🎥 دانلود فیلم A Woman in Berlin 2008 (یک زن در برلین) دوبله فارسی بدون سانسور 📥

زنی در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم تلاش می کند از حمله نیروهای شوروی به برلین جان سالم به در ببرد و...
در برلین زنی سعی می کند از تهاجم نیروهای شوروی به برلین در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم جان سالم به در ببرد...

جهت دانلود فیلم A Woman in Berlin 2008 (یک زن در برلین) دوبله فارسی بدون سانسور و با زیرنویس فارسی به پایین این صفحه مراجعه فرمایید.

چه فیلم باورنکردنی. این داستان قهرمان epon(anon)ymous را بازگو می کند که هم حمله برلین را به شیوه ای بسیار خصوصی دید و از آن عبور کرد. اما فیلم نظارت می کند که تا انتها بیش از حد دلسرد نشود، تا حد زیادی به لطف توانایی های بازیگری تضمین شده نینا هوس. او با وجود گفتمان کمی در فیلم A Woman in Berlin، روح و دانشی خشن را منتقل می کند. همچنین، بله، او باعث شد که به این فکر نکنم که از دیدگاه او چه کاری می‌توانم انجام دهم. پس از تماشای آن، من به‌علاوه دیدگاه عجیبی در مورد حمله دارم. به نظر می رسد داستان Anonyma تایید می کند که در هر مورد بیش از یک روش برای مدیریت یک موقعیت دیوانه وار وجود دارد.

من کمی متحیر شدم که روایت این خانم ها برای مدت طولانی خاموش بود، با این حال فهمیدم چه چیزی من فکر می کنم در مورد ملت آلمان نباید شوکه شوم - بی احساسی نقش مهمی در زندگی عمومی آنها دارد. با این حال، به وضوح 10000 خانم در این دوره از تاریخ آلمان "فقط" به دلیل حمله به سطل لگد زدند. این یک اندازه گیری هشیارکننده است، و بیانیه رهبر روسیه را به شوخی می کند، که در همان ابتدا در فیلم A Woman in Berlin نشان می دهد که بیماری های مقاربتی بهترین خطری هستند که خانم ها از جانب جنگجویانش با آن روبرو هستند. به نظر می‌رسد که آنها مانند مهاجمان در سراسر جهان به شدت نسبت به هزینه‌های جسمی و روحی بدرفتاری‌های خود غفلت می‌کنند، و به‌طور دقیق در فیلم A Woman in Berlin به‌عنوان شکست‌خوردگانی که به شکلی فالیک تثبیت شده و صادقانه مانع هستند، به تصویر کشیده می‌شوند. یادآوری این نکته ضروری است که سن معمولی تلفات آنها 16 سال بود. بیشتر این خانم های جوان و خانم های جوان در ابتدای درگیری ها بچه بودند و هیچ ارتباطی با فعالیت های اداره آنها که در هر صورت استبداد جنسیتی بود نداشتند. .

گفتگوهای زیادی در مورد آنچه یک زن در برلین در مورد حمله در زمان جنگ صحبت می کند وجود داشته است. آیا این خانم‌ها با دشمن امتیاز می‌دادند، یا می‌گفتند که از یک موج شدید خشونت جنسی به ایده‌آل‌ترین شکلی که می‌توانستند عبور می‌کردند؟ فیلم به بررسی دو چشم انداز می پردازد. به همین ترتیب روشن می کند که برای هر خانم یک راه حل وجود ندارد. در یک زن در برلین بخشی از مجروحان روان خود را از دست می دهند و به خودکشی می پردازند (یا دیگران). دیگران یک خیرخواه دوستانه در نیروهای مسلح روسیه پیدا می کنند که در ازای امنیت (یا در هر حال، رابطه جنسی کمتر خشن) به آنها "هدایایی" می دهد.

