🎥 دانلود فیلم The Dictator 2012 (دیکتاتور) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

«علاءالدین» دیکتاتوری از جمهوری وادیا است که زندگی خود را به خطر می اندازد تا از اجرای دموکراسی در کشوری که با عشق آن را تحت سلطه داشته جلوگیری کند...
داستان فیلم در حول مردی نادان به نام علاالدین (با هنرمندی: ساشا بارون کوهن) در چرخش است. او رییس جمهور یکی از کشور های آفریقایی می باشد و طرز فکر و نحوه ریاست او به صورت دیکتاتوری است. او اصلا چیزی از اداره یک کشور نمیداند، و فقط دستور میدهد، هرچیزی که سر راهش قرار بگیرد را از بین میبرد و فقط به فکر خوش گذرانی خودش است. او که چیزی از اداره یک کشور و سیاست نمیداند از وزیرش طاهر (با بازیگری: بن کینگزلی) کمک می گیرد. او میخواهد یک بمب هسته ای بسازد، اما کشورهای دیگر اجازه این کار را نمیدهند، به همین دلیل او راه می افتد تا به سازمان ملل رود …
داستان قهرمانی یک دیکتاتور که جانش را به خطر می‌اندازد تا اطمینان حاصل کند که دموکراسی هرگز به کشوری نخواهد آمد که او با مهر و علاقه به او ستم می‌کند .
داستان فیلم "دیکتاتور” داستان سفر یک دیکتاتور از کشوری خیالی از شمال افریقا به امریکا است. او می خواهد در اجلاس سران کشور ها در سازمان ملل شرکت کند. او همیشه محافظان زن بسیاری را همراه خودش دارد و به ثروتش که از پول نفت به دست آمده بسیار می نازد. حالا او آمده تا مدح و ثنای دیکتاتوری را بگوید. اما اتفاقاتی برایش پیش می آید و...
داستان قهرمانانه دیکتاتوری که جان خود را به خطر انداخت تا اطمینان حاصل کند که دموکراسی هرگز به کشوری که او آنقدر عاشقانه سرکوب می کرد نخواهد آمد.

جهت دانلود فیلم The Dictator 2012 (دیکتاتور) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

وقتی اولین آگهی‌های «دیکتاتور» را دیدم، می‌دانستم که هیچ حد وسطی وجود نخواهد داشت، که یا اثری نابغه خواهد بود یا یکی از توهین‌آمیزترین فیلم‌های ساخته شده تا کنون. اکنون می دانم که در کدام سمت شکاف ایستاده ام. خوب، این موضوع نه تنها به حس شوخ طبعی شما بستگی دارد، بلکه به نحوه تفسیر شما از وضعیت جهانی که در آن زندگی می کنیم نیز بستگی دارد. اما حتی پس از آن، نمی توان منکر توانایی آن در جلب توجه شما و حفظ آن برای هر یک از هشتاد و سه دقیقه آن شد. در سومین همکاری مشترکشان، ساشا بارون کوهن، نویسنده/ستاره مشترک و لری چارلز کارگردان، طنز سیاسی و اجتماعی تند و تلخی ساخته اند که به طور همزمان خنده دار و به طرز تکان دهنده ای جسورانه است. برای اینکه منظورم را درک کنید، این واقعیت را در نظر بگیرید که فیلم به یاد کیم جونگ ایل اختصاص دارد.

یک مرز باریک باورنکردنی بین تقلید و ظلم وجود دارد، و به نوعی، کوهن و چارلز به طور مداوم تعادل مناسب را پیدا کرده است. من معتقدم که آنها با آن کنار می آیند، زیرا روشی برای دیوانگی آنها وجود دارد. به جای فشار دادن دکمه های افراد به خاطر برانگیختن یک واکنش احشایی، آنها در واقع سعی در ارسال پیام به موقع دارند. «دیکتاتور» در زیر لکه‌های کلامی و بدنی زمخت، بررسی هوشمندانه‌ای از فساد سیاسی و نارسایی‌های رفتار انسانی بنیادگرا است. بهترین صحنه در کل فیلم زمانی است که کوهن سخنرانی می کند که در آن راه هایی را بیان می کند که آمریکا اگر یک دیکتاتوری بود به جای دموکراسی بهتر بود. فهرستی که او به صدا در می آورد خنده دار است نه به این دلیل که مضحک است، بلکه به این دلیل که متاسفانه حقیقت دارد. اگر تا به حال نیاز به مدرکی داشتید که نشان دهد کمدی از تراژدی نشات می‌گیرد، به دیکتاتور نگاه نکنید.

دیکتاتور داستان دریاسالار ژنرال آلادین (کوهن)، حاکم کشور خیالی وادیه در شمال آفریقا را روایت می‌کند. ظالم، خود شیفته، نژادپرست، جنسیتی، ضد یهود و به شدت مخالف فرهنگ غرب زده، هدف نهایی او توسعه بزرگترین سلاح های هسته ای جهان و تبدیل کشورش به یک ابرقدرت مخوف است. او به قصد سخنرانی در سازمان ملل به نیویورک سفر می کند، زیرا شورای امنیت آنها تهدید به مداخله نظامی کرده است. با او عمویش تامیر (بن کینگزلی) و یک دوتایی که به راحتی دستکاری می‌شوند (همچنین توسط کوهن بازی می‌شود)، که اساساً از نظر ذهنی دچار مشکل است، در سفر هستند. ناظران دقیق قبلاً متوجه استفاده از طنز شده‌اند، زیرا این سناریو چندان دور از داستان واقعی عدی حسین و لطیف یحیی نیست، مردی که مجبور شد دو تن حسین شود.

