرین صحنه‌هایی که با صحنه‌های اولیه به خوبی طنین‌انداز می‌کنند. دقیقه، داستان را به یک نتیجه دلپذیر می رساند). حقیقت این است که وقتی امیر برای یک مأموریت نجات مخفیانه در اعماق‌ترین افغانستان از جمله ته‌خرج‌های کرکی تقلبی و بدخواهان کتاب مصور در عمامه‌ها و سایه‌ها، فیلم را به طرز چشمگیری فرو می‌برد. این یک اشتباه بزرگ قضاوتی است که اگر می‌خواهید پاداش همه چیزهای فوق‌العاده بادبادک باز را دریافت کنید، پس از اتمام آن باید سعی کنید از آن غفلت کنید.

"بادبادک باز" به کارگردانی رئیس مارک فورستر، یک فیلم وهم انگیز تاثیرگذار در مورد تغییرات سیاسی افغانستان و پیامدهای آن برای همراهی جوانان بین دو افغان است. شخصیت اصلی فیلم یکی از همین جوانان به نام امیر است. نزدیکترین همراه امیر یک هزاره افغانی از طبقه پایین به نام حسن است. امیر و حسن انرژی بادبادک‌بازی را به عنوان یک بازی جدی به اشتراک می‌گذارند که در دهه 70 در افغانستان اوج گرفت. پدر امیر، عمر، یک مدیر پول طبقه کارگر بالاست که حسن و پدرش را به عنوان کارگر می پذیرد، اما با آنها با بالاترین احترام و اشراف رفتار می کند. افغانستان و طرح های فرعی راضی که قبلا ذکر شد جایی است که فورستر پرواز این بادبادک هنری را آغاز می کند. همانطور که در هر طرح فیلم در سراسر جهان، ضرب وشتم یک واقعیت متعاقب است. و اینجا هم همینطوره حسن توسط یک هولیگان جوان افغان مورد تعرض قرار می گیرد و مردان جوان به دلیل نفوذ شوروی دهه 80 به افغانستان منزوی می شوند. "بادبادک باز" سپس، در آن نقطه، در آخرین بخش از دهه 80 به آمریکای غربی پرواز می کند. امیر بزرگ شده و پدرش در کالیفرنیا زندگی جذاب و در عین حال با نفرت دارند و تلاش می کنند به عنوان کارگر پیشرفت کنند. با این وجود، پدر امیر تسلیم یک بیماری کشنده می شود. بادبادک فاستر سپس در سال 2004 پخش می شود. امیر که در حال حاضر ازدواج کرده است، یک مقاله نویس مبتدی موثر در توزیع به یاد ماندنی ترین اثر داستانی خود است. سپس، در آن مرحله، او از نزدیک‌ترین همراه افغانی پدرش رحیم خان تماس می‌گیرد که سعی می‌کند امیر را متقاعد کند که به افغانستان بازگردد. امیر مسافت پیموده شده مشتری همیشگی اش را افزایش می دهد و به سرزمین غفلت شده اش می رود و "خشم خان" غیرمنتظره زمانی اتفاق می افتد که کان به امیر خبر می دهد که حسن و نیمه بهترش توسط طالبان کشته شده اند. خان علاوه بر این به امیر می گوید که فرزند حسن تحمل حمله را دارد و جایی در جاده های افغانستان است. امیری که قبلاً درگیر نبود، شنل بادبادکی خود را می پوشد و سعی می کند از فرزند حسن در برابر فقرهای نفرت انگیز و حملات طالبان در افغانستان محافظت کند. رئیس مارک فورستر، که کارگردانی فیلم‌های عمیقی مانند «پیدا کردن سرزمین نورلند» و «توپ هیولاها» را بر عهده داشت، با ادغام موتورهای موضعی قوی در «بادبادک‌باز» مانند خانواده، همراهی، اشتیاق، احیا، بی‌وفاداری، بافت دیگری را به دنبال فیلم پرورش می‌دهد. ، و مقصر بودن. بازی‌های مبهم «بادبادک‌باز» تا جایی که می‌توان از موفقیت‌های مولف برخوردار بود، مانند: خلیا ابدالیا در نقش امیر، سید جعفر مسیح‌الله غریب زاده در نقش عمر، شون طوب در نقش رحیم خان، و هنرمندان جوان ذکریا ابراهیمی و احمدزا محمود خان. امیر و حسن جوان را بازی کنید. گلی! خدا را شکر کنید که در ارسال آن اسامی گسترده موفق شدم. برای تنظیم موفقیت خالد حسینی کتاب «بادبادک باز» به محتوای قابل توجهی، دیوید بنیوف، فیلمنامه نویس، حرفی برای گفتن دارد. "بادبادک باز" تا حدودی در هر ظرفیتی ناقص است، اما با توجه به اعتبارات مثبتی که قبلا ذکر شد، من معتقدم که شما باید سریعاً این بادبادک را پرواز کنید! **** عالی