من شخصاً یک زن در برلین را به عنوان داستانی در مورد روشی که توسط آن خانم ها با شرارت های غیرقابل درک و بی ارزش از قسمت های مختلف خود سازگار می شوند. صحنه ای که دیوانگی شرایط آنها را خلاصه می کند، نقطه ای است که در آن "دختران" برای نوشیدن نوشیدنی و بچه در مورد اینکه توسط جنگنده های روسی به دنبال آنها رفته اند، دور هم جمع می شوند. در زیر پوزخند و نیشخند می توانید ببینید، بشنوید و تلاش کنید و احساس کنید که چیزی در درون آنها خود ویرانگر است. اینکه آنها تقریباً هیستریک هستند. من عمیقاً اطمینان دارم که تماشاگران این صحنه را به اشتباه درک نکرده‌اند تا به این معنا باشد که خانم‌ها فکر می‌کنند تجاوز سرگرم‌کننده است، به این دلیل که برای من سخت بود که از اهمیت مخالف آن غافل شوم. حیله گری و بی تکلفی با احترام به رئیسی که هرگز جمعیت خود را اشتباه قضاوت نمی کند ادامه دارد.

من واقعاً برای کسانی که در این مدت در برلین ماندند، احساس می کنم، بنابراین هر فردی باید قلبی داشته باشد. آنها گزینه ای نداشتند: آنها در یک شهر درگیر بدون هیچ شانسی برای خارج شدن و سازه های نه چندان قابل تحمل گرفتار شدند. ذخیره اصلی مواد غذایی و مایحتاج از طریق همان مردانی که به آنها حمله می کردند، می رسید. کشورهای شریک از این شرایط بسیار آگاه بودند و نزدیک به یک سال میانجیگری نکردند، زیرا احساس کردند که حمله به آلمانی ها روحیه عمومی را بهبود می بخشد (با عرض پوزش صادقانه، اما یک بیانیه واقعی با این تأثیر از سوی ارتش آمریکا وجود داشت). این یک داستان کاملاً آشنا است و تا به امروز در کشورهای جنگ زده (بوسنی، کنگو و غیره) کار شده است. بنابراین نه قافیه دارد و نه دلیل که ساختن فیلمی در مورد این موضوع اینقدر طول کشیده است. گمان می‌کنم که این به سادگی نشان می‌دهد که واقعاً دنیای سرگرمی چقدر غرق مردانه است!!

در یک صحنه، Anonyma با یک شخصیت مهم روبرو می‌شود و از او می‌خواهد که به طور مؤثری از حمله زنان برلینی جلوگیری کند. او پاسخ می دهد: "من برای تامین امنیت چه کسی صلاح است؟ خویشاوندان من یا شما؟" پاسخ من به این سوال این بود که "شما باید از زنان و شهروندان عادی غیرمسلح که برای آزادی آنها می جنگید محافظت کنید." با در نظر گرفتن همه چیز، هدف کلی از برکناری هیتلر به دست آوردن فرصت برای همه بود، یا اینطور که شرکا می گفتند. در واقع، سقوط برلین به یک مبارزه کمکی تبدیل شد، درگیری مردان با زنان. Eine Frau در برلین نشان می دهد که با فرض اینکه مردان پیروز شده باشند، جهان چه چیزی می تواند شبیه باشد.

نقطه عطف پارک Treptower در برلین که یک سرباز شوروی را به همراه یک بانوی جوان آلمانی که او نجات داده است، به تصویر می کشد، فقط معمولی از مستقیم نیروهای مسلح سرخ است که با شجاعت و شجاعت فوق العاده توصیف شده است. روسیه در محو حیوانات موذی بنیادگرا، از فرصت و خودمختاری خود محافظت کرد و همچنین نقش بی چون و چرای آزادی اروپا و آسیا از انقیاد را بر عهده گرفت. پیشرفت بشر جهانی نجات یافت. همانطور که یوهانس بچر مقاله‌نویس بی‌نظیر آلمانی پس از درگیری در غزلی نوشت: "چه کسی همه چیز را انجام داده است/برای رهایی ما از مشقت؟/افسانه های انجمن شوروی/به خاطر شما سربازان شوروی"