حسادت تامیر خائن با وجود اینکه در ردیف بعدی بود، تاج و تخت را به او ندادند، تامیر خائن نقشه می‌کشد تا از طرف علادین در سازمان ملل صحبت کند. برنامه این است که او قانون اساسی جدیدی را برای وادیه امضا کند، قانونی که آن را به یک دموکراسی تبدیل کند. زمانی که این اتفاق بیفتد، تامیر آزادانه ذخایر نفتی کشورش را به روی شرکت های بین المللی حریص باز خواهد کرد. او با ربوده شدن آلادین توسط یک نگهبان امنیتی مخفی (جان سی ریلی) که آلادین را به سادگی با تراشیدن ریش او شکنجه می دهد، از سر راهش خارج می شود. آلادین می تواند فرار کند، اگرچه او اکنون در جنگل شهری نیویورک گم شده است. وقتی او را به رسمیت نمی شناسند و در نهایت در یک تجمع اعتراضی سازمان ملل دستگیر می شود، توسط یک زن جوان که او را با یک مرد معمولی مخالف رژیم آلادین اشتباه می گیرد، نجات می یابد. این زوئی (آنا فارس) است، یک فمینیست چپ افراطی که مالک و اداره کننده بازاری ارگانیک با پناهندگان سیاسی است.

اتخاذ نام مستعار آلیسون برگرز، آلادین و زوئی به طور غیرقابل توضیحی روند سقوط را آغاز می کند. عاشق. همانطور که این در حال ایجاد است، آلادین با متحد سابق خود، نادال (جیسون مانتزوکاس)، که دانشمند هسته ای شخصی او در وادیا بود، قبل از اینکه به دلیل نافرمانی به اعدام محکوم شود، دوباره متحد می شود. همانطور که مشخص شد، هیچ یک از افرادی که در لیست اعدام علادین قرار داشتند، واقعاً اعدام نشدند. آنها به سادگی به نیویورک فرستاده شدند، جایی که در بخشی به نام Little Wadiya مستقر شدند و یک رستوران ضد آلادین افتتاح کردند. این دو با هم توطئه می کنند تا آلادین را به سازمان ملل برگردانند و روند دموکراتیزاسیون را متوقف کنند.

لحظاتی در دیکتاتور وجود دارد که باعث می شود شما در کمال ناباوری سر خود را تکان دهید، از جمله یک بازی Wii که در آن سر بریده شدن کفار، صحنه های متعددی که سر بریده یک رهبر محترم حقوق مدنی را نشان می دهد، و صحنه تولد ناگهانی که، به بیان ملایم، پاکت را فشار می دهد. در میان چنین ظلم‌آمیزی، عجیب نیست که تنها چیزی که در مورد «دیکتاتور» موفق نبود، داستان عشق آلادین و زویی بود؟ جنبه‌هایی از زندگی شخصی آلادین وجود دارد که واقعاً خنده‌دار است، مانند دیواری پوشیده از پولاروید از روابط جنسی او با افراد مشهور مختلف. اما به نوعی، تمایل پنهانی آلادین برای در آغوش گرفتن کسی و یافتن روح خویشاوندی در زویی به طرز شگفت‌آوری متعارف بود. دیکتاتور زمانی در بهترین حالت خود قرار می گیرد که محکم در حوزه طنز سیاسی بماند. و فقط منتظر بمانید تا تمام آهنگ‌های پاپ انگلیسی زبان را که با اشعار خاورمیانه‌ای دوباره دوبله شده‌اند بشنوید.

-- کریس پاندولفی (www.atatheaternearyou.net)