حمله به افغانستان توسط روس ها و سپس طالبان در حالی که جهان به آن نگاه می کند، موضوع کتاب بادبادک باز است. این انزجارها از طریق شبیه سازی در حمله شدید یک نوجوان وحشتناک به یک مرد جوان بیان می شود در حالی که عزیزترین همراهش به او نگاه می کند و سپس پشت می کند.

داستان بین سال های 1978 افغانستان و 2000 به این طرف و آن طرف می چرخد. سانفرانسیسکو. امیر در سال 1357 فرزند جوان خانواده ای ثروتمند و خاص است که صمیمی ترین همراه آن کودک کارگر حسن است. حسن مورد تعرض قرار می گیرد در حالی که امیر نگاه می کند و بیکار می نشیند. در سال 2000، امیر یک خالق موثر است که توسط پدرش به درجه عالی رسیده است و در حال حاضر باید به عنوان نماینده در پمپ بنزین پر شود. نحوه فرار او و فرزندش از کشور را به همان شکلی که روس ها حمله می کردند، مشخص کنید. او مردی جسور است که در زمینه‌های قدرت برای او وجود دارد، اما فرزندش تمام ویژگی‌های مخالف او را دارد.

بادبادک باز به ما نشان می‌دهد که چگونه امیر این گزینه را داشت که گناهان و کاستی‌های گذشته را شکست دهد و شروع به کار کند. تبدیل شدن به زمینه های اصلی قدرت برای یک مرد اصولگرا درست مانند پدرش.

ساخت فیلمی از روی یک کتاب برنده افتخاری که میلیون ها نفر مطالعه کرده اند قطعا کار ساده ای نیست، اما طراحان بادبادک باز به طور مثبت یک کار غیر معمول انجام داده اند.

افغانستان قبل و بعد از روسیه و طالبان به طرز ماهرانه ای توسط گروه ایجاد - عموماً در چین ساخته شده است.

بازیگری توسط بازیگران جهانی انجام شد. شگفت انگیز مردان جوانی که نقش امیر و حسن جوان را بازی می کردند، هر دو در نقش خود غالب بودند - به ویژه احمدخان محمودزاده در نقش حسن جوان. تصویر او از عشقی بچگانه به صمیمی ترین دوستش، علیرغم این واقعیت که نادیده گرفته شده بود، هیجان انگیز و تاسف بار بود. ذکریا ابراهیمی مانند امیر جوان فوق‌العاده بود - بچه‌ای محبوب که از تعهد خود کناره‌گیری می‌کند و پس از آن به خاطر مسئولیت بی‌عملی همراهش را برمی‌گرداند. هر دوی این مردان جوان افغان نمایشگاه های دوست داشتنی برگزار می کنند، با این حال بر نقش های خود در فیلم The Kite Runner لطمه زده اند.

ویکی پدیا ما را روشن می کند: در پرتو تصورات غلط اجتماعی، نگرانی در مورد امنیت احمدخان محمودزاده و دیگران وجود داشته است. دو سرگرمی اصلی کودک به این ترتیب Foremost Pictures آنها و اعضای خانواده‌شان را به امارات متحد بادیه‌نشین منتقل کرد.

همایون ارشادی - هنرمند ایرانی - نقش پدر امیر را بازی می‌کند. ارائه او به عنوان مردی با اراده و بی باک که تمام تلاش خود را برای محافظت از فرزندش می کند الهام بخش است.

خالد عبدالله، سرگرم کننده مصری، نقش امیر بالغ را بازی می کند. او این استعداد را دارد که بسیاری از احساسات را با چشمان خود به تصویر بکشد. نمایش او از یک هموطن جوان که برای درک اشتباهات قبلی خود رشد می کند و به یک خود برتر تغییر می کند، تکان دهنده است.

اگر The Kite Sprinter را تماشا کنید، خواهید دید که حذف یک فیلم از دیدگاه شما دشوار است. و حافظه

در مواقعی، هر فیلمی باید به موفقیتی پایدار دست پیدا کند، یک داستان مناسب است. رمان خالد حسینی یکی از آن روایت‌هاست و با فرماندهی بیش از حد توان، «بادبادک باز» قرار بود به عنوان یک فیلم به پرواز درآید. شاید به اندازه ای که انتظار می رود زیاد نباشد، اما در اینجا فقط روایت با کیفیت انجام می شود.