اما تحت تأثیر پیروزی جنگ ویروس تا حدودی انگلیسی آمریکایی ها، نئونازیسم در آلمان و وطن پرستی افراطی در کشورهای اروپای شرقی، کاری برای اصلاح واقعیت های کنونی و پیامدهای جنگ بزرگ دوم وجود دارد. تیره کردن نام نیروهای مسلح سرخ با ادعاهای دراماتیک و تحقیرآمیز حمله جمعی برای تلاش برای احیای میهن پرستی آلمان، سفید کردن گذشته نازی ها و استانداردسازی روشی که آلمان به طور مداوم مسئول ایجاد یک درگیری مخرب بوده و خواهد بود، مهم است. . رویزیونیست های قدیمی انگلیسی آمریکایی در درگیری ظریف خود با روسیه باید دستاوردهای نیروهای مسلح سرخ را محدود کنند و حتی روسیه را شبیه آلمان نازی به تصویر بکشند. روانشیست های آلمانی با ساختن "آلمان غوغا" به دلیل "انبوهی از مغول های روسیه" به نقشه های وحشتناک خود مشروعیت می بخشند. هدف یک زن در برلین بدنام کردن روس‌ها و جنگجویان بی‌نظیر شوروی به‌عنوان انبوه غارت‌کننده، هیولاهای آسیایی پایه‌های زیربنایی خود را در روزهای نابودی رایش آلمان دارد.

همانطور که دانشجویان تاریخ روسیه نشان داده‌اند. بررسی عینی بدرفتاری‌ها توسط نیروهای مسلح سرخ نشان می‌دهد که حمله و تجاوزات مختلف علیه آلمانی‌ها به یک ویژگی بزرگ و بی‌سابقه توجه نکرده است و تصور یک استراتژی هماهنگ و روشمند توسط متخصصان نیست. در عوض، شجاعت و انسانیت نیروهای مسلح سرخ به وفور آرشیو شده است، مشابه قدردانی که از مردم آلمان دریافت کردند. متخصصان نهایت تلاش خود را انجام دادند تا تضمین کنند که افراد معمولی با آموزش به مبارزان معمولی و سرکوب جدی احزاب گناهکار آسیب نخواهند دید. آلمانی‌ها با بخش ساده‌ای از وحشتی که جنگجویانشان در شرق سازماندهی کردند، مواجه نشدند. سیستمی که توسط ابطال‌گران برای تصوراتشان در مورد حمله دسته‌جمعی استفاده می‌شود، شامل کنترل‌ها و برون‌یابی‌های قابل اندازه‌گیری مشکوک با توجه به فراگیر بودن خاتمه‌های زودهنگام در چند مرکز رفاهی است. هیچ چیز در کار آنها دلیل قانع کننده ای برای وقوع حمله دسته جمعی به دست نمی دهد.

در حالی که تحریف‌کنندگان غربی تاریخ به سرعت این داستان «Eine frau در برلین» را با دادن دارایی‌های عظیم برای یک فیلم و کتاب به نمایش می‌گذارند، داستان‌های کهنه‌سربازان نیروهای مسلح سرخ بسیار کم است. این ادعاها مبنی بر بدرفتاری با شهروندان عادی آلمان، و همچنین اشغالگران آلمانی بی پایانی که از رهایی بخشان تشکر می کردند، تحقیر کرد. به عنوان مثال، متخصص تاریخ روسی A. Dyukov به دفتر خاطرات ستوان P. Kirichenko اشاره می کند که تأیید می کند "مسئله قصاص علیه نازی ها از بین رفت. این در ذهن خویشاوندان ما نیست که علیه خانم ها پاسخ دهیم. ، جوانان و بزرگترها. ذهنیت جنگجویان شوروی نسبت به مردم عادی آلمان غیر حزبی بود. هیچ کس، اساساً از هنگ ما، ظلم جدی نمی کرد. علاوه بر این، وقتی با بچه های آلمانی مشتاق زیادی ملاقات می کردیم، غذای خود را بدون تردید تقسیم می کردیم."