دیکتاتور جذابیتی مشابه بورات ندارد و از نظر خنده دار و مهم بودن در جامعه بسیار پایین تر از دیکتاتور بزرگ چارلز چاپلین است، اما همچنان تماشای آن جالب است. من شخصا فکر می کردم دیکتاتور یک پشته غول پیکر از Aladeen است. دیکتاتور داستانی از دریاسالار ژنرال آلادین (ساشا بارون کوهن) و چگونگی تبدیل شدن او به رهبر کشور کوچک آفریقای شمالی وادیا را آغاز می کند. ژنرال دریاسالار حفاظ علادین سال‌هاست که با مردمش به‌عنوان فردی بدجنس، کودکانه، زن‌ستیز، ضد دموکراسی و یهودستیز رفتار می‌کند که اجازه نمی‌دهد نفت وادیان در سطح بین‌المللی فروخته شود و مخفیانه روی تولید سلاح‌های هسته‌ای کار می‌کند. او از عمویش تامیر (بن کینگزلی) برای اجرای عملیات روزانه کشور کمک گرفته است در حالی که تامیر مخفیانه در تلاش است او را سرنگون کند تا وادیا بتواند برای شرکت های نفتی جهان باز باشد. وقتی سازمان ملل از او می‌خواهد که با مقر سازمان ملل در نیویورک صحبت کند، دریاسالار ژنرال آلادین به سراغ آنها می‌رود، زیرا فقط خود را توسط کلایتون (جان سی رایلی)، مردی که توسط عمویش استخدام شده بود، ربوده شد. او را بکش. آلادین پس از اینکه کلایتون به طور تصادفی خود را می سوزاند فرار می کند، اما ریش بزرگ او توسط کلایتون تراشیده شده است، و او را عملاً غیرقابل تشخیص می کند، در حالی که تامیر دوبل به عنوان آلادین برای عموم بازی می کند. بله، می دانم، فقط با آن همراه باشید. او در یک گردهمایی ضد آلادین، فعال پسرانه و مودار، زوئی (آنا فارس) را ملاقات می کند و در حالی که او تحت نام آلیسون برگرز پنهان می شود، با یکدیگر دوست می شوند. زویی به آلادین پیشنهاد می‌کند در خواربارفروشی‌اش شغلی را ارائه کند که در حال پذیرایی از مراسمی است که دو نفره او در آن اقامت دارند. در ابتدا، او این کار را فقط برای پاس کردن از امنیت دریافت می‌کند، اما در صحنه‌های بعدی واقعاً نقشی در برنامه‌های او ندارد. او با نادال (جیسون مانتزوکاس)، دانشمند هسته‌ای تبعیدی که در فروشگاه اپل کار می‌کند، برخورد می‌کند. من واقعاً جیسون مانتزوکاس را دوست دارم، رویکرد مرد مستقیم او در برابر شخصیت آلادین بیرونی عالی عمل می کند. نادال تنها در صورتی به آلادین کمک می کند که بتواند شغل قبلی خود به عنوان یک دانشمند هسته ای را باز یابد. دو نسخه از این صحنه وجود دارد، قسمتی که او با نادال ملاقات می کند. در یک صحنه جایگزین، آلادین در محل کار به نادال نزدیک می شود و یکی در یک رستوران نوع بار. آلادین به آرامی با نادال و زویی گرم می شود، که شخصیت را برمی گرداند و می پرسد که آیا او همچنان باید اجازه دهد وادیا تحت دیکتاتوری باشد. یک قطعه بدون رتبه از دیکتاتور وجود دارد که 15 دقیقه بیشتر از نسخه اصلی 83 دقیقه‌ای تئاتری آن اجرا می‌شود. بسیاری از مطالب اضافه شده محتوای جنسی و گفتگوی اضافی است. صحنه ای از خواب آلدین در پشت فروشگاه وجود دارد که در آن یکی از محافظان او به نام اترا سعی می کند با کتک زدن او با سینه های بزرگ شده او را بکشد. دیکتاتور دارای طنزهای درشت زیادی است که کار نمی کند، و بسیاری از آن ها واقعاً برای طرح داستان نیازی نداشتند. دیکتاتور همچنین می تواند برای برخی افراد بیش از حد توهین آمیز باشد. دیکتاتور تمام کلیشه های نژادپرستانه را مسخره می کند. اگر کسی واقعاً فکر می کند که همه مسلمانان اینگونه هستند، واقعاً احمق است. شوخی های تجاوز جنسی واقعاً خنده دار نبود. گاهی اوقات فیلم را کمی نوجوانانه می دیدم. ساشا بارون کوهن برای انتقاد از نگرش‌ها و باورهای مردم، به نوعی از نبض فرهنگی خود برای دانستن اینکه چه دکمه‌هایی را فشار دهد، به کار گرفته بود. من فکر می کنم مشکل این بود که آلادین در طول فیلم کارهای خنده دار زیادی برای انجام و گفتن داشت، به طوری که بعد از نیم ساعت شما آنقدر با کمدی آشنا شدید، او می گوید ممکن است پوزخند بزنید و بخندید و بخواهید بخندید. شما نمی توانید زیرا در اعماق وجود شما آن را انتظار داشتید. من به او می گویم که او یک بازیگر خارق العاده است، زمانی که نوبت به توسعه یک شخصیت می رسد، یک بازیگر فوق العاده است. با این حال، جوک ها قبلاً کهنه شده بود، زیرا او آن نقش را در Borat بازی می کرد. جوک ها شبیه جوک های استفاده نشده بورات هستند. چیزی که بورات را خیلی خنده دار کرد این بود که افراد حاضر در آن فیلم از جعلی بودن آن خبر نداشتند. آنها در واقع فکر می کنند که واقعی است. او از این نوع کمدین است. در این، شما می دانید که واقعی نیست. می دانید، این کاراکتری شبیه به بورات است و مخاطب می تواند ناامید شود، زیرا در طنز از نوع بورات نیست. بنابراین خیلی بد است که «دیکتاتور» در مقایسه با کمدی تاریک و طنز معمولی که می‌توانست آن را به فیلمی هوشمند تبدیل کند، فیلم‌های ظالمانه‌تری دارد. هنوز هم فحاشی های زیادی وجود دارد، و سخنرانی او در پایان، چارلز چاپلین را در دیکتاتور بزرگ تقلید می کند، اما ساشا بارون کوهن همه را تحت الشعاع خود قرار می داد و جایی برای خنده دار شدن دیگران نمی گذاشت. هنوز قابل تماشا است «دیکتاتور» توهین‌آمیز، کثیف و هر آنچه را که از یک فیلم ساشا بارون کوهن انتظار دارید دارد و تا حدودی جواب می‌دهد.