«بادبادک باز» داستان تماس مردی افغان-آمریکایی به نام امیر (خالد عبدالله) است که در نظر دارد با بچه ای به نام حسن که فرزند کارگر پدرش بود، همنشینی جوانی کند. سال ها پس از این واقعیت در آمریکا (پس از فرار از افغانستان هنگام حمله شوروی در دهه 70)، امیر نویسنده ای پربار است، اما یکی از همراهان همیشگی پدرش با او تماس می گیرد و از او می خواهد که برگردد. او موافق است و زمانی که آنجا دانش مفید جدیدی در مورد دوست صمیمی‌اش حسن به دست می‌آورد، بچه‌ای که با هوس‌بازی سعی می‌کرد هر گونه ارتباط با او را از ترس محدود کند.

دیوید بنیوف، که «تروی» را تنظیم کرد و با هم همکاری کرد. با رئیس بلمیش فورستر ("Finding Neverland") در سواری هیجان انگیز "Stay" در سال 2005، مناطقی از قدرت را برای یک، اما در عین حال نه به ویژه مبتکر، جمع می کند. بادبادک باز در سه تظاهرات نوشته شده است: امیر و حسن در جوانی در کابل، امیر و پدرش در آمریکا و بازگشت امیر به افغانستان. هر کدام به شیوه خاص خود قدرتمند هستند، با این حال یک فقدان مثبت اختلاف در طراحی وجود دارد. هر «عمل» دقایق عاطفی خاص خود را دارد، با این حال با فرض اینکه آنها تا حدودی غیرقابل پیش بینی تر به هم تنیده شده باشند، تأثیر کامل داستان حسینی را می توان احساس کرد. که به شدت به تصاویری که از یک کتاب آمده اند وابسته نیست. روبرتو شفر، فیلمبردار، که با فورستر در تمام کارهای مهم خود همکاری کرده است، درمی‌یابد که چگونه چین را به افغانستان و پاکستان تبدیل کند و در عین حال تمام صحنه را به خود جلب کند. فیلم به طور کلی به سادگی یک حس بسیار قابل توجه، غنی و معقول به آن دارد. درک درستی از آن دشوار است، اما بین کیفیت نقطه کانونی، نورپردازی و طرح کلی فورستر، "بادبادک باز" به سادگی متخصص تر به نظر می رسد. در واقع، حتی صحنه‌های پرواز بادبادک که کاملاً CGI هستند، به فیلم کیفیت عالی‌تری می‌دهند.

اگرچه تخیل متهورانه و قمار واقع‌گرایانه کاملاً ناقص است، اما همه از بادبادک باز دور می‌شوند. فهمیده است که چگونه داستان را به شیوه ای شگفت انگیز و قدرتمند بازگو کند. بادبادک باز از سرگرمی‌کنندگان خود و بیشترین بهره را از تیم خود می‌برد، و تجربه‌ای از فیلم را به تماشاگران خود منتقل می‌کند که تمایلات گرم و نرمی را برای تماشاگران به ارمغان می‌آورد، نه صرفاً روشن‌کننده و نیروبخش. از وب‌سایت من در http://moviemusereviews.blogspot.com دیدن کنید.

دیدن فیلم‌های سینمایی در مورد کلان شهر افغانستان دشوار است و احتمالاً دیدن افقان-آمریکایی‌هایی که به وضوح در فیلم The Kite Runner برجسته شده‌اند، بسیار خارق‌العاده‌تر است. شما به ندرت مسلمانان آمریکایی را در رسانه ها یک کل می دانید. بنابراین از همان ابتدا برجسته شده است.

این داستان در مورد یک پدر پشتون مرفه و فرزندش (امیر) در افغانستان در سالهایی است که راه را برای آغاز شوروی هموار می کنند. -جنگ افقان امیر با فرزند یک کارگر خانواده بلندمدت (حسن) زمینه های جدی قدرت را برای یک خانواده قاب می کند و آنها در رقابت بادبادکی با پسرهای همسایه به رقابت می پردازند.

یا شاید «دوستی» این کلمه نباشد. به نظر می رسد که حسن تمایل مشابهی به نوکری دارد و در حد نسبی به امیر خدمت می کند. این قسمت سست اصلی فیلم است - حسن یک شخصیت مضحک و سوال برانگیز است.