همچنین از آثار دیوکوف، افکار ایرگمرد دیتز، یک برلینی است: "اسم او نیکولای سمیونوویچ سیلنف بود. ما در می 1945 در برلین ملاقات کردیم. من 20 ساله بودم و با آن زندگی می کردم. مادر و خواهرم... من او را دوست داشتم، با این حال او هرگز به سمت من حرکت نکرد. زمانی که من به دلیل ذات الریه ناتوان شدم به دنبال من آمد. او خنده زیادی می خندید که به رهایی ما از ترس کمک کرد. پذیرا بودن او و انسانیت او ما را به سمت تبدیل شدن سوق داد. صحابه بدون توجه به انسداد زبان، حالات ناگوار زندگی، پایه های مختلف، او به شدت بر بهبود اخروی من تأثیر گذاشت و بدیهی است که آینده من را تحت تأثیر قرار داد. به او فکر کردم و باید بگویم که برای مدت کوتاهی که با هم گذراندیم همیشه سپاسگزارم. "

زباله های غیرتاریخی یورو بدون تقلب و طاقت فرسا. با سقوط دیوار برلین و پیروزی شرکت خصوصی غربی، غرب در حال تغییر تاریخ است. همه فیلم ها تبلیغی هستند ساخت فیلم میلیون ها هزینه دارد. دلالان/وام دهندگان فیلم هایی را که در آن به افراد عادی مجموعه ای از تجربیات خود را نشان می دهند سرمایه گذاری نمی کنند. این همه است. یک زن در برلین نه در سطح قابل تأیید و نه به عنوان یک تلاش تخیلی واقعی کار می کند.

از دیدگاه تاریخ: تعداد قابل توجهی از بستگان و همسایگان من در آلمان نازی زندگی می کردند. این داستان کاملا ساختگی است. آیا افسران روسی بودند که به زنان آلمانی حمله کردند؟ به طور مشخص. افسران آمریکایی که به زنان آلمانی حمله کردند؟ به طور مشخص. راستش را بخواهید، در حال حاضر چند خانم در شهر نیویورک، رم یا چین مورد تعرض قرار می گیرند. سوال مهمی که باید مطرح شود این بود که آیا دولت شوروی در هر مقطعی قدرت حمله را در طول جنگ جهانی دوم صادر کرده یا مجوز داده است؟ پاسخ این است: در کل، نه! بیایید در بازه زمانی بررسی کنیم: جنگ بزرگ دوم در حال پایان یافتن بود و تمام اروپای شرقی کمونیست شد. فرانسه، ایتالیا، آلمان و یونان نیز قرار بود کمونیستی شوند. سرمایه گذاران پول ایالات متحده و انگلستان باورنکردنی باید از این اتفاق جلوگیری می کردند. به این ترتیب طرح مارشال ساخته شد. این جنگی بود بین شرق و غرب برای قلب و مغز آلمان شرقی، هر چند اروپایی های کانونی. همانطور که یک زن در برلین به اشتباه نشان می دهد، در فرصتی که سربازان روسی به تعداد زیادی از خانم های آلمان شرقی حمله کردند، به چه دلیل آلمان شرقی کمونیست شد و برای 40 سال شمال کمونیست ماند؟ به چه دلیل آلمان شرقی هستند. به خصوص زنان آلمان شرقی که هزاران هزار نفر برای برقراری مجدد کمونیسم در آنجا می جنگند؟ از آینده یک تعهد تخیلی: با توجه به این واقعیت که ممکن است یک فیلم به عنوان یک اثر تبلیغی ساخته شده باشد، به این معنی نیست که ارزش های خلقت باید پایین باشد، غیرقابل تماشا هستند. علی‌رغم احساسی که من در مورد آلمان نازی دارم، بسیاری از ساخته‌های سینمایی آن‌ها مانند برد اراده ریفنشتال، آثار بزرگ زمان خود بودند که هنوز برای جمعیت امروزی رعد و برق هستند. تیتر ضعیف، بازی وحشتناک، فیلمبرداری هولناک و محتوای ناگوار یک زن در برلین را غیر قابل تماشا می کند. فیلمبرداری در سفیدی تقریبا تاریک فیلمبرداری شده است. چرا؟ من نمی دانم. آیا کنتراست جهان قبل از سال 1960 بالا بود؟ محتوا و تبادل بی معنی و بیش از حد ناپاک است. من خجالت می کشم و خانواده پروتستان آلمانی من بسیار خجالت زده تر می شدند. برای ارائه تنها یکی از چند مدل: پیرزنی که بیش از یک بار توسط جنگجویان روسی مورد تعرض قرار گرفته است، اظهار می کند که چگونه مردان روسی عاشق برقراری روابط جنسی با او هستند، به این دلیل که همانطور که او با دست خود تصویر می کند واژن او کمی شبیه به نخود است. اصلا شبیه خانم های اوکراینی نیست که واژنشان به اندازه گریپ فروت است. در وهله اول، چگونه یک مبارز جوان، و نه بسیاری از آنها، نیاز به حمله به شورشیان، زنان سالخورده به اندازه کافی برای مادربزرگ بودن آنها دارد؟ مسخره است! بیشتر از این، تعصب آشکار علیه زنان اوکراینی خصمانه است و گفتمان کاملاً کثیف است. وقتی من یک خانم جوان در شهر نیویورک در دهه 1990 بودم، خانم ها اینطور صحبت نمی کردند و بدون شک در آلمان پس از جنگ که از نظر فیزیکی سرکوب شده بود، اینطور صحبت نمی کردند.