¨من عاشق وقتی خانم ها سر کلاس می روند. مثل دیدن یک میمون روی اسکیت است. برای آنها فرقی نمی کند، اما برای ما بسیار لذت بخش است. ¨

همانند کمدی‌های ساشا نوبلمن کوهن، ظالم هم بی‌احترامی، خصمانه است و اساساً همه تعمیم‌های موجود را به سخره می‌گیرد. او دستاوردهای غول‌پیکری با بورات داشت، فیلمی که من آن را بسیار سرگرم‌کننده و زیرک می‌دیدم، با این حال این شوخی در فیلم The Dictator‌های بعدی‌اش برونو و دیکتاتور کسل‌کننده شده است. چند دقیقه طنزآمیز در The Despot وجود دارد، اما به همین ترتیب یک انبوه جوک احمقانه و فحشا وجود دارد که باعث می‌شود مجبور شوم گاهی تماشا را کنار بگذارم. کوهن به جایی رسیده است که می‌خواهد در مورد موضوعات جدید تحقیق کند و دیگر کسل‌کننده نیست. او نشان داده است که می تواند کمدی های زیرکانه ای با لحن تمسخرآمیز بسازد. او تعمیم‌های دیوانه‌وار عموم ما را به سخره می‌گیرد و علیرغم اینکه ما را به خنده می‌اندازد، به همین ترتیب گوش‌های ما را می‌کشید و ما را وادار می‌کرد که مستقیماً و رفتار خودمان را بیندیشیم. او در بورات از این تقلید تا حد زیادی استفاده کرد، اما در فیلم The Dictator‌های اخیرش که تلاش می‌کنند با خنده‌های کم‌هزینه‌تر و کثیف‌تر درگیر شوند، به نوعی در هم آمیخته شده است. چند دقیقه خارق‌العاده وجود دارد که عملکرد تحسین برانگیزی در The Despot دارد و باعث می‌شود آنها واقعاً به سختی بخندند، بنابراین دیکتاتور احتمالاً وحشتناک نبود. چند دقیقه واقعا سرگرم کننده داشت. کوهن مانند بورات و برونو، لری چارلز را برای هماهنگی جدیدترین فیلمش آماده کرد. من واقعاً مطمئن بودم که دیکتاتور می تواند هوشمندانه تر باشد زیرا تریلرها عالی به نظر می رسند و نوردهی پشت آن توسط کوهن نیز بسیار سرگرم کننده بود (کسی که می تواند قسمت رایان سیکرست را در طول اسکار به یاد نیاورد که کوهن در شخصیت ظالم ظاهر شد. و بدون بار در کت و شلوار او باقی می ماند؟). من فکر می کنم زمان آن رسیده است که ساشا نوبل کوهن به بررسی موضوعات جدید بپردازد زیرا در گذشته نشان داده است که یک کمدین خارق العاده است.

حافظ آلادین (ساشا اریستوکرات کوهن) مستبد خشن و ثروتمند جمهوری است. وادیه (یک کشور مرکب شرقی). او کشور را با دستی بسیار وحشیانه اداره می کند و همه را تحت تعقیب قرار می دهد. دیکتاتور به عنوان تقلیدی از بخشی از مستبدان مرکز شرق پر می شود که همه ما در اخبار با آنها آشنا شده ایم و کوهن انگیزه شخصیت خود را از هر یک از آنها گرفته است. با این حال، کوهن علاوه بر این، آمریکایی ها و تعمیماتی که آنها از خاورمیانه ای ها دارند را نیز به سخره می گیرد. این به بهترین وجه در شخصیت جان سی ریلی بیان می شود. پس از به خطر افتادن کشورهای متحد به دلیل داشتن یک برنامه اتمی، آلادین مجبور به خروج از ایالات متحده می شود. آنها در کنار مشاور و عمویش تامیر (بن کینگزلی) روز قبل از گردهمایی در نیویورک ظاهر می شوند، اما چیزی که آلادین نمی داند این است که تامیر طرح های مختلفی برای او دارد. او ظالمی را شبیه دیگری آورده است و پیش بینی می کند که علادین را بکشد و مرجع تقلید را در اختیار بگیرد و گزارش دهد که قانون اساسی کشورش را تغییر خواهد داد و حکومت اکثریت را به افراد وادیه بازگرداند. در این میان، آلادین توسط شخصیت ریلی ربوده می شود که شروع به عذاب او می کند. اولین کاری که او انجام می دهد این است که موهای غیرقابل مقایسه صورت خود را از بین می برد، با این حال آلادین می فهمد که چگونه پس از یک اتفاق عجیب و غریب از آن دور شود. آلادین فراتر از ساختار ظاهر می شود اما هیچ کس او را به یاد نمی آورد زیرا مقلد او قبلاً جایگاه خود را داشته است. او توسط مخالفان محاصره می شود و یکی از آنها به نام زوئی (آنا فارس) تصمیم می گیرد به او کمک کند و او را بپذیرد. بدون سابقه ای برای زندگی، آلادین نمی تواند همه چیز را مطابق میل خود انجام دهد و رویدادهای کمدی پیش می رود.