به هر حال، یک بدبختی برای حسن اتفاق می افتد - بدبختی که امیر شاهد آن است که هنوز نتوانسته به آن رسیدگی کند. امیر باید تا آخر عمر نگران مسئولیت لکه نرمش باشد و در نهایت در جوانی برایش حجیم باشد، آنقدر الوار کند که تا نشانه روز از مصرف او دست بر ندارد. این گناه برداشته می‌شود.

روش رفتار ترسناک او بعداً از رفتار پدرش متمایز می‌شود، زمانی که پدرش مشتاق قمار کردن با مرگ به خاطر اعتقاداتش در مورد شرافت است.

من داستان را خراب نمی کند، اما در درازمدت، نسبتاً دیر در بزرگسالی واقعی، امیر فرصت دیگری پیدا می کند تا خود را تبرئه کند. او آن را قبول می کند، و با انجام این کار از کودکی به مرد دیگر پیشرفت می کند، در نهایت به فردی شجاع و اصولی تبدیل می شود که پدرش به او نیاز داشت.

بنابربادبادک باز درباره مقصر واقعی است. . مسئولیت واقعی و نه منشأ کاتولیک قدیمی مقصر بودن که واقعاً برای برخی از اصول نامنظم یا آداب و رسوم بیهوده ترسناک یا ناراحت کننده است. این در مورد گناهکاری و نفرت از خود است که وقتی فردی تسلیم ضعف های خود می شود و تصمیم می گیرد به معنای واقعی کلمه هیچ کاری انجام ندهد با وجود شرمندگی شدید از روی راحتی و ترس است.

این یک فیلم خیره کننده است و یک فیلم واقعی ارائه می دهد. تصویری از نحوه انتقال شوک در نمایش بدون دوطرفه. داستان گیج کننده است و در عین حال استادانه خلق شده و ثابت است و صحنه های خیره کننده آنقدر خوب و باورپذیر در طرح داستان بافته شده اند که به عنوان تلاش های خام برای حفظ توجه مخاطب به چشم نمی آیند.

اطلاعیه های محترم: هیولای جنگ (1988). یک نمایش ساده و کمتر محبوب در مورد درگیری افقان و شوروی، با این حال یکی از بهترین فیلم های درگیری تا کنون در هر صورت.

بادبادک باز به آغازی خارق‌العاده می‌رود: داستان خیره‌کننده امیر و حسن، دو کودکی که از بازی در جاده‌ها و پرواز بادبادک‌های خود در کابل (افغانستان) در سال 1978 لذت می‌برند.

امیر ثروتمند است، اما دارد. اعتماد به نفس کم، بدون جسارت به هیچ وجه، شکنجه شده و با احساس سنگین مسئولیت و رسوایی زندگی می کند و به یاران بزرگش حسن حسادت می کند.

حسن، کارگر پدر امیر و امیر است. حسن بی‌وقفه استوار، گرامی، متذکر است، هر چیزی را می‌بخشد و توانایی جدیدی در پرواز بادبادک دارد. حسن فقیر است اما برای همه از جمله ثروت بسیار خوشایند است.

امیر همیشه بهترین فرد نیست. برای چیزی، بعد از اینکه حسن رپ می‌شود، او را آرام نمی‌کند یا در مواقع نیاز شدید او را در آغوش نمی‌گیرد یا آرامشی صمیمانه به او می‌دهد، او فقط طوری ادامه می‌دهد که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. همچنین، او با حسن سردتر می شود و نتیجه نهایی جدایی از دوستی آنهاست.

این داستان در افغانستان اتفاق می افتد، اما به طرز تکان دهنده ای به طور کلی در چین فیلمبرداری شده است. این به دلیل خطرات تیراندازی در افغانستان رخ داد. اما، با دیدن بادبادک باز واقعاً فکر می کنید که آنها در آن کشور هستند، به ندرت احساس می کنید که آنها در چین هستند. تنظیمات دوست داشتنی است، عکسبرداری و عکاسی قابل توجه است، صحنه های پرواز بادبادک خیره کننده است و حجم زیادی از گفتمان به زبان دری است.

بازیگران جوان مانند ستاره های کوچک فوق العاده می درخشند: ذکریا ابراهیمی در نقش امیر و به خصوص احمد خان محمودزاده که اساساً در نقش حسن عالی است.