آخرین مورد قبل از اینکه نظرسنجی خود را به پایان برسانم: یک پرس و جو مربوط به ژست گرفتن دلیل این است که فیلم های خاصی پشتیبانی می شوند و فیلم های دیگر پشتیبانی نمی شوند؟ این فیلمی بود که قرار بود در دنیای سینما سقوط کند، پس چگونه کارگزاران می‌توانند بمب‌ها را تامین مالی کنند؟ پایه: این دوره ای بود که Gravity شروع شد و کارگران در سراسر اروپا حقوق تخصصی خود را از بین بردند، مزایا را از بین بردند، و غیره. ظلم به نجیب سارق، کارآفرینان پول 1٪. با تهمت زدن به انجمن اتحاد جماهیر شوروی، 1 درصد تلاش می کنند به مردم بیاموزند که همه انتخاب ها وحشتناک تر هستند. 1 ستاره خراب. زباله‌های دست‌نخورده، با فرض اینکه به‌عنوان یک پورنوگرافی فرسوده اروپایی ساخته می‌شدند، کمتر نامرغوب بودند.

من پیش از این به طور فعال یک نظرسنجی از یک زن در برلین ارائه کرده بودم، اما از آنجایی که ممکن بود برای افراد خاصی فریبنده به نظر برسد، فکر کردم باید آن را بازنویسی کنم.

قبل از هر چیز می‌خواهم به Glock22 تعارف کنم. برای نظرسنجی خود (آلمانی ها وحشتناک هستند، 25 فوریه 2011)، که بخش های پیچیده داخل فیلم را به خوبی خلاصه کرد. یک زن در برلین در مورد تقصیر خود آلمانی ها در رتبه دوم قرار می گیرد: اولین فیلم استالینگراد است در صورتی که فکر می کنید. مسئله اصلی فیلم این است که واقعاً یک داستان نیمه عاشقانه - به جای نمایش درگیری - بین یک خانم آلمانی و یک سرگرد روسی است. اتفاقی بسیار دور از ذهن است که در این صورت اتفاق بیفتد که قطعاً به هر وسیله ای امکان پذیر است. بنابراین به جای واقعیت‌ها، مدلی را به ما نشان می‌دهد که احتمالاً هرگز اتفاق نیفتاده است (من متوجه می‌شم که فیلم به یک مجله بستگی دارد، اما تاقچه آن را قانونی نمی‌کند). در آغاز، فیلم حول محور حمله واقعی می‌شود، به این دلیل که وقتی نیروهای مسلح شوروی درگیر یک شهر یا شهرک شدند، این همان چیزی بود که اتفاق افتاد - حمله‌ای که چند روز ادامه داشت تا اینکه آنها منطقه را ترک کردند. سپس، در آن نقطه، آشکارا سیل دیگری از رزمندگان آمد و کل چرخه یک بار دیگر از همان ابتدا شروع شد. غارت‌ها و قتل‌هایی نیز وجود داشت که واقعاً در فیلم A Woman in Berlin برجسته نشده است. فیلم از ذکر این نکته غفلت می‌کند که تعداد کمی از خانم‌ها در جریان حملات به شیوه‌های وحشتناکی (کمر شکسته، ضرب و شتم یا مرگ عذاب‌آور) به سطل لگد زدند، و علاوه بر این، جوانانی در میان افراد مورد نظر درگیر بودند - در برخی موارد که سن آنها بیشتر از سال نبود. 9. زمانی که مادر و دختر به طور همزمان توسط این "سربازان" مورد تعرض قرار گرفتند، مدل جالبی نبود.