در دیکتاتور چند دقیقه سرگرم‌کننده و چند خط خارق‌العاده وجود دارد، با این حال به طور کلی فیلم با چند شوخی بی‌معنی جلو می‌رود. من واقعاً در صحنه هلیکوپتر شرکت کردم که در آن شخصیت کوهن با همراهش به زبان خودش صحبت می کند در حالی که دو آمریکایی ارشد در مقابل آنها نشسته اند و در مورد آنچه صحبت می کنند استرس دارند زیرا تنها چیزی که می توانند بفهمند کلماتی مانند 911، اسامه، ساختمان سلطنتی است. ، و مجسمه آزادی. این صحنه هوشمندانه بود و باعث شد آنها واقعاً به سختی بخندند، با این حال این در مورد ثانیه حیاتی اصلی است که می توانم از فیلم محافظت کنم. چند جمله جالب وجود دارد مانند زمانی که ظالم در حال کمک به یک خانم برای بچه دار شدن است و به او خبر وحشتناکی را می دهد که کودک یک خانم جوان است. فیلم بسیاری از این کلی‌گویی‌ها را به سخره می‌گیرد، جایی که خانم‌ها در فرهنگ خاورمیانه حیاتی تلقی نمی‌شوند. ساشا اریستوکرات کوهن به طور استثنایی تحقیرکننده و خصمانه است. او مشکلی در برقراری ارتباط با روند فکری خود ندارد. او هیچ چیز را پایین نمی آورد و بیان می کند که چگونه هستند. همانطور که من می بینم این او را به یک سرگرم کننده موثر تبدیل کرده است، و با این حال او می تواند به همین ترتیب همه چیز را به حدی محدود کند و به دلیل خشن و واضح شوخی هایش، طرفداران زیادی را از بین ببرد. من این را فقط برای طرفداران کوهن تجویز می کنم که از شوخ طبعی او نمی ترسند.

http://estebueno10.blogspot.com

در واقع، بدیهی است که شما دیکتاتور را دوست خواهید داشت با این فرض که از بورات لذت برده اید. The Despot در مورد فرد خارجی دیگری است که در آمریکا است و در عین حال کاملاً در مورد روش های ایالات متحده ناآگاه است. برای این وضعیت، بیشتر عالی است. دیکتاتور بیشتر از جنایت برونو (لرز) جبران می‌کند و می‌فهمد که چگونه دوباره طعنه‌های مسخره‌ای را به آمریکا و ساکنانش القا کند.

ساشا نوبلمن کوهن در نقش حافظ علادین، رهبر گروه کوچک بازی می‌کند. کشور آفریقایی که به نوعی جایگزین ایران است. آنها می توانند سلاح هسته ای داشته باشند. آنها ممکن است پلوتونیوم خود را مسلح کنند. هیچکس نمیداند. سازمان ملل پیشنهاد نهایی را می دهد (اینطوری می دانید که تقلید است): به نیویورک بیایید و حساب خود را به ما بدهید، در غیر این صورت اقدامات اصلاحی را انجام خواهیم داد. آلادین به کارگردانی شریک زندگی‌اش تامیر (سر بن کینگزلی)، در نهایت تسلیم می‌شود و به نیویورک می‌رود، در حالی که یک فیل را در اطراف شهر می‌چرخاند. او درباره توانایی سرگرم کردن است، آلادین. در هر صورت، تقریباً زمانی که در مسافرخانه‌اش ظاهر می‌شود، ربوده می‌شود، اما از دست دستگیرکنندگانش دور می‌شود - با این حال بدون نام تجاری موهای صورتش. در حال حاضر، شما فقط از بریدن سبیل مردم دور نمی‌زنید، مگر اینکه بخشی از مافیای آمیش باشید، و در کمال تعجب، در آن نقطه، عواقبی وجود دارد. بنابراین در اینجا ما آلادین را داریم که در شهر نیویورک تنهاست، که دیوانه وار تلاش می کند تا یک بار دیگر وارد اقامتگاهی شود که قرار است سخنرانی خود را انجام دهد.

البته همه چیز بد پیش می رود. او به هر طریقی به مرکزی می رسد که توسط زویی (آنا فارس)، یک فعال کلیشه ای زنانه و بدون تراشیدن بغل (سلام، من این محتوا را ننوشته ام) که به تنوع و مهربانی ایمان دارد و به افراد فرصت می دهد، می رسد. ، هر چیزی که علادین محکوم می کند. بنابراین او یک خط کار جدید در آنجا پیدا می کند. چرا؟ از آنجایی که طبق نقشه، سازمان او موافقت کرده است که غذا را برای اقامتگاه تامین کند. اتفاقی مناسب، نه؟

بر خلاف بورات، The Tyrant به پاسخ های بدون نسخه آمریکایی های عادی وابسته نیست. این یک فیلم آبی واقعی است. همچنین، در صورتی که شما را در وضعیت ذهنی مناسب قرار دهد، فوق‌العاده احمقانه است. علاوه بر این، شما بدتان نمی آید که حالت تهوع داشته باشید (پاسخ: مراقب صحنه بی سیم/تولد باشید). همانطور که تصور می کنید، همانطور که آلادین (یا همانطور که زویی او را می شناسد، "الیسون برگرز") نقشه می کشد تا به مسافرخانه بازگردد، گفتاری شگفت انگیز در مورد نحوه حکومت مستبدان و چرت زدن دولت های مردمی و پاره کردن اوضاع ظاهری جدید کشورش ارائه دهد. قانون اساسی، او ذره ذره تسلیم زویی می شود. آیا شما آن را نمی دانید سلام، هر زنی که به شما نشان می دهد چگونه از خود لذت ببرید، باید مدیر باشد، درست است؟ اساساً او را سر بریده نمی‌داند.