یک مشکل اصلی من با بادبادک باز قسمت آخر آن است. این که بگوییم از ناکجاآباد به فیلمی کاملاً متفاوت تبدیل می شود، خود را با شواهد واقعی توجیه می کند. چه افتضاح و شرمساری که تبدیل به یکی از ذائقه های وحشتناک و بیش از حد حق امتیاز می شود. با توجه به این واقعیت که نیمه اصلی به سادگی بسیار عالی است، واقعاً می تواند به یکی از بزرگان رکوردشکنی تبدیل شود. این فیلمی از تفکرات ترکیبی است. نیمه اولیه جذاب است، به دلیل فیلمبرداری لذت بخش و داستان کودکان و خویشاوندی. با این حال، پس از آن کاملاً تغییر می کند، شبیه به 2 یا 3 فیلم متحرک در یک فیلم مشابه. علاوه بر این، من واقعاً امیر را به عنوان یک بزرگسال دوست ندارم.

تقریباً کل فیلم باید درباره امیر و حسن در دوران کودکی آنها باشد. آنها به همین ترتیب باید و ممکن است داستان و همکاری خود (و احساسات سرزنش آمیز امیر) را بهتر رشد می کردند، زیرا همه چیز خیلی سریع اتفاق می افتد.

نیمه اول واضح است که امتیاز 9 را دارد. بخش پایانی دارای امتیاز 3 است. به طور خلاصه، باید گزینه ای را برای ارائه آخرین ارزیابی 6 انتخاب کنم.

"بادبادک باز" نسخه ای از رمان تحسین شده خالد حسینی به همین نام است که در سال 2003 توزیع شد. در این فیلم، یک خالق جوان افغانی که اکنون در آمریکا زندگی می کند، زندگی جوان خود در افغانستان را مرور می کند. به طور طبیعی با وجود افتخاری آشنا شد که توسط فرزند خدمتکاری با او دوست شد و سرانجام او را فروخت. در حال حاضر، سال‌ها پس از این واقعیت، افشاگری صورت می‌گیرد که او را به کشور مادری که اکنون ناسالم است بازمی‌گرداند تا بدرفتاری‌های گذشته‌اش را جبران کند.

صادقانه بگویم، من متوجه شدم که چند مولفه فیلمنامه خطرناک است. نیمه اصلی فیلم با سرعتی کند حرکت می کند که گروه بندی طولانی بادبادک به آن کمک نمی کند. زمانی که موقعیت اضطراری خط داستانی اتفاق می‌افتد، قهرمان ما آن‌قدر با بی‌اعتباری رفتار می‌کند که احساس دلسوزی نسبت به او سخت می‌شود، اساساً نیازی به دیدن او در زندگی جدیدش در آمریکا نیست. با این حال، انتخاب او برای جبران لغزش‌های قبلی‌اش به وضوح انتظار می‌رود که او را متفکر کند. نمی‌توانم بگویم که او واقعاً غمگین است یا از طرف دیگر در صورتی که احساس می‌کند به خاطر احساس افتخار مجبور شده است. علاوه بر این شامل برخی گفتمان غیرطبیعی و نه کمتر از یک نقطه طرح خاص اختراع شده است و شما داستانی دارید که بخش معقولی از جنبه های منفی خود را دارد. با گذشت زمان، قسمت آخر فیلم با انرژی حرکت می کند، که نادیده گرفتن این نارسایی ها را ساده تر می کند.

بازی به اندازه کافی قابل احترام است، اما هیچ چیز خیره کننده ای در اینجا وجود ندارد. بچه‌ها عالی‌تر از رضایت‌بخش نیستند و معادل آن برای خالد عبدالله، مجری اصلی بازی است. بهترین نمایشگاه‌ها احتمالاً نمایشگاه‌های همایون ارشادی و شان توب است.

دوره‌ی مارک فورستر با اضافه شدن به رزومه‌ی متفاوت خود، بسیار کارآمد است. مناطق چینی جایگزین مناسبی برای افغانستان هستند (در هر صورت آنها مرا فریب دادند) و فیلمبرداری تا حد زیادی در همه جا جذاب است. با این حال، امتیاز ترکیبی بهترین زاویه فیلم است. علاوه بر این، این بخش اصلی فیلم است که نامزد اسکار شد.

در نهایت، تمایل من به بادبادک باز اساساً تحت تأثیر مسائل مربوط به اجزای خاص داستان است. بدون شک کتاب بهتر است (معمولاً همینطور است) اما این تحول هنوز سودمند است (تا حدی). نظرسنجی‌های ترکیبی فیلم نشان می‌دهد که دیگران از کاستی‌های ادعایی که من توضیح داده‌ام غفلت کرده‌اند (و علاوه بر این، آنها به مسائل کمی خود پی برده‌اند).