برای من، صحنه هایی است که خانم های آلمانی در مورد تعداد سربازان شوخی می کنند. به نظر می رسید که آنها به طور استثنایی غیرطبیعی، ترسناک و بدخلق بودند. من واقعاً نمی توانم تصور کنم که کسی می تواند در این مورد مسخره کند. صحنه ای که آنها جشن می گیرند و همراه با جنگجویان شوروی حرکت می کنند، احساسات مقایسه ای را برانگیخته است. انگیزه پشت این که چرا اینها را غیرطبیعی دیدم شاید در پرتو این واقعیت باشد که در مجارستان - جایی که دقیقاً همان اتفاقات آلمان و اتریش رخ داد - کسانی که اغلب مورد حمله قرار می گرفتند، پس از اینکه مورد حمله قرار گرفتند، به دلیل رسوایی به همه چیز پایان دادند. ، تقصیر خود و مسائل اخلاقی. در آن سال‌ها، دراز کشیدن یک خانم با همسرش، به معنای رسوایی وحشتناک بود (همچنین به سختی می‌توان آن حمله را «خواب» نامید). متأسفانه، در مجارستان نیز افرادی هستند که در واقع شوروی را «آزادی‌بخش» می‌خوانند و هرگز زنان بی‌شماری را که مورد تعرض، شرمساری و در برخی موارد کشته شده‌اند، در نظر نمی‌گیرند.

آنچه که فیلم به خوبی نشان می‌دهد، این نکته است. که مقامات شوروی وقتی از موارد حمله مطلع می شوند هیچ نگرانی نشان نمی دهند. به طور کلی آنها می گفتند که این به سربازان کمک می کند تا "خنک شوند" و بخار را خارج کنند. در حال حاضر معتبر است سوال این است که: چه کسی به این افراد (و به افرادی که برای کار در اردوگاه های کار به سیبری برده شده اند - در صورتی که خانمی واقعاً بدبخت بوده است، غارت شده، مورد تعرض قرار گرفته و به اردوگاه کاری برده شده اند) پاداش خواهد داد. لگد زد به سطل)؟ ظاهراً همه آنها را نادیده گرفته‌اند.

اگر به دنبال واقعیت‌های تایید شده، احساسات و شرایط قانونی آلمان مورد حمله از پایان جنگ جهانی دوم هستید، پس از یک زن در برلین دوری کنید. به جای مطالعه کتابی در مورد آن از یک نویسنده مجارستانی، آلن پولکز - که به همین ترتیب آزادی را "تجربه کرده بود" ادامه دهید: خاطرات زمان جنگ (Asszony a Fronton - به مجارستانی). یک فیلم دیگر وجود دارد که با موضوع هماهنگی دارد و به طور قابل توجهی دقیق تر است (از این رو به طور قابل توجهی ناراحت کننده تر است): Delight Division (2006). واقعیت های قابل تایید و ممکن است بخواهید یک داستان غیرممکن را ببینید که در برلین نزدیک به پایان جنگ جهانی دوم رخ می دهد، آیا توصیه می شود یک زن در برلین را تماشا کنید.

برگرفته از تجربه اسرارآمیز محققین در طول آخرین خصومت مهم در اروپا، بانوی در برلین گزارشی روزانه از زندگی بی پایان یک زن در طول این درگیری شدید و اشغال احتمالی شوروی را بیان می کند. با توجه به نگرانی مشروع برای حفاظت از خود، مجلات او به نحوه طبقه بندی امنیت، غذا و کمک های مستقل از دو مقام نیروهای مسلح می فهماند. داستان حول زن های مختلف و همچنین جوانان و مردانی است که ضبط نشده اند. زندگی آنها از طریق جنگ، دلهره از دخالت نیروهای مسلح، نبود آب و غذا و عدم حضور دوستان و خانواده مفقود شده آسیب دید. از همه مهمتر، احساس ترس نسبت به تخلف.