ببینید، بخش بزرگی از این تقلید مربوط به نوجوانی است، بیشتر از یک مرد جوان، آدام سندلر، با این حال کوهن به نحوی آن را واقعاً قابل تحسین می‌کند. علادین مدت‌هاست که با محبت با خویشاوندان خود بدرفتاری کرده است و قصد دارد به این کار ادامه دهد، لعنت بر سازمان ملل، اما مشاور تامیر برنامه‌های متفاوتی دارد. به طور معمول، شما با تامیر طرف می‌شوید، اینطور نیست؟ نه خیلی سریع، رفیق قدیمی. به من اعتماد کنید، یک توجیه معتبر وجود دارد که تامیر و انگیزه‌هایش را دوست نداشته باشید.

دیکتاتور بر روی احساس ترس آمریکایی پس از 11 سپتامبر و احساس بالای آن از امنیت به عنوان تئاتر و در واقع، نقش دارد. ضعف شاید آنها واقعاً در مأموریتی هستند که ما را به دست آورند! یک صحنه سرگرم کننده در یک هلیکوپتر مسافرتی وجود دارد که در آن دو سوار منفرد بحثی را که آلادین با رفیقش نادال در سر دارد برای توطئه بمباران ایالات متحده به هم می ریزند چرا؟ در واقع، دو مرد با ظاهر شرقی مرکز که متوجه "بن لادن" و "9/11" و "9/11 2012" می شوند، با یکی از آنها پشتیبان پوشیده شده است که برای چشم توسعه نیافته به نظر می رسد یک بمب افکن خود ویرانگر است. تن پوش. خیلی زود؟ نه، اینطور نیست، به این دلیل که تقلید هجوی کوهن بسیار هدفمند است.

گفتمانی در پایان ارائه شده است که به شگفتی های استبداد تا محدودیت های سیستم حکومت اکثریت نگاه می کند. شما باید این گفتمان را ببینید. اگر با کمی خوش شانسی، روسای ما حقیقت را در مورد آن تشخیص می دادند و به درستی عمل می کردند.

ساشا نوبل کوهن با یک فرد عجیب و غریب دیگر، یک تصویر ساختگی "موکومنتی" از ظالمی به نام آلادین، بازمی گردد تا جمعیت را بخنداند.

جمهوری وادیه با تصمیم شدید آلادین به وجود آمده است کسی که تصویر یک فرد دردسرساز و غیرانسانی را به تصویر می‌کشد، تقریباً روزمره نیست. علیرغم این واقعیت که علادین واقعا خودخواه و وحشی است، شخصیت شوخ طبع او می بیند که به نیویورک سفر می کند تا ادعایی آشکار از ملک خود در وادیه دریافت کند.

کشور نفت خیز آفریقای جنوبی او مستقیماً شقیقه‌های چشم را به دلیل نگهداری انبوه سلاح‌های اتمی افزایش داده است. آمریکا، که کمک کننده ترین کشور (طعنه آمیز) برای بیان دیدگاه خود است، از علادین می خواهد که شفاف سازی غیرقابل انکار را برای این اتهامات بیان کند.

این زمانی است که علادین برای جلسه ای در نیویورک حاضر می شود که این سفر به نیویورک می رسد. بد می شود و مولفه های شخصیت واقعی و طنز او به کجا می پیوندند. او مدتها قبل یک توله سگ گمشده پیدا می کند که اتفاقی از جمله دستگیری او باعث می شود که او را در شهر نیویورک رها کرده و موهای خاص صورتش را از بین ببرند و او را در مقابل مردم غیرقابل تشخیص و در عین حال بی دفاع در مقابل مردم بی دفاع کند که می تواند تا آنجا که شهرت او بسیار وحشتناک باشد.

آلادین که ترجیح می‌دهد به سر خود شلیک کند تا اینکه ببیند عزیزترین وادیه‌اش به یک کشور سیستم قوانین اکثریت تبدیل می‌شود، برای ملت و ابتکار خود می‌جنگد، زیرا طاهر جایگزین علادین با یک ظالم بدخواه می‌شود که در زمان، با حکومت اکثریت جمهوری آزاد از دولت موافقت خواهد کرد.

The Despot یک بازیگر منصفانه ارائه می دهد. بن کینگزلی نقش طاهر را بازی می‌کند، همدم بدی که در حقیقت باید از دست او آزاد شود، و از خود می‌گذرد تا موقعیت ممتاز وادیه را بگیرد. آنا فارس، زوئی است، فردی حامی که یک فروشگاه مواد غذایی در مرکز شهر راه اندازی می کند. او از وجود مردی که موهای صورتش بی خبر است، پیشنهاد می کند که در کار به آلادین کمک کند و به او کاری را در فروشگاهش پیشنهاد می کند.