ربع اول فیلم عملاً شرایط نگران‌کننده‌ای را که سرنشینان خود را در آن می‌دانستند قابل‌توجه می‌کند. به همین ترتیب، جایی که فیلم موفق می‌شود سرنوشت زنان در نبرد را از طریق تظاهرات تکان‌دهنده نشان‌داده ترسیم کند، و نه نشان داده شده. در هر صورت، این ویرانی نزدیک به خانه است که فیلم به طور کامل به آن رسیدگی نمی کند. با این حال، فیلم‌هایی که از کتاب‌ها در آغوش گرفته شده‌اند، اکثراً چنین هستند. ارتباط بین نویسنده مرموز و مقامات در پایان به چیزی شبیه احساسات هالیوود تبدیل می شود. گرچه آمیزه ای از ترس، نفرت ظالمانه و احساسات در بحبوحه آسیب بدون کمبود حضور است، در این شرایط فوق العاده غیرممکن بود. علاوه بر این، رمان صمیمانه نیست، نمایشی از استقامت است. بنابراین، ترسناک بودن و خود توهم بودن شرایط ممکن بود به صورت عملی تر منتقل شود.

عمدتاً، «بانویی در برلین» از جمعیت درخواست می کند تا کیفیت اخلاقی بانویی را که مدافعی ندارد، بررسی کنند. یک زن در برلین سعی نمی کند بزرگی و شرارت را از هم جدا کند. از نیروهای مسلح سرخ به عنوان بدخواه تقلید نمی شود. آلمانی ها عالی معرفی نمی شوند. مبارزان مقاصد خود را پنهان نمی کنند. با وجود این واقعیت که برای مدت طولانی متعاقباً پنهان کردن دشواری آنها به یک موضوع غیرمجاز مبتنی بر استاندارد در آلمان تبدیل شد. علاوه بر این، هرگونه اطلاع از فعالیت های وحشیانه نیروهای مسلح سرخ با تجاوز در انجمن شوروی مواجه می شد. در ساعت توزیع در آخرین بخش دهه 1950، این کتاب توسط کشورهای خاصی به عنوان نادرست و رضایت بخش محدود شد. به طور تکان دهنده تر، حتی امروز که با درک دراماتیک مطابقت دارد، «بانویی در برلین» در واقع توسط افراد خاصی به عنوان یک داستان تخیلی تبعید شده است. ارتش و مردم شهر ویران شده با اشتیاق و همچنین با اکراه در هم آمیخته و متحد شدند. در مناطقی که شوروی به تصرف خود درآورده بود و قبل از اینکه نبرد در نقطه کانونی شهر متوقف شود، متخصصان شوروی تمام تلاش خود را کردند تا شروع به ایجاد مجدد ادارات اساسی کنند. علیرغم این واقعیت که فیلم به طور همزمان اجازه نمی دهد که جمعیت بدون ترس از ایجاد نظم و انضباط، تجاوز آرام مبارزان به افراد و اموال را به خاطر بسپارند. تاریخ نشان می دهد که 2 میلیون زن در جریان پیشروی ارتش سرخ در اروپای شرقی و آلمان مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. در نقطه ای که در یک درگیری گرفتار می شود، هرکس داستان خود را برای گفتن دارد. یک سال قبل از نقد فیلم، کتاب را مطالعه کرده بودم. من می گویم هرکسی که نیاز به دیدن «زن در برلین» دارد، ابتدا باید این کار را انجام دهد و بعد کتاب را بخواند. در این راستا، رمان مانند بیانیه ای از برداشت های شما مشخص می شود. من تصور می‌کردم که حمله به زنان آلمانی جزء خاصی از این مبارزه نیست، بلکه بیشتر حالتی از وحشیگری جنگ است. یک زن در برلین نمی تواند تجربه لرزیدن هر زن را در جریان درگیری برلین بازگو کند. شاید سوال برانگیزتر، تصمیماتی که باید به نتیجه رسید. یک زن در برلین از ژورنال تجربه یک زن در برلین ویران شده است.

ناشناس - EINE FRAU در برلین (بانویی در برلین) عنوان فوق‌العاده ظریف یک زن در برلین خیره‌کننده از مقاله‌نویس/رئیس مکس فاربربوک با توجه به کتابی مرموز از "Anonyma" است که به موفقیت جدیدی در آلمان تبدیل شده است. جرأت می‌کند مانند برلین، زمانی که جنگ بزرگ دوم در حال پایان یافتن بود، شرح آن را بشناساند - ساعت حمله روس‌ها به شهر نه چندان دور قبل و بلافاصله پس از آن که هیتلر به همه چیز پایان داد و نفرت سیستم نازی را تمام کرد. در حالی که فیلم‌های زیادی درباره مردم آلمان و نحوه سازگاری آن‌ها با سقوط کشور «رایش سوم بزرگ» خود که قرار بود رهبری کره زمین را بر عهده بگیرد ساخته شده است، تعداد کمی از مردم این گزینه را داشته‌اند که به جمعیت اجازه دهند وحشیگری‌های نبرد بر روی افراد را درک کنند. آلمان به سبکی بسیار فوری. فیلمی برای مدتی تماشاگر را عذاب خواهد داد، فیلمی که احترامی را به ملت آلمانی که از آن جان سالم به در برده است باز می‌گرداند، نه اینکه برای دیوانگی هیتلر مهم باشد، بلکه گرفتار غوغایی است که پس از سقوط او رخ داد.

آنونیما (نینا هوس) یک نویسنده است، یک خانم زیبا که در زیرزمین ها و سایر نقاط پنهان زندگی می کند، در حالی که روس ها برلین را تسخیر کردند. او به اقوام خود کمک می کند که بر بمباران برلین غلبه کنند و برای غذا و امنیت می جنگند. سربازان روسی که هنوز از تحقیر آلمانی‌ها از حمله لنینگراد و نفرت از هر چیزی که در برلین هیتلر وجود دارد خشمگین هستند، به شدت نوشیدنی می‌نوشند و زنان را از غرق شدن برای برآورده کردن آرزوی پایان ناپذیرشان جستجو می‌کنند. «برلین یک فاحشه آلمانی است» و همه خانم‌ها، از بچه‌ها گرفته تا جوان‌ها و شیادان پیر، بی‌وقفه مورد تعرض و ضرب و شتم قرار می‌گیرند که جزء خشم فاتحان است. Anonyma به چند لهجه از جمله روسی ارتباط برقرار می کند و به این نتیجه می رسد که انتظار اصلی او این است که با فرمانده سربازان، سرگرد آندریج ریبکین (یوگنی سیدیخین) صف آرایی کند، با این اطمینان که با فرض اینکه تبدیل به اطلسی شود، از تهاجم نامنظم محافظت می شود. توسط سایر سربازان با وجود تنفرهای بیرون از جلسه، تماس‌های آن‌ها برای سرگرد و این دو ذره ذره به هم پیوند می‌خورد. به حق می دهند. هیتلر به همه چیز پایان می دهد و درگیری به پایان می رسد و این دو با حقیقت بازگشت به زندگی گذشته خود قبل از جنگ روبرو می شوند ... یا می توانند؟

نینا هوس در این شغل پر دردسر فوق‌العاده است و هر چند محتوا به او اجازه نمی‌دهد حرفی برای گفتن داشته باشد، اما آنقدر از قیافه‌اش عبور می‌کند که کلمات تقریباً اضافی هستند. علاوه بر این، یوگنی سیدیخین تقسیم واکنش‌های نزدیک به خانه را می‌بیند که شخصیتش باید نشان دهد و هماهنگی کامل بین جنگنده روسی شکست‌گر و عزیز دلسوز و ضعیف را دنبال می‌کند. فیلمبرداری توسط بندیکت نوینفلز باعث تخریب ساختارها و همچنین احساسات دو طرف در گردهمایی‌های شرکت‌کننده می‌شود و زبیگنیو پریسنر مسئول موسیقی ملودیکی است که به شدت به نمایش اضافه می‌کند. این یکی از فیلم‌های آلمانی بی‌نظیر است که ساخت آن نیاز به توسعه طولانی مدت زیادی داشت. باید دید