ظاهر جزئی شامل مگان فاکس است، و بخشی از کار که به طور مداوم بامزه جان سی را برجسته می کند. ریلی که کلایتون است، رئیس امنیت یک اقامتگاه والدورف که امنیت آلادین را تضمین می کند. دیدن یک ایده از پیش تعیین شده از ساشا عالی بود. بورات: آموزش‌های اجتماعی آمریکا برای بهره‌مندی از کشور قزاقستان متعالی (2006) بسیار عالی بود و به عنوان یکی از قابل توجه‌ترین کمدی‌های تاریخ شناخته خواهد شد. به هر حال، برونو (2009) تا آنجا که تلاش دیوانه وار برای قهقهه کردن جمعیت، غفلت از دستیابی به آنچه بورات در مورد نوآوری انجام داده بود، جسارت کرد. بدون شک، آن شخص همجنس گرا بود و ما از همان ابتدا سرگرمی شخصیت فعال زنان او را دنبال کردیم، با این حال همه چیز در نظر گرفت که عمیقاً فراموش شدنی بود.

Despot با توجه به اینکه شما را درگیر نگه می دارد، برتری می یابد، و پیشنهاد می کند چند دقیقه هوشمندانه و در عین حال پیش‌بینی‌نشده در فیلم The Dictator که در آن شما شبیه "آیا این اتفاق افتاد" خواهید بود؟ واضح است که به‌عنوان بورات و برونو، از طریق درجه بحث‌هایش مورد توجه قرار می‌گیرد. ساچا واقعاً به طور حتم نقش ارتباط با مستبدان واقعی را بیش از حد انجام می دهد و این کار را با اصالت هوشمندانه انجام می دهد.

The Tyrant معامله بزرگی نیست، با این حال ارزش یک ساعت را دارد، به خصوص به خاطر خنده های متواضع و افراد عجیب و غریب آن. از اینکه دیدم ساشا نوبلمن از ایده ای که شخصیت انگلیسی او را در هالیوود جوان کرده بود، غرق شد، بسیار خوشحال شدم. علی جی اینداهاوس، فرد خیالی اصلی از ساچا در آنچه در انگلستان بسیار پربار بود، بود. باز هم دیدن تغییر ساشا به آهنگسازی از پیش تنظیم جذاب بود و باعث ایجاد یک ساعت خوب می شود.

به طور کلی: فریب برونو یا بورات را نخورید، کاملاً متفاوت و به طرز تکان دهنده ای طنز

آیا در نظرسنجی من شرکت کردید؟ به نظرسنجی های گذشته و استثنایی من در وبلاگ من نگاه کنید - http://gerrysreviewsforthosecurious.blogspot.com/

The Tyrant اثر ساشا نوبل کوهن، تقلید بورات را کانالیزه می‌کند، اما آن را با یک داستان عاشقانه متعارف هالیوودی با تأثیرات ترکیبی پیوند می‌دهد. این یک فیلم کوچک احمقانه برای تحمل است، با این حال پتانسیل برای یک تقلید مسخره آمیز هوشمندانه و قابل مقایسه با بهترین کار کوهن وجود دارد. همه چیز برابر است، ما با طنز کثیف و یک ایده تحقیرآمیز که در یک قایق جذاب و غیرقابل تخیل مشت شده است، برخورد می کنیم. لحن به طور مداوم در حال حرکت است، مطمئن نیستم که چگونه مواد را کسل کننده کنیم، اما تصمیم داریم که آن را بیش از حد کم رنگ نکنیم. حیف است.

دیکتاتور کوهن را در نقش آلادین، مستبد وادیای کوچک اما نفت خیز، که قرار است در گردهمایی سازمان ملل در نیویورک سخنرانی کند، دنبال می کند. اندکی پس از ظهور او، آلادین دستگیر می شود و یک مرگ ناگهانی او را آرام می کند و تضمین می کند که هیچ کس او را به یاد نخواهد آورد. او با زویی، یک کارآفرین آشنا می‌شود، و بلا، بل، بلا، همه چیز شروع به ساختگی می‌کند.

کوهن، تا آنجا که برای او مهم است، در تمام طول فیلم جالب است. حضور او بدون در نظر گرفتن اینکه به چه کسی نزدیک است، فیلم را منتقل می کند، مانند آنا فارس (شغل شماره 74 که به اندازه کافی عجیب و غریب است، اما شعله قدیمی را می سوزاند) جیسون مانتزوکاس، و آصف مندوی. هیچ بازیگر دیگری نمی‌تواند جذابیت او را جلب کند، برخی از آن‌ها با کار سریعی که در تضاد با شهرتشان است، انجام می‌دهند.

جان سی رایلی، فرد آرمیسن، و مگان فاکس همگی در یک صحنه انفرادی هستند که مستقیماً آن را بازی می‌کنند. یکی از کارهای عجیب و غریب به کریس الیوت داده می شود، کسی که آنجاست و آنقدر سریع رفته که با فرض اینکه سوسو می زنی دلتنگش می شوی. به معنای واقعی، من آن را هماهنگ کردم. در صورتی که چشمک بزنی، او را نخواهی دید. سرگرم کننده اصلی که واقعاً خودش را حفظ می کند، بابی لی است، در مدت کوتاهی که به او داده شده است. اقامتگاه سلطنتی آلادین عالی است و در خور تصویر ثروت های نفتی شرور است. محتوا، هر چند ممکن است، یک هجوم زیرکانه است که "اگر ظالمان خنده دار بودند چه؟" موقعیت‌هایی، از جمله تقلای دستکاری شده 100 متری و انبوهی از فاحشه‌های VIP، و طنز بی‌فرهنگ توالت، از جمله تصویر خودارضایی و چروکیدن که باعث گروه‌بندی تولد می‌شود. ساختار اصلی نیز به‌طور ناامیدکننده‌ای مرسوم است، داستانی عاشقانه در میان آلادین و زویی که در نهایت بر غرور ناخوشایند یک کمدی کاملاً شناخته‌شده «ریشه برای یک دیکتاتور» غالب می‌شود.

در واقع، ایده دیکتاتور مستلزم گفتن مبهم در جایی که ما یک دیوانه را تشویق می کنیم که تلاش می کند کنترل را از دست حکومت اکثریت دور کند تا بتواند علاوه بر آن با خویشاوندانش بدرفتاری کند. این به درستی تنظیم شده است، با این حال کوهن عقب نشینی می کند، محیطی سبک تر و شادتر را انتخاب می کند، با چند چشمک به سمت دوربین در انتها. او اساساً نمی‌تواند کاملاً بدبین باشد تا تصویر یک هیولای جذاب و در عین حال بی‌رحمانه قدرتمند را به ما ارائه دهد که باید گزینه‌ای را برای تحسین کردن آن انتخاب کنیم.

در مجموع، The Tyrant سرگرم‌کننده و تغییر مسیر است، در صورتی که نه آن طنز تاریک منفی که می توانست باشد. این گسترش مناسبی به فیلم‌شناسی کوهن می‌کند، اما در حال حاضر نشان‌دهنده توسعه یا توسعه یک صنعتگر نیست. دیکتاتور برای کمدی های پالایش نشده و در عین حال «صمیمانه»، به طور کلی مانع آن می شود. بدون شک به اندازه بورات محبت آمیز شناخته نمی شود، اما احتمالاً با محبت بیشتری نسبت به برونو به یاد می آورد... برای هر آنچه که ارزش دارد.

مستبد قطعا دقایق خود را داشت. آیا نیاز به دیدن آنها دارید؟ تریلر را تماشا کنید.

معلومه که شوخی می کنم. موارد بیشتری در خود فیلم وجود دارد و هر چه بیشتر به آن فکر می کنم، از آنجایی که دیکتاتور را دیده ام، کمی بیشتر می خندم. من به علاوه از کسی که به طور کامل و کامل ستمگران هولناک جهان را در هر شرایطی به سخره گرفت، قدردانی می کنم.

ساشا اریستوکرات کوهن با شخصیت های طنز خود، بورات و برونو، به طور فعال بر من چیره شده است. به معنای واقعی در جوهر چنین مردان نفرت انگیزی تف می کند. چه کسی برای این شاهکار به او امتیاز پنج نمی دهد؟

به گفته وی، ظالم فیلم خارق العاده ای نیست، با این حال این یک فیلم به اندازه کافی جذاب از Despot است که از ثروت به لباس می رسد. شهر نیویورک و در مسیر همدلی را می آموزد. علاوه بر این، در طول مسیر، برای ما ناظران، یا حداقل، ما به سادگی محصولات بازنمایی ها را به هم متصل می کنیم تا زمان اجرا را جبران کنیم.

به راستی یک طرح خط مستقیم ناچیز وجود دارد، هرچند به طور کلی شما همانطور که بیان شد، تعداد زیادی صحنه از چیزهایی که روزنامه نگاران آن را جالب می بینند، خواهند دید. شما نیز ممکن است و کوهن واقعاً آن را در تصویری که هرگز دست و پا گیرش نمی‌کند از یک مرد وحشتناک و وحشتناک سرزنده نگه می‌دارد.

به طور معمول، من گزاره‌های فیلم را در نظرسنجی‌هایم وارد نمی‌کنم، اما این یک سطر شایسته است. هر کسی این را می بیند و من شما را در این مورد رها می کنم زیرا چیز بیشتری برای گفتن در مورد دیکتاتور وجود ندارد:

"چرا می گویید مردم تا این حد دشمن ظالمان هستید؟ در صورتی تصور کنید که آمریکا یک استبداد. شما می توانید به 1% افراد اجازه دهید همه فراوانی کشور را داشته باشند. می توانید به همراهان ثروتمند خود کمک کنید تا با کاهش مخارج دولتی خود اسراف کنند. علاوه بر این، آنها را نجات دهید زمانی که شرط بندی می کنند و می بازند. می توانید نیازهای فقرا را نادیده بگیرید. مراقبت‌ها و آموزش‌های پزشکی. رسانه‌های شما رایگان نمایش داده می‌شوند، اما به طور نامحسوس توسط یک فرد و عزیزانش محدود می‌شوند. می‌توانید تلفن‌ها را استراق سمع کنید. می‌توانید بازداشت‌شدگان ناآشنا را عذاب دهید. ممکن است تصمیم‌ها را دستکاری کرده باشید. می‌توانید دروغ بگویید که چرا جنگ می‌کنید. شما می توانید ندامتگاه های خود را با یک گردهمایی نژادی خاص پر کنید و هیچ کس غر نمی زند. می‌توانید از رسانه‌ها برای ترساندن افراد برای حمایت از استراتژی‌هایی که بر خلاف منافعشان است استفاده کنید.» - Aladeen